Język jakucki Spis treści Charakterystyka językowa | Alfabet | Przypisy | Linki zewnętrzne | Menu...

Multi tool use
Języki tureckieJakucjaJęzyki Rosji
JakutównaroduSyberięjęzyków turkijskichjęzyków tungusko-mandżurskichmongolskichdołgańskijęzykiem aglutynacyjnymfleksyjnedyftongówCzasownik19221939grażdanka
| ||
Obszar |
Federacja Rosyjska |
|
Liczba mówiących |
450 tys. (2010)[1] |
|
Klasyfikacja genetyczna |
Języki ałtajskie (?)
|
|
Pismo/alfabet |
cyrylica |
|
Status oficjalny | ||
---|---|---|
język urzędowy |
![]() |
|
UNESCO |
2 wrażliwy↗ |
|
Kody języka | ||
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 |
sah |
|
Kod ISO 639-3↗ |
sah |
|
IETF |
sah |
|
Glottolog |
yaku1245 |
|
Ethnologue |
sah |
|
GOST 7.75–97 |
яку 865 |
|
WALS |
ykt |
|
Występowanie | ||
![]() | ||
W Wikipedii | ||
Zobacz też: język, języki świata | ||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
język=-polski, polsko-{{{język}}} online
Język jakucki – język Jakutów, narodu zamieszkującego wschodnią Syberię. Mówi nim ok. 450 tys. ludzi. Zaliczany do języków turkijskich, jednak długi wpływ języków tungusko-mandżurskich i mongolskich wywarł duży wpływ na fonetykę, słownictwo i gramatykę.
Z języka jakuckiego rozwinął się w XVII w. język dołgański.
Spis treści
1 Charakterystyka językowa
2 Alfabet
3 Przypisy
4 Linki zewnętrzne
Charakterystyka językowa |
Jest językiem aglutynacyjnym, ale ma też elementy fleksyjne. Charakterystyczną cechą fonetyki jest obecność samogłosek długich oraz dyftongów (ыа „ya”, уо „uo”, иэ „ie”, үө „üö”), a także najbardziej wśród języków turkijskich rozwinięta harmonia wokalna, która w języku jakuckim występuje w 3 odmianach: harmonia palatalna (np. *a-e > a-a; *e-a > e-e), harmonia labialna (np. *a-u > a-y; *e-ü > e-i; *ö-i > ö-ü) oraz atrakcja labialna (*o-a > o-o; *ö-e > ö-ö).
Posiada 2 deklinacje: posesywną i nieposesywną. Nieposesywna (koń, konia itd.) jest deklinacją podstawową, podczas gdy posesywna (mój koń, mojego konia itd.) jest zbudowana na bazie nieposesywnej, acz nie zawsze jest to proste połączenie sufiksu posesywnego (np. w znaczeniu ‘mój’) z sufiksem deklinacyjnym. W deklinacji nieposesywnej występują następujące przypadki (w nawiasach podany jest ich wykładnik morfologiczny w postaci podstawowej, tzn. występującej po tematach zakończonych na samogłoskę):
Nominativus (-, tzn. brak osobnego wykładnika)
Dativus (-ga)
Accusativus (-ny)
Accusativus partitivus (-ta)
Accusativus comitativus (-lary)
Ablativus (-ttan)
Instrumentalis (-nan)
Comparativus (-taaghar)
Comitativus (-lyyn; po nazwach pokrewieństwa: -naan)
Czasownik posiada bogactwo form.
Alfabet |
W historii języka yakut istnieją 4 etapy:
- Do początku lat 20. XX w. - cyrylica;
- 1917-1929 - Nowogrodzow pisze, w oparciu o alfabet łaciński;
- 1929-1939 - ujednolicony alfabet łaciński;
- Od 1939 r., pismo cyrylica.
Alfabet Nowgorodow (1917-1927) z podkładu 1929
Alfabet stworzony w 1922 przez S. Nowgorodowa na bazie międzynarodowego alfabetu fonetycznego, od 1939 grażdanka.
Jakut alfabet łaciński (1929–1939):
A a |
B b |
C c |
Ç ç |
D d |
E e |
F f |
G g |
Ƣ ƣ |
H h |
I i |
J j |
K k |
L l |
M m |
N n |
N̡ n̡ |
O o |
Ө ө |
P p |
Q q |
R r |
S s |
Ş ş |
T t |
U u |
V v |
W w |
X x |
Y y |
Z z |
Ƶ ƶ |
Ь ь |
' |
Jakut cyrylicy alfabet (z 1939 - do chwili obecnej):
А а |
Б б |
В в |
Г г |
Ҕ ҕ |
Д д |
Дь дь |
Е е |
Ё ё |
Ж ж |
З з |
И и |
Й й |
К к |
Л л |
М м |
Н н |
Ҥ ҥ |
Нь нь |
О о |
Ө ө |
П п |
Р р |
С с |
Һ һ |
Т т |
У у |
Ү ү |
Ф ф |
Х х |
Ц ц |
Ч ч |
Ш ш |
Щ щ |
Ъ ъ |
Ы ы |
Ь ь |
Э э |
Ю ю |
Я я |
Alfabet jakucki składa się z 40 liter[2].
Litera | Nazwa jakucka | MAF | Uwagi |
---|---|---|---|
А а | а | [a] | |
Б б | бэ | [b] | |
В в | вэ | [v] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Г г | гэ | [g] | |
Ҕ ҕ | ҕэ | [ɣ], [ʁ] | |
Д д | дэ | [d] | |
Дь дь | дьэ | [ɟ] | |
Е е | е | [e], [je] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ё ё | ё | [jo] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ж ж | жэ | [ʒ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
З з | зэ | [z] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
И и | и | [i] | |
Й й | йот | [j], [j̃] | |
К к | ка | [k], [q] | |
Л л | эл | [l] | |
М м | эм | [m] | |
Н н | эн | [n] | |
Ҥ ҥ | эҥ | [ŋ] | Ligatura нг |
Нь нь | эньэ | [ɲ] | |
О о | о | [o] | |
Ө ө | ө | [ø] | |
П п | пэ | [p] | |
Р р | эр | [r] | |
С с | эс | [s] | |
Һ һ | һэ | [h] | |
Т т | тэ | [t] | |
У у | у | [u] | |
Ү ү | ү | [y] | |
Ф ф | эф | [f] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Х х | ха | [x] | |
Ц ц | цэ | [ʦ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ч ч | че | [ʧ] |
|
Ш ш | ша | [ʃ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Щ щ | ща | [ɕː] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ъ ъ | кытаанах бэлиэ | [◌.] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ы ы | ы | [ɯ] | |
Ь ь | сымнатар бэлиэ | [◌ʲ] | |
Э э | э | [e] | |
Ю ю | ю | [ju] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Я я | я | [ja] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Przypisy |
↑ ВПН-2010, www.gks.ru [dostęp 2017-11-24] (ros.).
↑ Ł.N. Charitonow: Samouczitiel jakutskogo jazyka. Jakuck: Jakutskoje kniżnoje izdatielstwo, 1987, s. 232.
Linki zewnętrzne |
- Wikipedia w języku jakuckim
|
Kontrola autorytatywna (język):
GND: 4226341-4
NDL: 00574206
HH8T24wyAT1FVWlje C8cjLe,H8iSi2pWS9L2MsADG F d DqKGe0U0S4jmqdj,hXLY5QqR8tDuPKu