Focke-Wulf Ta 400 Spis treści Historia | Uzbrojenie | Bibliografia | Linki zewnętrzne | Menu...


Niemieckie samoloty bombowe II wojny światowejSamoloty Focke-Wulf


niemieckiegoFocke-Wulf Flugzeugbau GmbH1940FrancjiFocke-Wulf Fw 200dolnopłatBerlinNowy JorkStanów ZjednoczonychParyżemśredniopłatagondolikomorą bombowąJunkers Ju 390Messerschmitt Me 264działek MG 151/20 kalibru 20 mmkarabiny maszynowe MG 131działkami MK 103 kalibru 30 mm































































































Focke-Wulf Ta 400

Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza
Producent

Focke-Wulf
Typ
bombowiec strategiczny
Konstrukcja
metalowa
Załoga
8
Dane techniczne
Napęd
6 x Silnik gwiazdowy BMW 801D
2 x silnik odrzutowy Jumo 004

Moc
1800 KM każdy (BMW 801D)
775 daN każdy (Jumo 004)
Wymiary
Rozpiętość
41,91 m
Długość
28,18 m
Wysokość
6,58 m
Powierzchnia nośna
188,5 m²
Masa

Własna
33 860 kg

Startowa
60 000 kg
Paliwa
14 000 kg
Osiągi

Prędkość maks.
535 km/h
720 km/h z użyciem silników odrzutowych

Prędkość przelotowa
480 km/h

Pułap
7500 m
Zasięg
5280 km
Długotrwałość lotu
11 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
8 x działka MG 151/20 kalibru 20 mm
4 x karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm
3000 kg bomb (przy pełnym zapasie paliwa)
dwa przeciwokrętowe pociski
Użytkownicy

III Rzesza

Focke-Wulf Ta 400 – niezrealizowany projekt niemieckiego bombowca dalekiego zasięgu zaprojektowanego w wytwórni Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH. W projekcie wykorzystane zostały rezultaty wcześniejszych prac nad samolotem pasażerskim Focke-Wulf Fw 300.




Spis treści






  • 1 Historia


    • 1.1 Geneza


    • 1.2 Projekt




  • 2 Uzbrojenie


  • 3 Bibliografia


  • 4 Linki zewnętrzne





Historia |



Geneza |


Po zajęciu w 1940 roku przez hitlerowskie wojska Francji, grupa inżynierów Focke-Wulf udała się do wytwórni SNCASO (Société nationale des constructions aéronautiques du sud-ouest). Podjęto tam pracę nad nowym samolotem pasażerskim dalekiego zasięgu w oparciu o konstrukcję maszyny Focke-Wulf Fw 200. Owocem dwuletnich prac był samolot oznaczony jako Focke-Wulf Fw 300. Był to czterosilnikowy dolnopłat, napędzany rzędowymi silnikami DB 603. Dzięki ciśnieniowej kabinie i dużemu zapasowi paliwa wynoszącemu 19 600 kg, maszyna miała przewozić około 40 pasażerów na trasie Berlin – Nowy Jork. Jej obliczeniowy zasięg wynosił 7000 km, który miała pokonać z prędkością 430 km/h. Jednak w obliczu przedłużającej się wojny, Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy (Reichsluftfahrtministerium) nie było zainteresowane rozwijaniem cywilnej konstrukcji. Jednak osiągi samolotu były na tyle duże, że zlecono Focke-Wulfowi opracowanie bombowca dalekiego zasięgu przeznaczonego do atakowania celów na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych (tzw. Amerika-Bomber/bombowiec amerykański), który otrzymał oznaczenie Ta 400.



Projekt |


Rozpoczęte pod Paryżem w 1943 roku prace zaowocowały projektem sześciosilnikowego, wolnonośnego średniopłata ze zdwojonym usterzeniem pionowym. Do napędu samolotu przeznaczono gwiazdowe silniki BMW 801D. Pod skrajnymi silnikami planowano zamontowanie dodatkowych gondoli mieszczących silniki odrzutowe Jumo 004. Dzięki ich użyciu samolot byłby w stanie zwiększyć swoją prędkość maksymalną do 720 km/h. Dwie ciśnieniowe kabiny miały pomieścić ośmiu członków załogi. Jedna z nich umieszczona była z przodu kadłuba, druga na jego końcu za komorą bombową. Podwozie chowane z przednim, jednokołowym podparciem. Podwozie główne składało się z czterech pojedynczych kół chowanych do gondoli silnikowych (cztery wewnętrzne silniki). Złożoność całej konstrukcji, dużo bardziej zaawansowane prace nad samolotami Junkers Ju 390 i Messerschmitt Me 264 spowodowały anulowanie całego programu 15 października 1943 roku. W efekcie prowadzonych prac zbudowano jedynie drewniany model samolotu przeznaczony do badań tunelowych.



Uzbrojenie |


Ta 400 miał mieć możliwość przenoszenia 3000 kg bomb przy pełnym zapasie paliwa. Strzeleckie uzbrojenie obronne składało się z ośmiu działek MG 151/20 kalibru 20 mm umieszczonych po dwa w czterech stanowiskach strzeleckich: dwóch na grzbiecie samolotu, jednym pod kabiną załogi, jednym pod kadłubem za komorą bombową oraz jednego stanowiska ogonowego uzbrojonego w cztery karabiny maszynowe MG 131 kalibru 13 mm. W przypadku dalszego rozwijania konstrukcji planowano zaopatrzyć samolot w zdalnie sterowane stanowisko strzeleckie zamontowane z przodu kadłuba z dwoma działkami MK 103 kalibru 30 mm. Przy jego użyciu maszyna miała być zdolna do atakowania nieprzyjacielskich jednostek pływających, okrętów podwodnych i samolotów patrolowych. Pomiędzy gondolami silnikowymi przewidziano możliwość podwieszania pocisków szybujących.



Bibliografia |


  • Szymon Tetera, Bombowce strategiczne III Rzeszy, „Lotnictwo”, nr specjalny 7 (2008), s. 62–74, ISSN 1732-5323.


Linki zewnętrzne |



  • Rysunki techniczne Ta 400

  • Rzuty samolotu







Popular posts from this blog

Can't compile dgruyter and caption packagesLaTeX templates/packages for writing a patent specificationLatex...

Schneeberg (Smreczany) Bibliografia | Menu...

Hans Bellmer Spis treści Życiorys | Upamiętnienie | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne |...