Mrthfx

Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu Église Saint-Pierre de Montmartre
PA00086741
Państwo	Francja
Miejscowość	Paryż
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Piotra
Historia Data poświęcenia 1147
Dane świątyni Styl gotycki Liczba naw 3
Położenie na mapie Paryża Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
Położenie na mapie Francji Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
Położenie na mapie Île-de-France Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
48°53′12″N 2°20′31″E/48,886667 2,341944
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Saint Pierre de Montmartre (św. Piotra) – gotycki kościół z XII w. na wzgórzu Montmartre w Paryżu.

Wnętrze kościoła

Historia |

Według niektórych historyków kościół został wzniesiony przez św. Dionizego, jednak badania archeologiczne wykazały jedynie skromne pozostałości obiektu z tamtych czasów. Najstarszy znany nam z pewnością kościół pochodził z IX wieku i stanowił popularny przystanek dla pielgrzymów udających się do bazyliki Saint-Denis, pod opieką hrabiego Melun.

W 1133 r. grunt i nieruchomość nabył dwór królewski i ufundował na jego terenie klasztor benedyktynów. Sfinansował również zasadniczą przebudowę, który został ponownie konsekrowany w 1147 przez papieża Eugeniusza III w obecności Bernarda z Clairvaux. Przy budowie nawy głównej wykorzystano wcześniejsze filary.

Benedyktyni przenieśli się do nowego budynku, położonego poza wzgórzem, pod koniec XVII w., pozostawiając kościół bez gospodarza. Zrujnowany w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej, obiekt został częściowo odbudowany w XIX wieku.

Architektura |

Saint Pierre de Montmartre

Kościół jest trójnawowy, o układzie bazylikowym – nawa środkowa wyższa od pozostałych dwóch. Prezbiterium wyraźnie wyodrębnione, oparte na przyporach, wieża od strony północnej utrzymana w stylu neoromańskim. Kościół posiada dwie absydy. Na fasadzie znajduje się wykonany w 1975 r., naśladujący gotyk portal.

Wnętrze ze sklepieniem krzyżowym, wsparte na filarach o rzymskim rodowodzie przeniesionych z wcześniejszego kościoła. We wnętrzu cztery ołtarze, z czego jeden o rodowodzie dwudziestowiecznym. Pozostałe elementy wyposażenia w wieku tym samym, co cała świątynia.