Mrthfx

Tiangong 1
Inne nazwy	Schemat modułu Tiangong 1 z rozwiniętymi panelami baterii słonecznych
Indeks COSPAR	2011-053A
Zaangażowani	CNSA
Rakieta nośna	CZ-2F-T1
Miejsce startu	Centrum Startowe Satelitów Jiuquan, ChRL
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	355 km
Apogeum	362 km
Nachylenie	42°
Czas trwania
Początek misji	29 września 2011 (13:16:00 UTC)
Koniec misji	02 kwietnia 2018
Wymiary
Wymiary	10,4 m x 3,35 m
Masa całkowita	8506 kg

Schemat – moduł Tiangong 1 z przycumowanym statkiem Shenzhou (z prawej)

Tiangong 1 (chiń. 天宫一号, Pałac Niebiański nr 1) – chiński statek kosmiczny (moduł orbitalny) umieszczony na orbicie w ramach programu Tiangong, określany przez chińskie media jako pierwsza chińska stacja orbitalna. Oficjalna prezentacja Tiangong 1 odbyła się w styczniu 2009 r.^[1] Umieszczenie modułu Tiangong 1 na orbicie nastąpiło 29 września 2011.

Charakterystyka |

Jest to niewielki statek kosmiczny o masie 8,5 ton. Składa się z dwóch modułów:

1. orbitalnego (załogowego) z węzłem cumowniczym,


2. serwisowego, z silnikami i bateriami słonecznymi.

Nie posiada kapsuły powrotnej – załoga jest do niego dostarczana i zabierana statkiem typu Shenzhou.

Parametry techniczne stacji Tiangong 1:

• Załoga: 2 lub 3 osoby


• Długość: 10,4 m


• Średnica: 3,35 m


• Pojemność hermetyzowana: 15 m³
  


• Masa: 8,5 t


• Liczba portów cumowniczych: 1

Przebieg misji |

Pozbawiony załogi Tiangong 1 został wyniesiony na orbitę za pomocą chińskiej rakiety nośnej CZ-2F/T (chiń. Długi Marsz) – modyfikacji rakiety CZ-2F, która wynosi na orbitę załogowe statki Shenzhou^[2], o udźwigu zwiększonym do ok. 11,2 t na niską orbitę okołoziemską (ang. LEO). Wyniesienie Tiangong 1 było pierwszym startem tej wersji rakiety. Umieszczenie statku w kosmosie nastąpiło 29 września 2011 r. o godzinie 13:16 UTC z kosmodromu Jiuquan^[3].

2 października 2011 Tiangong 1 ukończył drugi manewr orbitalny i znalazł się na docelowej orbicie o wysokości 350–370 km i nachyleniu 42-43°. Okres używalności statku Tiangong to 2–3 lata.

2 listopada 2011 przycumował do niego bezzałogowy statek Shenzhou 8. Po 12 dniach Shenzhou 8 wykonał procedurę odłączenia i ponownego cumowania do stacji, by po dwóch dniach (16 listopada) odłączyć się i ostatecznie zostać zdeorbitowanym 17 listopada^[4][5].

Troje członków załogi Shenzhou 9.
Od lewej: Jing Haipeng (dowódca), Liu Wang i Liu Yang, pierwsza chińska kosmonautka.

Siedem miesięcy później, 18 czerwca 2012 r., do modułu orbitalnego zacumował pojazd załogowy Shenzhou 9 z trojgiem tajkonautów i nastąpiło pierwsze wejście załogi na pokład Tiangong-1^[6]. Astronauci przebywali na stacji do 28 czerwca.

13 czerwca 2013 – do modułu zacumował statek Shenzhou 10 z ponownie trzyosobową załogą i połączył się automatycznie z stacją. 23 czerwca nastąpiło odłączenie się obu statków, a następnie przeprowadzono ręczne cumowanie. Następnego dnia z przebywającą na stacji załogą połączył się sekretarz generalny Komunistycznej Partii Chin i Przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej Xi Jinping^[7]. Ostatecznie Shenzhou 10 odcumował od modułu 25 czerwca tego samego roku^[8]. Według zapowiedzi Pekinu Shenzhou 10 miał być ostatnią misją do Tiangong 1, a sam moduł miał zostać zdeorbitowany w roku 2013. Pozostał jednak na orbicie przez następne lata^[9]. 21 marca 2016 roku Chińska Narodowa Agencja Kosmiczna ogłosiła ostateczny koniec misji; wyłączono transfer danych telemetrycznych ze stacji a sam moduł miał zostać zdeorbitowany^[10]. Po 1630 dniach misji zakończono transmisję danych z laboratorium^[10][11].

Pozbawiona napędu i niekontrolowana stacja powinna samoczynnie wyhamować wskutek tarcia rozrzedzonych gazów i początkowo deorbitację przewidywano na koniec 2017 roku^[12]. W kolejnych miesiącach od wyłączenia Tiangong 1 opadał w tempie ok. 4 km na miesiąc, nieco wolniej od wczesnych założeń. Tempo opadania przyspieszyło w sierpniu 2017 roku i w pierwszej połowie października 2017 r. perygeum spadło poniżej 300 km n.p.m. Na początku listopada perygeum już wynosiło 290 km, a apogeum 316 km^[13]. Koniec deorbitacji przewidywany jest pomiędzy 1 kwietnia a 2 kwietnia 2018 r^[14].
Stacja spłonęła w atmosferze 2 kwietnia 2018 roku o godzinie 0:16 UTC nad Pacyfikiem^[15].

Zobacz też |

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Tiangong 1

• Chiński program kosmiczny


• Program Tiangong

Przypisy |

Bibliografia |

• SinoDefence.com


• People's Daily Online

p • d • e Stacje orbitalne Aktywne Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) (międzynarodowa) • Tiangong 2 (Chiny) • projekty firmy Bigelow Aerospace: (Genesis I¹, Genesis II¹) (USA) Zakończone Salut/Ałmaz (1, DOS-2¹, 2¹A, Kosmos 557¹, 3A, 4, 5A, 6, 7) (ZSRR) • Skylab (USA) • Mir (ZSRR/Rosja) • Tiangong 1 (Chiny) Anulowane MOL (OPS 0855) (USA) • Skylab B (USA) • Freedom² (USA) • Columbus² (ESA) • Mir-2² (Rosja)Excalibur Almaz (USA) • Skylab II (USA) • Exploration Gateway Platform (USA) • GS Spaceresort (EU) Planowane państwowe OPSEK (Rosja) • Księżycowa Stacja Orbitalna (Rosja) prywatne B330 firmy Bigelow Aerospace (USA) • CSS Orbital Technologies (Rosja) Projektowane Tiangong (wielomodułowa stacja orbitalna) (Chiny) • Lunar Orbital Platform-Gateway (międzynarodowa) ¹ Nigdy nie posiadały załogi • ² Projekty włączone do ISS • A Stacje wojskowego programu Ałmaz