Mrthfx

; ;	; Iskander;
	; Iskander;
	; ;
; Państwo;	; Rosja;
Inne nazwy;	9K720, SS-26, Stone;
Typ;	; SRBM;
Przeznaczenie;	; taktyczny pocisk balistyczny;
Wyrzutnia;	mobilny-drogowy;
	;
Status;	aktywny;
	;
Długość;	7,3 m;
Średnica;	0,92 m;
Masa startowa;	3,75-3,8 t;
	;
Napęd;	jednostopniowy silnik rakietowy (Iskander-M, E);
Paliwo;	paliwo stałe;
; Prędkość;	~2100 m/s;
Zasięg;	• minimalny: 50 km; • Iskander-M: 380-499 km (zakładając ograniczenie INF); • Iskander-E: 280 km;
; Udźwig;	do 780 kg;
	;
Naprowadzanie;	bezwładnościowe,; z naprowadzaniem optycznym; w fazie terminalnej;
Celność;	; CEP: 30 m;
Głowica;	• kasetowa,; • odłamkowo-burząca,; • termobaryczna,; • penetrująca,; • termojądrowa,; • elektromagnetyczna;

Zasięg pocisków dla wersji Iskander-E w przypadku rozmieszczenia (dwa miejsca) na terenie Obwodu kaliningradzkiego FR

Iskander (NATO: SS-26 Stone) – lądowy pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM) na mobilnej platformie samochodowej z wyrzutnią typu TEL. Iskander przeznaczony jest do wykonywania uderzeń na ważne cele lądowe, znajdujące się w strefie operacyjno-taktycznej ugrupowania wojsk przeciwnika (środki ogniowe, samoloty i śmigłowce na lotniskach, węzły łączności, stanowiska dowodzenia itp.) oraz obiekty infrastruktury cywilnej.

Spis treści

1 Geneza

2 Charakterystyka systemu Iskander

3 Rozszerzenie możliwości systemu o pociski manewrujące, dalekiego zasięgu

4 Wersje

5 Użytkownicy

6 Potencjalni nabywcy

7 Iskandery w kulturze masowej

8 Przypisy

9 Bibliografia

Geneza |

Na skutek wprowadzenia przez zawarty 8 grudnia 1987 traktat INF zakazu posiadania i używania przez Stany Zjednoczone i Związek Radziecki pocisków balistycznych o zasięgu 500 do 5500 km (średniego MRBM oraz pośredniego zasięgu IRBM), Związek Radziecki zmuszony został do likwidacji najnowszego typu pocisku balistycznego Oka SS-23 Spider, stanowiącego pierwszą ówcześnie próbę zastąpienia przestarzałych pocisków Scud. Ustami najwyższych przedstawicieli Ministerstwa Obrony i armii, zwłaszcza w świetle narastającej niepewności politycznej i militarnej u południowych granic Rosji i na terenie Bliskiego Wschodu, Rosja wielokrotnie wyrażała opinię, że likwidacja pocisków Oka SS-23 Spider była błędem, zaś wraz ze Stanami Zjednoczonymi są jedynymi państwami na świecie objętymi zakazem posiadania pocisków średniego zasięgu. Spowodowało to z jednej strony aktualne dziś dążenie Rosji do wycofania się z traktatu INF (co spotyka się z niezbyt stanowczym, oficjalnym jedynie, sprzeciwem Stanów Zjednoczonych, a nieoficjalnie natomiast nawet ze zrozumieniem), z drugiej zaś strony spowodowało podjęcie kolejnej próby zastąpienia pocisków Scud, tym razem za pomocą pocisków krótkiego zasięgu Iskander.

Pierwsze próby pojedynczych elementów nowego systemu przeprowadzono w latach 1989-1990 na poligonie nr 4 pod Kapustin Jarem, pierwszy start technologiczny prototypu pocisku wykonano w 1991 r., zaś pierwszy start doświadczalny pocisku systemu Iskander miał miejsce 25 października 1995 roku. Pierwotnie system ten nazywano na Zachodzie SS-21 Scarab mod.C, czyli jako kolejną wersję Toczki, dopiero po pewnym czasie przypisano mu nowe oznaczenie SS-X-26 Stone. Próby państwowe zostały zakończone w 2004 roku i w 2007 Iskander formalnie wszedł na uzbrojenie rosyjskich sił zbrojnych.
Do 2015 Rosja planuje wyprodukować 60 seryjnych wyrzutni Iskander.

