Mrthfx

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne miejscowości o tej nazwie.

Tuchola
— miasto w gminie miejsko-wiejskiej —
Centrum Tucholi
Herb Flaga
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	tucholski
Gmina	Tuchola
Prawa miejskie	1346
Burmistrz	Tadeusz Henryk Kowalski
Powierzchnia	17,69 km²
Wysokość	109 m n.p.m.
Populacja (31.12.2017) • liczba ludności • gęstość	13 793[1][2] 779,7 os./km²
Strefa numeracyjna	+48 52
Kod pocztowy	89-500,89-501
Tablice rejestracyjne	CTU
Położenie na mapie gminy Tuchola Tuchola
Położenie na mapie Polski Tuchola
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Tuchola
Położenie na mapie powiatu tucholskiego Tuchola
53°35′14,1″N 17°51′40,2″E/53,587250 17,861167
TERC (TERYT)	0416064
SIMC	0929724
Urząd miejski pl. Zamkowy 1 89-500 Tuchola
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Tuchola (niem. Tuchel, kaszub. Tëchòlô, Tuchòlô^[3]) – miasto borowiackie w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Tuchola i powiatu tucholskiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Tuchola liczyła 13 793 mieszkańców^[1].

Tuchola uzyskała lokację miejską w 1346 roku^[4].

Położenie |

Miasto położone jest nad rzekami: Brdą, Hozjanną, Kiczą oraz nad jeziorami: Głęboczek, Mielonek i Zamkowe (zarośnięte, wyschnięte), w południowej części Pomorza Gdańskiego, na skraju zachodniej części Borów Tucholskich i północno-wschodniej części Krajny, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego (w tym Borów Tucholskich) – „stolica” Borów Tucholskich^[5], siedziba Tucholskiego Parku Krajobrazowego, w odległości 62 km na północ od Bydgoszczy, 99 km na północny zachód od Torunia oraz 120 km na południowy zachód o Gdańska.

Osiedla Tucholi |

Dzielnice/osiedla:

• Centrum

os. Ligi Ochrony Przyrody

os. Warszawska

os. Nowa Cegielniana

os. Stara Cegielniana

os. Kościuszki

os. Mickiewicza

os. Kopernika

os. Leśne

os. Nad Kiczą

os. Piastowska

os. Pocztowa

• Stare Miasto


• Rudzki Most

os. Rudzki Most I

os. Rudzki Most II

os. Piszczek

os. Międzylesie

• Koślinka


• Nad Brdą

os. Miejski Rów

os. Plaskosz

Historia |

Średniowiecze |

Najprawdopodobniej Tuchola pełniła pierwotnie rolę osady handlowej dla grodu kasztelańskiego w Raciążu, o czym świadczy pierwotny, owalny kształt rynku (charakterystyczny dla osad słowiańskich) sprzed pożaru 1781 r. oraz wielkość osady w momencie konsekracji kościoła w 1287 r.^[6] W XIII w. Tuchola zaczęła przejmować strategiczną rolę grodu w Raciążu i dotychczasowego ośrodka lokalnej władzy. Z osady o charakterze handlowym bardzo szybko przekształciła się w centrum administracyjne stając się siedzibą lokalnych władz. Przez miasto przebiegał ważny szlak handlowy z Gdańska przez Nakło nad Notecią w kierunku Wielkopolski, Śląska i Czech^[7].

Według części historyków miasto założył książę gdański Sambor I gdański^[8], inni wskazują Mściwoja II^[9]. Pewnym jest, że to właśnie ten drugi zaprosił do Tucholi arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba Świnkę celem konsekracji kościoła „ad consecrandam ecclesiam In Thuchol”^[6]. Miało to miejsce 9 października 1287 r.^[10] W chwili wystawienia stosownego dokumentu Tuchola była jedną z większych osad w południowo-zachodniej części Pomorza Gdańskiego.

