Mrthfx

.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}

Alessanndro Verde
kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1865 San'Antimo
Data i miejsce śmierci	29 marca 1958 Rzym
archiprezbiter Patriarchalnej Bazyliki Liberiańskiej
Okres sprawowania	1939–1958
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	31 marca 1888
Kreacja kardynalska	14 grudnia 1925 Pius XI
Kościół tytularny	Santa Maria in Cosmedin
Multimedia w Wikimedia Commons

Alessandro Verde (ur. 27 marca 1865 w Sant'Antimo, zm. 29 marca 1958 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Ukończył seminarium w rodzinnej diecezji Aversa, a także Ateneum "S. Apolinare", gdzie uzyskał doktoraty z teologii i utroque iure. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 marca 1888. Od 1894 pracował duszpastersko w Rzymie. W latach 1896–1897 profesor na Ateneum "S. Apolinare". Od 1897 roku asesor w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a także prywatny szambelan Jego Świątobliwości. Od 1902 był prawnikiem w Kongregacji Konsystorialnej, uzyskał wtedy również tytuł prałata domowego Jego Świątobliwości. W 1905 mianowany pronotariuszem apostolskim i kanonikiem Bazyliki Laterańskiej. Od 26 czerwca 1915 sekretarz Kongregacji Obrzędów.

Na konsystorzu z grudnia 1925 mianowany kardynałem diakonem Santa Maria in Cosmedin. W 1935 jego diakonia została podniesiona pro illa vice do rangi kościoła prezbiterialnego. Brał udział w konklawe 1939. Od 11 października 1939 do swej śmierci piastował urząd archiprezbitera Patriarchalnej Bazyliki Liberiańskiej. Umarł jako kardynał protoprezbiter i najstarszy członek Kolegium Kardynalskiego w Villa San Francisco w Rzymie po przyjęciu ostatnich sakramentów i otrzymaniu specjalnego błogosławieństwa od papieża. Pochowany został w rodzinnym mieście.

