Garnizon Stanisławów Spis treści Garnizon Wojska Polskiego II RP | Zobacz też | Uwagi | Przypisy |...
Wojsko w Stanisławowie
garnizongarnizonemwojskowym
Garnizon Stanisławów - duży garnizon wojskowy Rzeczypospolitej, garnizon wojsk austriackich, po 1945 wojsk radzieckich, a obecnie ukraińskich.
Spis treści
1 Garnizon Wojska Polskiego II RP
1.1 Obsada personalna komendy placu
2 Zobacz też
3 Uwagi
4 Przypisy
5 Bibliografia
Garnizon Wojska Polskiego II RP |
Prestiż miasta w okresie II Rzeczypospolitej podnosił fakt, że było ono garnizonem wojskowym. Stacjonowały w nim między innymi:
- Sztab 11 Karpackiej Dywizji Piechoty
48 pułk piechoty Strzelców Kresowych[1]
- 6 Samodzielna Brygada Kawalerii
- 6 pułk Ułanów Kaniowskich
- 6 dywizjon artylerii konnej
- 11 Karpacki pułk artylerii lekkiej
- 6 szwadron pionierów
- komenda placu
- wojskowy sąd rejonowy
- wojskowe więzienie karne
- parafia wojskowa obrządku rzymskokatolickiego
- parafia wojskowa obrządku greckokatolickiego
Obsada personalna komendy placu |
Obsada personalna komendy placu w marcu 1939[2][a]:
- komendant placu – kpt. adm. (piech.) Bolesław Erland
- referent mobilizacyjny i OPL – kpt. adm. (piech.) Stanisław Ciecimirski
Zobacz też |
- Stanisławów
- Wojsko Polskie II RP w okresie pokoju
Uwagi |
↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
Przypisy |
↑ Satora 1990 ↓, s. 48.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 842.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia |
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
| ||||||||||
