J. Hans D. Jensen Przypisy | Linki zewnętrzne | Menu nawigacyjneJ. Hans D. Jensen -...
Niemieccy fizycyWykładowcy Uniwersytetu Ruprechta i Karola w HeidelberguNobliści – fizykaUrodzeni w 1907Zmarli w 1973
25 czerwca1907Hamburgu11 lutego1973Heidelbergulaureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizykiUniwersytecie w HamburguUniwersytecie Albrechta i Ludwika we FryburguasystentemUniwersytecie w HanowerzeUniwersytecie Ruprechta i Karola w HeidelberguUniwersytecie PrincetonUniwersytecie Kalifornijskim w BerkeleyOtto Haxelemfizyki statystycznejmodelu Thomasa-Fermiegojądra atomowegospinemorbitalemliczb magicznychmodelem kroplowymBohraMaria Göppert-MayerEugenem Wignerem
| ||
Data i miejsce urodzenia | 25 czerwca 1907 Hamburg | |
Data i miejsce śmierci | 11 lutego 1973 Heidelberg | |
Zawód, zajęcie | fizyk |
Johannes Hans Daniel Jensen (ur. 25 czerwca 1907 w Hamburgu, zm. 11 lutego 1973 w Heidelbergu) – niemiecki fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki.
Urodził się w prostej rodzinie jako trzecie dziecko ogrodnika Karla Friedricha Jensena i Heleny Augusty Adolphiny (z domu Ohm). Od roku 1926 studiował fizykę, matematykę, chemię fizyczną i filozofię na Uniwersytecie w Hamburgu i Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu. Po doktoracie z fizyki został asystentem na hamburskim uniwersytecie; tam też się habilitował w roku 1936. W 1941 został profesorem na Uniwersytecie w Hanowerze, a w 1949 na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu, gdzie pozostał do emerytury w 1969. Wykładał gościnnie na wielu amerykańskich uczelniach, między innymi na Uniwersytecie Princeton i Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Wraz z Otto Haxelem był od 1955 roku wydawcą czasopisma Zeitschrift für Physik[1].
Pierwsze badania Hansa Jensena dotyczyły fizyki statystycznej i modelu Thomasa-Fermiego powłoki atomu. W końcu lat 30. XX wieku rozpoczął prace nad fizyką jądra atomowego. W 1939 na podstawie eksperymentów przedstawił zarys „modelu sfer”, jednak bez opracowania niezbędnego aparatu matematycznego. Dopiero w 1948 udało mu się, przy założeniu związku między spinem a orbitalem, wyjaśnić wartości liczb magicznych, których znaczenie dla stabilności jądra atomowego było już od dłuższego czasu znane. Wykazał tym samym przewagę swej teorii nad modelem kroplowym (Bohra)[1].
Podobne rezultaty uzyskała w tym samym czasie w Stanach Zjednoczonych Maria Göppert-Mayer. Współpraca pomiędzy obojgiem uczonych doprowadziła do całkowitego zrozumienia właściwości lekkich jąder atomowych, a efekty ich prac opisano w opublikowanej wspólnie w roku 1955 książce Elementary Theory of Nuclear Shell Structure[1].
W roku 1963 Jensen i Göppert-Mayer otrzymali, razem z Eugenem Wignerem, Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki[1].
Przypisy |
↑ abcd J. Hans D. Jensen - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1963 > Eugene Wigner, Maria Goeppert Mayer, J. Hans D. Jensen [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-14]., Biographical, Nobel Lecture, December 12, 1963, Glimpses at the History of the Nuclear Structure Theory
Linki zewnętrzne |
- AKA Johannes Hans Daniel Jensen na: www.nndb.com
- J. Hans D. Jensen w: Encyclopædia Britannica
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 5858 4417
VIAF: 3371280
LCCN: no2003053888
GND: 12311246X
BnF: 14565416h
SUDOC: 113462050
NKC: xx0213880
- WorldCat