Prawdopodobnie pierwszą lokację miasta, jeszcze na prawie polskim, otrzymała Tuchola już w XIII w. Jednak znany potwierdzony na piśmie przywilej lokacyjny dla Tucholi wystawiono w Malborku, dnia 22 lipca 1346 r. Wielki mistrz Heinrich Dusemer von Arfberg nadał miastu przywilej prawa chełmińskiego. Ówczesna Tuchola składała się z dwóch zasadniczych części, tj. miejskiej i zamkowej. Zabudowa wewnątrz miasta była głównie drewniana, a do murowanych obiektów zaliczała się gotycka fara pw. św. Bartłomieja oraz ratusz. Murowany prawie w całości był również kompleks zamkowy. Tak miasto, jak i zamek otaczały mury obronne i system fos.^[9]

W 1330 r. Tuchola stała się siedzibą komtura, który władał komturstwem o znacznym terytorium. Oprócz szerokich okolic Tucholi w granicach komturii znalazły się: Brusy, Swornegacie, Leśno, Wiele, Piechowice k. Kościerzyny oraz Odry czy Łąg. Z czasów komturstwa swą nazwę wywodzi także miejscowość Wdzydze Tucholskie położona nad brzegiem jeziora Wdzydze^[11].

Po bitwie pod Grunwaldem miasto i zamek poddały się bez walki Polakom i zostały obsadzone załogą pod wodzą Janusza Brzozogłowego^[6]. We wrześniu Krzyżacy sprowadzili posiłki z Brandenburgii, które zajęły miasto, ale załoga zamku broniła się nadal. Tuchola była rejonem koncentracji wojsk krzyżacko-brandenburskich, przed bitwą pod Koronowem. Po przegranej bitwie Krzyżacy podstępem wymusili poddanie się zamku, wykorzystując do tego celu grupę rycerzy udających Polaków^[6]. 5 listopada 1410 r. wojska polskie podeszły pod miasto od południa i zaatakowały gromadzące się w okolicach tucholskiego zamku siły krzyżackie. W wyniku ataku rozbito krzyżackie szeregi uniemożliwiając ich powtórną koncentrację, nie zdobyto jednak zamku. Jak podawał Długosz, podczas tej bitwy więcej krzyżaków zginęło w wodach Jeziora Zamkowego i okolicznych bagnach, niż od mieczy wojsk polskich.

I Rzeczpospolita |

W 1440 Tuchola przystąpiła do Związku Pruskiego, na wniosek którego w 1454 król Kazimierz IV Jagiellończyk ogłosił włączenie regionu do Polski, po czym miasto uznało władzę polską, a zamek został obsadzony polską załogą^[12]. Pierwszym starostą tucholskim został Mikołaj Szarlejski. W czasie wojny trzynastoletniej w 1464 Polacy rozegrali tu zwycięską bitwę przeciw Krzyżakom^[13]. Po zawarciu pokoju toruńskiego w 1466, w którym potwierdzono powrót Tucholi w granice Polski, miasto weszło w skład prowincji Prusy Królewskie i stała się siedzibą powiatu, trzeciego co do wielkości w województwie pomorskim. Administracyjnie powiat objął dawne komturstwo i stał się królewszczyzną wchodząc do majątku jako tak zwane „dobra stołowe” królów polskich. Tuchola stała się miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[14]. W XV i XVI w. przechodziła okres prosperity; w 1570 r. miasto liczyło 123 domy w mieście i 73 na przedmieściach, 8 składów kupieckich i posiadało murowany kościół^[6].

Potop szwedzki zapoczątkował upadek miasta^{[styl do poprawy]}. W 1655 r. miasto bez walki zajęli Szwedzi, którzy wycofali się również bez walki jesienią 1656 r., jednak w latach 1656–1659 dochodziło do ataków szwedzkich (w sumie 5), które co prawda zostały odparte, ale znacznym zniszczeniom uległa okolica miasta, jak i (według podań ludowych) sam zamek, w którym eksplodował magazyn prochu i amunicji^[15]. Ponadto w 1657 r. miasto spustoszyła zaraza, a w 1685 r. poważny pożar dopełnił dzieła zniszczenia i do połowy XVIII w. miasto nie odbudowało zniszczeń^[6].

Pod zaborami |

W 1772 r. wraz z I rozbiorem Polski Tuchola została włączona do Królestwa Prus. Zlikwidowano powiat tucholski i przyłączono go do powiatu chojnickiego. Tuchola była wówczas jednym z najmniejszych miast na Pomorzu i liczyła 108 domów i 490 mieszkańców^[16].

17 maja 1781 r. Jan Filip Voigt podpalił zabudowania przykościelne w celu zdobycia zgromadzonych tam kosztowności^[17]. Spłonęła wówczas gotycka fara pw. św. Bartłomieja, ratusz i większa część zabudowy miasta^[8]. Planowano wówczas przeniesienie miasta do pobliskiej osady Rudzki Most (obecnie dzielnica miasta), lecz mieszkańcy postanowili pozostać na dawnym miejscu^[9].