Charakterystyka systemu Iskander |

Iskander jest pociskiem balistycznym o długości 7,3 m, średnicy 0,92 m i masie startowej od 3800 kg do 4020 kg, w zależności od ładunku. Wysoka prędkość pozwala mu przełamywać obronę antyrakietową. Iskander porusza się po spłaszczonej trajektorii lotu poniżej wysokości 50 km. Potrafi wykonywać manewry z przeciążeniem 30 g w fazie końcowej (terminal phase), utrudniając przechwycenie przez systemy obronne. Iskander może przenosić głowice konwencjonalne o masie od 480 kg do 720 kg. Może też prawdopodobnie przenosić głowice termojądrowe, jawnie nie zostało to potwierdzone. System naprowadzania zapewnia mu celność CEP: 10-30 metrów (wersja Iskander-E)^[2]. Pocisk przewożony jest i wystrzeliwany z samochodowej dwuprowadnicowej wyrzutni typu TEL 9P78, zaprojektowanej przez Centralne Biuro Konstrukcyjne Titan w Wołgogradzie.

Rozszerzenie możliwości systemu o pociski manewrujące, dalekiego zasięgu |

Federacja głosi, że nazwa Iskander jest wiele szersza niż dawniej przyjmowano i odnosi się bardziej do systemu kierowania i wskazywania celów oraz ruchomych wyrzutni, niż zastosowanych na nich rakiet. W szczególności, system można wykorzystać także dla pocisków manewrujących rodziny Kalibr, o zasięgu 2000 km^[3].

Wersje |

Iskander-M – wersja dla rosyjskich sił zbrojnych z pociskami m.in. 9M723 o zasięgu co najmniej 500 km

Iskander-E – wersja eksportowa z pociskiem 9M720-E o zasięgu 280 km.

Iskander-K – wersja z pociskiem manewrującym 9M729 o zasięgu co najmniej 500 km, która jest na uzbrojeniu Sił Zbrojnych FR. St. Zjedn. Ameryki twierdza, że ten pocisk łamie postanowienia traktatu INF, gdyż w 2014 roku został przetestowany w locie o długości 2500 kilometrów, co jest zakazane traktatem.

Użytkownicy |

Rosja^[4]

Potencjalni nabywcy |

Białoruś^[5]^[6]^[7]^[8]

Syria^[9]

Indie, Malezja, Zjednoczone Emiraty Arabskie^[10]

Algieria, Korea Południowa, Kuwejt, Singapur, Wietnam^[11]

Iskandery w kulturze masowej |

Użycie bojowe Iskanderów w wojnie rosyjsko-gruzińskiej w zbeletryzowanej formie zawarte zostało w technothrillerze Kaukaskie epicentrum (M. Gawęda, wyd. Ender – WarBook, 2010).

Przypisy |

↑ Russia’s Iskander-E missile systems see strong foreign demand, RIA Novosti 1 października 2008, [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Mikhail Barabanov, Iskander the Great, Moscow Defense Brief 4 (14), 2008 [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Kalibry odpalane z wyrzutni Iskanderów? Rosja złamała traktat INF.

↑ 9K720 Iskander-M (SS-26 Stone) – Program GlobalSecurity [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Belarus buys missile systems Iskander [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Russia to deliver Iskander missile systems to Belarus [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Belarus Not Planning to Deploy Russian Missiles to Counter U.S. Bloomberg [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑
Belarus puts Russian missiles on shopping list (ang.). Russia Today. [dostęp 2013-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-27)].

↑ Kremlin balks at missiles for Syria Financial Times [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Russia May Deliver Missiles to India, Syria, Interfax Reports Bloomberg [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

↑ Iskander-E (SS-26 Stone) GlobalSecurity [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

Bibliografia |

Weapons of Mass Destruction (WMD): Iskander / SS-26 (ang.)

Aleksandr Karpenko. Operacyjno-taktyczny system rakietowy Iskander. „Nowa Technika Wojskowa”. Październik 2007. 10/2007.

http://mdb.cast.ru/mdb/4-2008/item1/article1/

[1] Russia’s Iskander-E missile systems see strong foreign demand, RIA Novosti 1 października 2008, [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[2] Mikhail Barabanov, Iskander the Great, Moscow Defense Brief 4 (14), 2008 [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[3] Kalibry odpalane z wyrzutni Iskanderów? Rosja złamała traktat INF.

[4] 9K720 Iskander-M (SS-26 Stone) – Program GlobalSecurity [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[5] Belarus buys missile systems Iskander [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[6] Russia to deliver Iskander missile systems to Belarus [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[7] Belarus Not Planning to Deploy Russian Missiles to Counter U.S. Bloomberg [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[8] 
Belarus puts Russian missiles on shopping list (ang.). Russia Today. [dostęp 2013-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-27)].

[9] Kremlin balks at missiles for Syria Financial Times [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[10] Russia May Deliver Missiles to India, Syria, Interfax Reports Bloomberg [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

[11] Iskander-E (SS-26 Stone) GlobalSecurity [dostęp 22 lutego 2009] (ang.).

搜尋此網誌

Mrthfx

9K720 Iskander Spis treści Geneza | Charakterystyka systemu Iskander | Rozszerzenie możliwości systemu...