Mrthfx

Michał Białko
Data i miejsce urodzenia	1929-06-1919 czerwca 1929 Baranowicze
Profesor nauk technicznych
Specjalność: elektronika, sieci neuronowe
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Doktorat	1961
Habilitacja	1967 Politechnika Warszawska
Profesura	1972
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
Funkcja Jednostka PAN	Wiceprzewodn. (1989-1991) Oddział PAN w Gdańsku
Doktor honoris causa (Institute National Polytechnique de Toulouse – 1995) (Politechnika Gdańska – 2008) (Politechnika Koszalińska – 2012)
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Koszalińska
Okres zatrudn.	od 1996
Uczelnia	Politechnika Gdańska
Okres zatrudn.	1953–2008
Dziekan
Wydział	Elektroniki PG
Okres spraw.	1975–1982
Odznaczenia

Michał Białko (ur. 19 czerwca 1929 w Baranowiczach) – polski inżynier, elektronik, profesor nauk technicznych, doktor honoris causa trzech uczelni, członek rzeczywisty PAN, wieloletni nauczyciel akademicki Politechniki Gdańskiej, dziekan Wydziału Elektroniki tej uczelni, a od 1996 również wykładowca Politechniki Koszalińskiej.

Życiorys |

Urodził się w Baranowiczach, w województwie nowogródzkiem. W 1939 przeniósł się wraz z rodziną do Pieńska, a niedługo potem do Wilna. Po zakończeniu wojny w 1945 wyjechał na ziemie odzyskane osiadając w Tczewie. Tu ukończył gimnazjum. W 1949 rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej, ukończone w 1952 dyplomem inżynierskim. Po studiach odbywał praktykę w Warszawie, a niedługo potem kontynuował studia magisterskie w Gdańsku. Ukończył je w 1955 na podstawie pracy dotyczącej wzmacniacza tranzystorowego^[1].

Od 1955 pracował w Politechnice Gdańskiej. Ponieważ macierzysta uczelnia nie miała praw doktoryzowania, jego przewód doktorski przeprowadzony został przez Politechnikę Warszawską. Był pionierem w kraju w zakresie miernictwa parametrów tranzystorów^[2]. W 1961 obronił pracę doktorską, a sześć lat później habilitował się na tej samej uczelni. Od 1968 zatrudniony na stanowisku docenta, w 1972 mianowany profesorem nadzwyczjanym, a w 1975 profesorem zwyczajnym. W latach siedemdziesiątych pełnił szereg funkcji organizacyjnych na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej: w latach 1968–1973 był prodziekanem, od 1975 przez trzy kadencje (do 1982) dziekanem, a równolegle w latach 1977–1979 dyrektorem Instytutu Informatyki^[3]. Dzięki jego działaniom Politechnika Gdańska nawiązała współpracę z Uniwersytetem w Maryland, skutkującą intensyfikacją badań w zakresie układów scalonych. W tym samym czasie zespół kierowany prof. Białko nawiązał współpracę z Institute National Polytechnique de Toulouse we Francji. Jej efektem była między innymi wydana w 1995 współautorska książka Basic Methods for Microcomputer Analysis of Elektronic Circuits oraz tytuł doktora honoris causa, którym profesor został uhonorowany przez francuską uczelnię^[1][2].

W latach 1982–1984 odbył staż naukowy na uniwersytecie w Alabamie. Po powrocie, w 1986 wybrany w poczet członków Polskiej Akademii Nauk, od 1998 jest członkiem rzeczywistym Akademii. Jest członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN, a w latach 1989–1991 pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału PAN w Gdańsku. Od 1991 do 1993 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Był też założycielem, a w latach 1997–2003 prezesem Koszalińskiego Towarzystwa Naukowego. Od 1996 jest wykładowcą Politechniki Koszalińskiej. W 2008 otrzymał godność doktora honoris causa Politechniki Gdańskiej, a cztery lata później Politechniki Koszalińskiej^[4][3].

W swoim dorobku naukowym ma ponad 200 publikacji (autorskich i współautorskich), w tym 9 książek. Wypromował 27 doktorów nauk. Wśród nich 7 zrobiło habilitację, a 5 otrzymało tytuł profesorski. Jednym z jego doktorantów jest pracujący w USA prof. Jacek Żurada, członek zagraniczny PAN^[1][3].

Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1973), Krzyżem Oficerskim (1996) oraz Krzyżem Komandorskim (2005) Orderu Odrodzenia Polski^[3].

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• 
  Michał Białko w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).