Dawne Seminarium Nauczycielskie na pocztówce z 1910

Po pożarze miasto zostało w ciągu kilku lat odbudowane^[17], a następnie weszło w stadium szybkiego rozwoju. W 1804 r. Tuchola liczyła już 1251 osób oraz była liczącym się centrum wytwórstwa tkackiego. W czasie wojen napoleońskich w latach 1806/1807 miasto leżało na drodze przemarszu wojsk francuskich i kwaterowały w nim oddziały francuskie, polskie, pruskie i rosyjskie. W XIX w. następował dalszy wzrost liczby ludności (2582 w 1865 r., 3048 w 1903 r.), a w 1875 r. utworzono ponownie powiat tucholski^[16]. W 1914 r. w Tucholi założony został niemiecki obóz jeniecki, w którym przebywali głównie jeńcy rosyjscy i rumuńscy, ale także francuscy, angielscy i włoscy. Obóz ten był używany później przez Polaków jako obóz dla internowanych w Polsce żołnierzy ukraińskich, oraz radzieckich jeńców z wojny polsko-radzieckiej. W 1922 r. obóz został zlikwidowany, a rok później jego pozostałości rozebrano^[18].

II Rzeczpospolita |

Zgodnie z ustaleniami traktatu wersalskiego Bory Tucholskie, a co za tym idzie również Tuchola, zostały zwrócone Polsce i 29 stycznia 1920 r. do miasta wkroczyło Wojsko Polskie oraz przywrócono polską administrację. W 1926 r. utworzono tu sąd, który istniał jako samodzielny aż do końca 2012 r.^[19] (reaktywowano go z początkiem 2015 r.). W okresie międzywojennym następował dalszy rozwój gospodarczy i ludnościowy miasta – liczba ludności wzrosła o blisko 20% i w 1938 r. Tucholę zamieszkiwało 5813 osób^[20].

II wojna światowa |

Od 2 września 1939 r. do 15 lutego 1945 r. miasto znajdowało się pod okupacją niemiecką. W dniach 24 października – 10 listopada 1939 r. w Rudzkim Moście nieopodal Tucholi członkowie Selbstschutzu rozstrzelali 325 Polaków – głównie przedstawicieli lokalnej inteligencji, ziemiaństwa i działaczy niepodległościowych^[20]. Podczas okupacji miasto nie poniosło większych strat materialnych.

 Osobny artykuł: Zbrodnia w Rudzkim Moście.

Przynależność administracyjna |

• 1878–1920 – prowincja Prusy Zachodnie
  


• 1920–1939 – województwo pomorskie
  


• 1939–1945 – Okręg Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie
  


• 1945–1950 – województwo pomorskie
  


• 1950–1975 – Województwo bydgoskie (1950–1975)
  


• 1975–1998 – Województwo bydgoskie (1975–1998).

Demografia |

Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 13 418 mieszkańców^[21].

• Piramida wieku mieszkańców Tucholi w 2014 roku^[22].

Zabytki |

Kościół św. Jakuba Apostoła

Pomnik-mauzoleum Polaków zamordowanych przez Niemców w Rudzkim Moście

Pierwotny układ urbanistyczny – krzyżujące się prostopadle uliczki i duży rynek pośrodku czytelny jest do dnia dzisiejszego. Zabudowa miejska wraz z przylegającym od zachodu zamkiem komturskim wpisana została w owalny pierścień murów miejskich wzniesionych w XIV wieku. Kamienno – ceglany mur wzmocniony był 15 basztami i posiadał trzy bramy: Świecką, Chojnicką oraz Zieloną. Do zamku, który składał się z 3 części: zamku niskiego (podzamcza), zamku średniego (przedzamcza) i zamku wysokiego prowadziła brama i furta zamkowa. Na zachód od zamku zlokalizowane było zamkowe gospodarstwo „Kaltenberg” (Kałdowo). Nad miastem górowała bryła gotyckiej fary pw. Św. Bartłomieja.

W wyniku licznych wojen i wielkiego pożaru miasta w 1781 r. średniowieczna i nowożytna zabudowa uległa znacznemu zniszczeniu. Mieszkańcy rozebrali dawne budynki i mury miejskie, a materiał rozbiórkowy posłużył do wzniesienia nowych domów. Do dzisiaj zachowały się we fragmentach mury miejskie i zamkowe oraz nieliczne piwnice gotyckie.

