Brachynopus rufus Przypisy | Menu nawigacyjne


KusakowateChrząszcze Nowej Zelandii


gatunekchrząszczarodzinykusakowatychłodzikowatychplemieniaScaphisomatiniThomasa BrounaIvana LöblaRicharda A.B. Leschenapokrywudamigoleniamistopamiodwłokażuwki zewnętrznegłaszczków wargowychgularnaPrzedpleczeszwów anapleuralnychtarczkiskrzydłotułowiaprzyszwoweZapiersieepisternitamizatułowiagolenieedeagussklerytendemicznyNowej ZelandiiWyspy Północnejpodstawczakachpowłocznikowców























































Brachynopus rufus
(Broun, 1881)

Systematyka

Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze
Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate
Podrodzina

łodzikowate

Plemię

Scaphisomatini

Rodzaj

Brachynopus

Gatunek

Brachynopus rufus

Synonimy



  • Baeocera rufa Broun, 1881


  • Baeocera armata Broun, 1886



Brachynopus rufus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych, podrodziny łodzikowatych i plemienia Scaphisomatini.


Gatunek ten opisany został w 1881 roku przez Thomasa Brouna jako Baeocera rufa. W rodzaju Brachynopus umieszczony został w 2003 roku przez Ivana Löbla i Richarda A.B. Leschena[1].


Chrząszcz o ciele długości od 1,8 do 2,2 mm, w zarysie owalnym i słabo zwężonym ku końcowi, o ubarwieniu rudobrązowym do czarnego z nieco jaśniejszymi: wierzchołkiem pokryw, udami i goleniami oraz jasnobrązowymi do ochrowych: czułkami, stopami i końcowymi segmentami odwłoka. Aparat gębowy cechują szersze niż dłuższe żuwki zewnętrzne oraz prawie proste ostatnie człony głaszczków wargowych, osadzone podwierzchołkowo na członach przedostatnich. Podszczękowa powierzchnia głowy zaopatrzona jest w drobno guzkowane kanaliki, a gularna pozbawiona jest poprzecznej grupki porów. Przedplecze ma tylne kąty dochodzące do szwów anapleuralnych. Panewki bioder przednich odnóży mają oszczecinione przednie krawędzie. Szerokość tarczki wynosi ⅓ szerokości wierzchu skrzydłotułowia. Na pokrywach występują dobrze rozwinięte punkty, rzędy nasadowe i kolce przyszwowe. Linie biodrowe za środkową parą odnóży są łukowato wygięte. Zapiersie (metawentryt) może być zlane z episternitami zatułowia. Tylna para skrzydeł jest dobrze wykształcona. W odnóżach przedniej i środkowej pary golenie mają dobrze rozwinięte kolce nasadowe. U samca edeagus ma w woreczku wewnętrznym wydłużony skleryt[1].


Owad endemiczny dla Nowej Zelandii, znany z północnej części Wyspy Północnej. Żeruje na podstawczakach z rzędu powłocznikowców[1].



Przypisy |




  1. abc IvanI. Löbl IvanI., Richard A.B.R.A.B. Leschen Richard A.B.R.A.B., Scaphidiinae (Insecta: Coleoptera: Staphylinidae), „Fauna of New Zealand”, 48, Lincoln, Canterbury, New Zealand: Manaaki Whenua Press, 2003, ISBN 0-478-09353-5 .???








Popular posts from this blog

Can't compile dgruyter and caption packagesLaTeX templates/packages for writing a patent specificationLatex...

Schneeberg (Smreczany) Bibliografia | Menu...

Hans Bellmer Spis treści Życiorys | Upamiętnienie | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne |...