Ryby pancerne Klasyfikacja | Przypisy | Linki zewnętrzne | Menu...
Ryby pancerne
rybsylurudewonurybami fałdopłetwymiszkieletstrunę grzbietowąpancerzzębystawczaszkękladugrad ewolucyjnyryby chrzęstnoszkieletowekostnoszkieletowegrupą monofiletyczną
| ||
Placodermi | ||
McCoy, 1848 | ||
Dunkleosteus | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Podkrólestwo | tkankowce właściwe | |
Nadtyp | wtórouste | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Nadgromada | żuchwowce | |
Gromada | ryby pancerne |
Ryby pancerne, tarczowce, plakodermy[1] (Placodermi) – gromada kopalnych ryb.
Żyły od późnego syluru do samego końca dewonu (od 420 do 360 milionów lat temu). Razem z rybami fałdopłetwymi zaliczane do najstarszych reprezentantów ryb. Miały chrzęstny szkielet osiowy oraz strunę grzbietową. Głowę oraz większą część tułowia osłaniał silny pancerz złożony z dużych płyt (stąd pochodzi ich nazwa). Płyty, które otaczały otwór gębowy, były uzbrojone w duże i ostre zęby, które jednak nie były homologiczne z zębami kręgowców. Specyficzną cechą tej grupy zwierząt był staw łączący czaszkę z pancerzem tułowia.
Z analiz filogenetycznych przeprowadzonych przez Brazeau (2009), Davisa, Finarelliego i Coatesa (2012), Zhu i współpracowników (2013), Dupreta i współpracowników (2014) oraz Longa i współpracowników (2015) wynika, że ryby pancerne nie stanowią kladu, lecz stanowią one grad ewolucyjny obejmujący przodków kladu, do którego należą fałdopłetwe oraz ryby chrzęstnoszkieletowe i kostnoszkieletowe;[2][3][4][5][6] natomiast z analizy Kinga i współpracowników (2017) wynika, że ryby pancerne są grupą monofiletyczną[7].
Klasyfikacja |
Gromada PLACODERMI
- Rząd Acanthothoraci
- Rząd Antiarchi
- Rząd Arthrodira
- Rząd Brindabellaspida
- Rząd Petalichthyida
- Rząd Phyllolepida
- Rząd Ptyctodontida
- Rząd Rhenanida
- Rząd Acanthothoraci
Przypisy |
↑ Nazwy „tarczowce” i „plakodermy” stosowane są również dla skorupiaków z rzędu przekopnic (Notostraca).
↑ Martin D. Brazeau. The braincase and jaws of a Devonian ‘acanthodian’ and modern gnathostome origins. „Nature”. 457 (7227), s. 305–308, 2009. DOI: 10.1038/nature07436 (ang.).
↑ Samuel P. Davis, John A. Finarelli i Michael I. Coates. Acanthodes and shark-like conditions in the last common ancestor of modern gnathostomes. „Nature”. 486 (7402), s. 247–251, 2012. DOI: 10.1038/nature11080 (ang.).
↑ Min Zhu, Xiaobo Yu, Per Erik Ahlberg, Brian Choo, Jing Lu, Tuo Qiao, Qingming Qu, Wenjin Zhao, Liantao Jia, Henning Blom i You’an Zhu. A Silurian placoderm with osteichthyan-like marginal jaw bones. „Nature”. 502 (7470), s. 188–193, 2013. DOI: 10.1038/nature12617 (ang.).
↑ Vincent Dupret, Sophie Sanchez, Daniel Goujet, Paul Tafforeau i Per E. Ahlberg. A primitive placoderm sheds light on the origin of the jawed vertebrate face. „Nature”. 507 (7493), s. 500–503, 2014. DOI: 10.1038/nature12980 (ang.).
↑ John A. Long, Elga Mark-Kurik, Zerina Johanson, Michael S. Y. Lee, Gavin C. Young, Zhu Min, Per E. Ahlberg, Michael Newman, Roger Jones, Jan den Blaauwen, Brian Choo i Kate Trinajstic. Copulation in antiarch placoderms and the origin of gnathostome internal fertilization. „Nature”. 517 (7533), s. 196–199, 2015. DOI: 10.1038/nature13825 (ang.).
↑ Benedict King, Tuo Qiao, Michael S. Y. Lee, Min Zhu i John A. Long. Bayesian Morphological Clock Methods Resurrect Placoderm Monophyly and Reveal Rapid Early Evolution in Jawed Vertebrates. „Systematic Biology”. 66 (4), s. 499–516, 2017. DOI: 10.1093/sysbio/syw107 (ang.).
Linki zewnętrzne |
Introduction to the Placodermi (ang.)
Palaeos Placodermi: Overview (ang.)
|