W nazwach niektórych ulic miejscowa tradycja zachowała ich dawne znaczenie (np. Starofarna, Staromiejska, Rzeźnicka, Studzienna, Rycerska).

Obecnie na terenie Tucholi znajduje się 6 zabytków architektury^[23]:

• dzielnica starego miasta (pierwotny układ urbanistyczny z XIV w.);


• fragmenty murów miejskich z XIV i XV w.;


• cmentarz parafialny z 2 poł. XIX w.;


• cmentarz jeńców wojennych z lat 1914–1918;


• 
  cmentarz jeńców wojennych z wojny polsko-bolszewickiej 1920-21;


• pomnik pomordowanych w Rudzkim Moście;


• 
  kościół poewangelicki pw. św. Jakuba Apostoła z lat 1837–1838.

Pomnik św. Jakuba

Plac Wolności

Ponadto ze starszej zabudowy zachowały się:

• dworzec kolejowy z 1883 r.;


• 2 domy pracowników kolejowych z początku XX w.;


• budynek gospodarczy przy dworcu kolejowym z początku XX w.;


• pozostałości zamku krzyżackiego z XIV w. w przyziemiu starostwa;


• 
  kościół parafialny pw. Bożego Ciała z lat 1935–1939;


• dawny młyn zamkowy;


• zabudowa z XIX i XX w.;


• plebania z końca XIX w.;


• kapliczka szpitalna z 1902 r.;


• kapliczka (pomnik) św. Jakuba przy ul. Lipowej z 2 poł. XIX w.;


• kapliczka z 1889 r.;


• pomnik Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej – pierwotny, znajdujący się na ul. Głównej, powstał staraniem dr Józefa Gierszewskiego w 1928; w 1939 zniszczony przez Niemców; współcześnie zrekonstruowany na rynku;


• kapliczka przydrożna św. Rozalii z 1899 przy ul. Nowodworskiego; zniszczona 1939; zrekonstruowana;


• pomnik Matki Boskiej przy ul. Jeziornej z 1919;


• pomnik św. Małgorzaty; powstały w miejscu dawnego pruskiego Kriegerdenkmal z 1912;


• sąd z początku XX w., przebudowany;


• Technikum Leśne z 1875 r.;


• szkoła z 1876 r.;


• poczta z początku XX w.;


• magazyn zbożowy z początku XX w.;


• dom młynarza z XIX/XX w.;


• dom młynarza z początku XX w;


• dawna rzeźnia;


• dawna gazownia.

Muzea |

• Muzeum Borów Tucholskich w Tucholi


• Muzeum Sygnałów Myśliwskich - kolekcja zabytkowych rogów myśliwskich, zapisy nutowe, odznaki i medale (ul. Nowodworskiego 9-13)^[24].

Administracja |

Siedziba Rady Miejskiej w Tucholi

Burmistrzowie Tucholi od 1994 r.:

• Edmund Leon Kowalski (1994–1998);


• Bogumił Urbański (1998–2001) (tragicznie zmarły^[25]);


• Krzysztof Joppek (2001–2002);


• Edmund Leon Kowalski (2002–2006);


• Tadeusz Kowalski (od 2006).

Przewodniczący Rady Miejskiej w Tucholi od 1994 r.:

• 
  Zbigniew Grugel (1994–1998);


• Maria Bereda (1998–2002);


• Ryszard Wojciechowski (2002–2006);


• Paweł Cieślewicz (od 2006)

Sport |

Kluby sportowe:

• TPS TUCHOLANIN – piłka siatkowa,


• MLKS Tucholanka – piłka nożna, kręgle klasyczne, lekkoatletyka


• TKP Tucholski Klub Piłkarski – piłka nożna,


• UNITAS Tuchola – piłka siatkowa


• Międzyszkolny Uczniowski Klub Karate „Shotokan” w Tucholi

Edukacja |

Przedszkola |

• Przedszkole nr 1, ul. Bydgoska 13


• Przedszkole nr 2, ul. Piastowska 32

Szkoły podstawowe |

• Szkoła Podstawowa nr 1 im. ks. ppłka Józefa Wryczy, ul. Szkolna 4


• Szkoła Podstawowa nr 2 im. dra Kazimierza Karasiewicza, ul. Piastowska 23


• Szkoła Podstawowa nr 3 im. Mikołaja Kopernika, ul. Pocztowa 10


• Szkoła Podstawowa nr 5, ul. Świecka 105

Gimnazja |

• Oddziały gimnazjalne w SP nr 2 im.dra Kazimierza Karasiewicza, ul. Piastowska 23


