Kazimierz Czarnik Spis treści Życiorys | Odznaczenia i ordery | Zobacz też | Przypisy |...
Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we LwowieAbsolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu LwowskiegoAdwokaci II RzeczypospolitejCzłonkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (zabór austriacki)Członkowie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (II Rzeczpospolita)Odznaczeni Krzyżem NiepodległościPochowani na Cmentarzu Obrońców LwowaPolscy adwokaciUczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)Urodzeni w 1859Zmarli w 1931
22 stycznia1859Bóbrce12 stycznia1931polskiBronisław CzarnikWydziale Prawa Uniwersytetu LwowskiegoPolskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”Antonim Dziędzielewiczuobronie Lwowawojny polsko-ukraińskiejStraży ObywatelskiejParaszkęCmentarzu Obrońców Lwowa
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 stycznia 1859 Bóbrka | |
| Data śmierci | 12 stycznia 1931 | |
| Zawód, zajęcie | adwokat | |
| Narodowość |  Polska | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Kazimierz Czarnik (ur. 22 stycznia 1859 w Bóbrce, zm. 12 stycznia 1931) – polski adwokat, działacz sokoli.
Spis treści
1 Życiorys
2 Odznaczenia i ordery
3 Zobacz też
4 Przypisy
5 Bibliografia
Życiorys |
Jego bratem był Bronisław Czarnik. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego uzyskując tytuł doktora. Został adwokatem i prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie.
Od 1882 był członkiem lwowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. 24 listopada 1900 objął po dr. Antonim Dziędzielewiczu funkcję prezesa lwowskiego gniazda „Sokoła”[1] i pełnił stanowisko w kolejnych latach[2]. Był III wiceprezesem Związku Polskich Gimnastycznych Towarzystw Sokolich w Austrii[3]. Pełnił funkcję prezesa Sokolstwa Polskiego w Małopolsce.
Wziął udział obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej na stanowisku naczelnika Miejskiej Straży Obywatelskiej[4].
Zmarł 12 stycznia 1931 podczas wędrówki turystycznej na Paraszkę. Został pochowany 15 stycznia 1931 na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XX, miejsce 1846)[5].
Odznaczenia i ordery |
Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1933)[6]
Zobacz też |
- Czarnik
Przypisy |
↑ Edmund Cenar: Czterdziestolecie „sokolstwa lwowskiego” 1867–1907. Lwów: 1907, s. 44.
↑ Krzysztof Szymański: Lwów – początek okupacji rosyjskiej 1914 roku. kuriergalicyjski.com, 2014-09-01. [dostęp 2016-04-06].
↑ Protokół posiedzenia Wydziału Związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich w Austryi. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””, s. 2, Nr 4 z 1918.
↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. Tab. 182.
↑ Kazimierz Czarnik. nieobecni.com.pl. [dostęp 2016-04-06].
↑ Lwowianie odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 1, Nr 424 z 8 listopada 1933.
Bibliografia |
Ś. p. dr Kazimierz Czarnik. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 11 z 15 stycznia 1931.
- Kazimierz Czarnik. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-04-05].