Bibliografia |

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy


• Catholic-Hierarchy

p • d • e Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego Do roku 1378 Bonifacy (ok. 1112–1130) Giovanni da Crema (1130–1134) Gerardo Caccianemici (1134–1137) Pietro Pisano (1137–1138) Gregorio de Ceccano (1138–1139) Gerardo Caccianemici (1139–1144) Gregorio Centu (1144–1154) Guido Florentinus (1154–1157) Ubaldo de Lucca (1157–1158) Rainaldo di Collemezzo (1158–1166) Ubaldo (1166–1170) Giovanni da Sutri (1170–1180) Alberto di Morra (1180–1187) Giovanni Conti da Anagni (1187–1190) Guillaume de Champagne (1190–1202) Ruggiero di San Severino (1202–1221) Leone Brancaleone (1221–1224) Guala Bicchieri (1224–1227) Stefano di Ceccano (1227–1227) Tommaso da Capua (1227–1239) Giovanni Colonna (1239–1245) Stefano Conti (1245–1254) Jan z Toledo (1254–1262) Hugues de Saint-Cher (1262–1263) Simone Paltineri (1263–luty 1277) Simon de Brion (1277–1281) Ancher Pantaleon (1281–1286) Hugh of Evesham (1286–1287) Jean Cholet (1287–1292) Hugues Aycelin (1292–1294) Pietro Peregrossi (1294–1295) Tommaso d’Ocra (1295–1300) Jean Le Moine (1300–1313) Arnaud de Canteloup (1313–1313) Nicolas de Fréauville (1313–1323) Guillaume Teste (1323–1326) Gauscelin de Jean (1326–1327) Bernard de Garves (1327–1328) Jean-Raymond de Comminges (1328–1331) Annibaldo di Ceccano (1331–1333) Jacques Fournier (1333–1334) Raymond de Mostuejouls (1334–1335) Pierre des Chappes (1335–1336) Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338) Pedro Gómez Barroso (1338–1340) Imbert Dupuis (1340–1348) Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348) Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349) Guillaume de Court (1349–1350) Guillaume d’Aure (1350–1353) Hugues Roger (1353–1363) Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367) Pierre de Monteruc (1367–1378) Wielka schizma Obediencja rzymska Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415) Obediencja awiniońska Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417) Obediencja pizańska Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424) Od 1415 Francesco Lando (1412–1424) Antonio Panciera (1424–1431) Jean de la Rochetaillée (1431–1437) Ludwik Aleman (1437–1440) Henry Beaufort (1440–1447) John Kempe (1447–1449) Ludwik Aleman (1449–1450) John Kempe (1450–1452) Zbigniew Oleśnicki (1452–1455) Peter von Schaumberg (1455–1469) Jean Rolin (1469–1483) Luis Juan del Mila y Borja (1483–1510) Jaime Serra i Cau (1510–1511) Pietro Isvalies (1511– 1511) Francisco de Borja (1511– 1511) Tamás Bakócz (1511–1521) François Guillaume de Clermont (1521–1523) Marco Cornaro (1523–1524) Lorenzo Pucci (1524–1524) Matthäus Lang von Wellenburg (1524–1535) Louis de Bourbon de Vendôme (1535–1550) François de Tournon (1550–1550) Claude de Longwy de Givry (1550–1561) Georges d’Armagnac (1561–1564) Alessandro Farnese (1564–1564) Georges d’Armagnac (1564–1567) Giulio Feltre della Rovere (1567–1570) Georges d’Armagnac (1570–1585) Karol II de Bourbon (1585–1590) Markus Sitticus von Hohenems (1590–1595) Ludovico Madruzzo (1595–1597) Girolamo Rusticucci (1597–1598) Girolamo Simoncelli (1598–1600) Pedro de Deza (1600–1600) Alessandro Ottaviano de Medici (1600–1600) Rodrigo de Castro Osorio (1600–1600) François de Joyeuse (1600–1604) Agostino Valier (1604–1605) Ascanio Colonna (1605–1606) Antonio Maria Sauli (1606–1607) Giovanni Evangelista Pallotta (1607–1611) Pierre de Gondi (1611–1616) Federico Borromeo (1616–1617) Francesco Sforza di Santa Fiora (1617–1618) Federico Borromeo (1618–1620) Alessandro Peretti de Montalto (1620–1620) Federico Borromeo (1620–1631) Giovanni Doria (1631–1642) François de La Rochefoucauld (1642–1645) Luigi Capponi (1645–1659) Baltasar Moscoso y Sandoval (1659–1665) Ernst Adalbert von Harrach (1665–1667) Giulio Gabrielli (1667–1668) Virginio Orsini (1668–1671) Rinaldo d’Este (1671–1671) Cesare Facchinetti (1671–1672) Girolamo Grimaldi-Cavalleroni (1672–1675) Carlo Rossetti (1675–1676) Niccolò Albergati-Ludovisi (1676–1677) Alderano Cibo (1677–1679) Lorenzo Raggi (1679–1680) Luigi Alessandro Omodei (1680–1685) Carlo Barberini (1685–1689) Francesco Maidalchini (1689–1700) Carlo Barberini (1700–1704) Francesco Nerli (1704–1708) Galeazzo Marescotti (1708–1726) Giuseppe Sacripante (1726–1727) Giuseppe Renato Imperiali (1727–1737) Gianantonio Davia (1737–1740) François-Armand-Auguste de Rohan-Soubise-Ventadour (1740–1749) Nuno de Cunha da Ataíde (1749–1750) Giulio Alberoni (1750–1752) Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (1752–1759) Joseph Dominicus von Lamberg (1759–1761) Jan Teodor Wittelsbach (1761–1763) Giacomo Oddi (1763–1770) Giuseppe Pozzobonelli (1770–1783) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1783–1784) Paul d’Albert de Luynes (1784–1788) Christoph Anton von Migazzi (1788–1803) Francesco Carafa (1803–1818) Ludwik Maria Burbon y Vallabriga (1818–1823) Giuseppe Firrao (1823–1830) Luigi Ruffo Scilla (1830–1832) Cesare Brancadoro (1832–1837) Joseph Fesch (1837–1839) Carlo Oppizzoni (1839–1855) Giacomo Filippo Fransoni (1855–1856) Benedetto Barberini (1856–1863) Antonio Tosti (1863–1866) Engelbertus Sterckx (1866–1867) Filippo de Angelis (1867–1877) Friedrich Josef von Schwarzenberg (1877–1885) Lucien-Louis-Joseph-Napoléon Bonaparte (1885–1895) Gustav Adolf von Hohenlohe-Schillingsfürst (1895–1896) Mieczysław Ledóchowski (1896–1902) José Sebastião Neto (1902–1920) James Gibbons (1920–1921) Michael Logue (1921–1924) Giuseppe Francica-Nava di Bontifé (1924–1928) Lev Skrbenský z Hříště (1928–1938) William O’Connell (1938–1944) Alessio Ascalesi (1944–1952) Michael von Faulhaber (1952–1952) Alessandro Verde (1952–1958) Joseph-Ernest van Roey (1958–1961) Manuel Gonçalves Cerejeira (1961–1977) Carlos Carmelo de Vasconcellos Motta (1977–1982) Giuseppe Siri (1982–1989) Paul-Émile Léger (1989–1991) Franz König (1991–2004) Stephen Kim Sou-hwan (2004–2009) Eugênio de Araújo Sales (2009–2012) Paulo Evaristo Arns (od 2012–2016) Michael Michai Kitbunchu (od 2016)