• Gimnazjum Powiatowe (przy Zespole Szkół Ogólnokształcących im. B. Nowodworskiego), ul. Pocztowa 8a

Szkoły ponadgimnazjalne |

Technikum Leśne im. Adama Loreta

• 
  Zespół Szkół Leśnych w Tucholi, ul. Nowodworskiego 9-13


• Zespół Szkół Licealnych i Agrotechnicznych im. Leona Janty-Połczyńskiego w Tucholi, ul. Nowodworskiego 9-13


• Zespół Szkół Licealnych i Technicznych im. Ziemi Tucholskiej w Tucholi, ul. Świecka 89a


• 
  Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Bartłomieja Nowodworskiego w Tucholi, ul. Pocztowa 8a


• Tucholskie Centrum Edukacji Zawodowej w Tucholi (Centrum Kształcenia Ustawicznego, Centrum Kształcenia Praktycznego), ul. Świecka 89 a


• Tucholska Szkoła Realna

Szkoły wyższe |

• 
  Wyższa Szkoła Zarządzania Środowiskiem w Tucholi, ul. Pocztowa 13

Szkoły specjalne |

• Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy (dawniej: Szkoła Specjalna-Podstawowa nr 4), ul.Piastowska 30

Wspólnoty wyznaniowe |

Kościół Bożego Ciała

Na terenie Tucholi działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

• 
  Kościół rzymskokatolicki:

• parafia św. Bartłomieja Apostoła


• parafia Bożego Ciała


• parafia św. Jakuba Apostoła


• parafia Opatrzności Bożej

• 
  Kościół Zielonoświątkowy:

• zbór „Słowo Życia” w Tucholi^[26]. Powstał w lipcu 2014 roku i mieści się przy ulicy Bydgoskiej 7. Nabożeństwa odbywają się w niedzielę o godz. 11:00.

• 
  Świadkowie Jehowy:

• zbór Tuchola (Sala Królestwa ul. Klonowa 21)^[27]
  

Transport |

Drogowy |

Przez Tucholę przebiegają następujące drogi wojewódzkie:

• 
  237: Czersk – Tuchola – Gostycyn – Mąkowarsko
  


• 
  240: Chojnice – Tuchola – Świecie
  


• 
  241: Rogoźno – Więcbork – Tuchola

Kolejowy |

Stacja kolejowa w Tucholi zimową porą

Przez Tucholę przechodzą dwie linie kolejowe: Linia kolejowa nr 208 (Działdowo – Chojnice) oraz nieczynna linia 241 (Tuchola – Koronowo, na której organizowane są przejazdy okazjonalne).
Ze stacji kolejowej w Tucholi odjeżdżają pociągi do kilku miast w Polsce:

• 
  Bydgoszcz przez Wierzchucin
  


• Chojnice


• Czersk


• 
  Grudziądz przez Laskowice Pomorskie, Wierzchucin

Miasta i gminy partnerskie |

Miasta i gminy partnerskie:

• 
  Olching
  


• 
  Lübtheen^[28]
  


• 
  Kudowa-Zdrój^[29]
  

Sławni tucholanie |

• 
  Jan Cervus (Tucholczyk, Jelonek) – prawnik, wydał w 1540 r. „Księga o prawie miejskim”. Zmarł w 1557 r.;


• 
  Bartłomiej Nowodworski (1544–1624) – dworzanin Stefana Batorego i Zygmunta III, kawaler maltański, fundator oświaty. Patron LO w Tucholi, tzw. Nowodworka.


• 
  Piotr Jacek Pruszcz (1605–1668) – autor książek: „Forteca monarchii całego Królestwa Polskiego duchowna” oraz „Klejnot stołecznego miasta Krakowa”;


• 
  Michałko – rotmistrz, organizator partyzantki w czasach Potopu Szwedzkiego. Postać opisana przez Henryka Sienkiewicza w dziele pt. „Potop";


• 
  Louis Lewin (1850-1929) farmakolog i toksykolog;


• 
  Bruno Binnebesel (1902-1944) duchowny katolicki, ofiara narodowego socjalizmu;


• 
  Tadeusz Zwiefka (ur. 28 grudnia 1954) – dziennikarz, od 2004 r. poseł do Parlamentu Europejskiego;


• 
  Marcin Jędrzejewski (ur. 1987) – żużlowiec;


• 
  Jarosław Katulski (ur. 16 października 1961) – lekarz, od 2007 r. poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej;


• 
  Tomasz Glazik (ur. 12 maja 1978) – polski muzyk jazzowy, saksofonista, członek zespołu Kult;


• 
  Szymon Woźniak (ur. 6 maja 1993) – żużlowiec, drużynowy mistrz Polski, Młodzieżowy Indywidualny Mistrz Polski 2014, Indywidualny Mistrz Polski 2017.

Ciekawostki |

Dwa miecze – legendarne „nagie miecze”, które Wielki Mistrz Krzyżacki Ulrich von Jungingen podarował pod Grunwaldem Królowi Polskiemu Władysławowi Jagielle pochodziły z Tucholi. Komtur Tucholski Heinrich von Schwelborn zawsze woził przed sobą dwa miecze na znak swego rzekomego męstwa. Zabrakło mu go jednak pod Grunwaldem gdzie uciekł z pola walki. Zginął haniebnie dogoniony przez pogoń i ścięty przez harcowników w miejscowości Falknowo koło Susza^[30].

„Michałko” i „Potop" – swoje miejsce w historii znalazł też bohater znany jako Michałko, o którym w 1657 r. pisano: „W tym czasie Szwedów w Prusach nikt nie niepokoił z wyjątkiem pewnego Michałka, syna chłopa pruskiego, który u Szwedów najpierw służył jako żołnierz i kapral, a później więziony był w klasztorze w Pelplinie. Zorganizował on po ucieczce duży oddział chłopski, który zaczął zdobywać na Szwedach pokaźne łupy. Ponieważ znał on bardzo dobrze wszystkie drogi i ścieżki leśne, wracał zawsze bezpiecznie do Tucholi, Chojnic lub Człuchowa. Patrolował ze swymi chłopami okolice, wyrządzając wiele szkód i uprowadzając wielu Szwedów. Pojawiał się zazwyczaj nagle tam, gdzie się go najmniej spodziewano, po czym natychmiast uchodził.”

Zobacz też |

• Tucholski Park Krajobrazowy


• Cmentarz żydowski w Tucholi

Przypisy |

Bibliografia |

• Jacek Bochiński i Jarosław Zawadzki, Polska. Nowy podział terytorialny – przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1999, s. 60, ​ISBN 83-7227-259-X​.


• 
  Tuchola: obóz jeńców i internowanych 1914-1923. Cz. 1-2. Oprac.Stanisław Alexandrowicz, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer. Toruń 1997 (kopia cyfrowa)

Linki zewnętrzne |

• Powiat Tucholski


• 
  Tuchola w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XII: Szlurpkiszki – Warłynka. Warszawa 1892.

p • d • e Gmina Tuchola Siedziba gminy: Tuchola Wsie Biała Bladowo Kiełpin Klocek Legbąd Łosiny Mała Komorza Mały Mędromierz Nadolna Karczma Raciąż Rzepiczna Słupy Stobno Wielka Komorza Części miasta Tuchola Nad Brdą Koślinka Miejski Rów Międzylesie Piszczek Plaskosz Rudzki Most Kolonie Barłogi Bielska Struga Brody Fojutowo Koślinka Niwki Osady Białowieża Dąbrówka Dziekcz Jaty Końskie Błota Lasek Lubierzyn Mrowiniec Nadolnik Raciąski Młyn Radonek Woziwoda Wymysłowo Wysocki Młyn Wysoka Zielona Łąka Osady leśne Barłogi Zielonka Integralne części wsi Bladowo-Wybudowanie Borki Huby Jesionowo Kiełpin-Wymysłowo Klocek-Wybudowanie Na Polach Nad Bladówkiem Nowa Tuchola Pod Komorzą Pod Lasem Przy Szosie Bydgoskiej Przy Szosie Sępoleńskiej Stegny Stobno-Borki Tajwan Trzcionek Wiśniówka Wysoka Wieś Za Jeziorem Nieofic. części miejscowości Lipce Ostrów Parcele Legbądzkie Raciąż-Piaski

p • d • e Powiat tucholski Miasta Tuchola Gminy miejsko-wiejskie Tuchola Gminy wiejskie Cekcyn Gostycyn Kęsowo Lubiewo Śliwice