Język jakucki Spis treści Charakterystyka językowa | Alfabet | Przypisy | Linki zewnętrzne | Menu...
Języki tureckieJakucjaJęzyki Rosji
JakutównaroduSyberięjęzyków turkijskichjęzyków tungusko-mandżurskichmongolskichdołgańskijęzykiem aglutynacyjnymfleksyjnedyftongówCzasownik19221939grażdanka
| ||
Obszar | Federacja Rosyjska | |
Liczba mówiących | 450 tys. (2010)[1] | |
Klasyfikacja genetyczna | Języki ałtajskie (?)
| |
Pismo/alfabet | cyrylica | |
Status oficjalny | ||
---|---|---|
język urzędowy | Jakucja | |
UNESCO | 2 wrażliwy↗ | |
Kody języka | ||
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | sah | |
Kod ISO 639-3↗ | sah | |
IETF | sah | |
Glottolog | yaku1245 | |
Ethnologue | sah | |
GOST 7.75–97 | яку 865 | |
WALS | ykt | |
Występowanie | ||
W Wikipedii | ||
Zobacz też: język, języki świata | ||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
język=-polski, polsko-{{{język}}} online
Język jakucki – język Jakutów, narodu zamieszkującego wschodnią Syberię. Mówi nim ok. 450 tys. ludzi. Zaliczany do języków turkijskich, jednak długi wpływ języków tungusko-mandżurskich i mongolskich wywarł duży wpływ na fonetykę, słownictwo i gramatykę.
Z języka jakuckiego rozwinął się w XVII w. język dołgański.
Spis treści
1 Charakterystyka językowa
2 Alfabet
3 Przypisy
4 Linki zewnętrzne
Charakterystyka językowa |
Jest językiem aglutynacyjnym, ale ma też elementy fleksyjne. Charakterystyczną cechą fonetyki jest obecność samogłosek długich oraz dyftongów (ыа „ya”, уо „uo”, иэ „ie”, үө „üö”), a także najbardziej wśród języków turkijskich rozwinięta harmonia wokalna, która w języku jakuckim występuje w 3 odmianach: harmonia palatalna (np. *a-e > a-a; *e-a > e-e), harmonia labialna (np. *a-u > a-y; *e-ü > e-i; *ö-i > ö-ü) oraz atrakcja labialna (*o-a > o-o; *ö-e > ö-ö).
Posiada 2 deklinacje: posesywną i nieposesywną. Nieposesywna (koń, konia itd.) jest deklinacją podstawową, podczas gdy posesywna (mój koń, mojego konia itd.) jest zbudowana na bazie nieposesywnej, acz nie zawsze jest to proste połączenie sufiksu posesywnego (np. w znaczeniu ‘mój’) z sufiksem deklinacyjnym. W deklinacji nieposesywnej występują następujące przypadki (w nawiasach podany jest ich wykładnik morfologiczny w postaci podstawowej, tzn. występującej po tematach zakończonych na samogłoskę):
Nominativus (-, tzn. brak osobnego wykładnika)
Dativus (-ga)
Accusativus (-ny)
Accusativus partitivus (-ta)
Accusativus comitativus (-lary)
Ablativus (-ttan)
Instrumentalis (-nan)
Comparativus (-taaghar)
Comitativus (-lyyn; po nazwach pokrewieństwa: -naan)
Czasownik posiada bogactwo form.
Alfabet |
W historii języka yakut istnieją 4 etapy:
- Do początku lat 20. XX w. - cyrylica;
- 1917-1929 - Nowogrodzow pisze, w oparciu o alfabet łaciński;
- 1929-1939 - ujednolicony alfabet łaciński;
- Od 1939 r., pismo cyrylica.
Alfabet stworzony w 1922 przez S. Nowgorodowa na bazie międzynarodowego alfabetu fonetycznego, od 1939 grażdanka.
Jakut alfabet łaciński (1929–1939):
A a | B b | C c | Ç ç | D d | E e | F f | G g |
Ƣ ƣ | H h | I i | J j | K k | L l | M m | N n |
N̡ n̡ | O o | Ө ө | P p | Q q | R r | S s | Ş ş |
T t | U u | V v | W w | X x | Y y | Z z | Ƶ ƶ |
Ь ь | ' |
Jakut cyrylicy alfabet (z 1939 - do chwili obecnej):
А а | Б б | В в | Г г | Ҕ ҕ | Д д | Дь дь | Е е |
Ё ё | Ж ж | З з | И и | Й й | К к | Л л | М м |
Н н | Ҥ ҥ | Нь нь | О о | Ө ө | П п | Р р | С с |
Һ һ | Т т | У у | Ү ү | Ф ф | Х х | Ц ц | Ч ч |
Ш ш | Щ щ | Ъ ъ | Ы ы | Ь ь | Э э | Ю ю | Я я |
Alfabet jakucki składa się z 40 liter[2].
Litera | Nazwa jakucka | MAF | Uwagi |
---|---|---|---|
А а | а | [a] | |
Б б | бэ | [b] | |
В в | вэ | [v] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Г г | гэ | [g] | |
Ҕ ҕ | ҕэ | [ɣ], [ʁ] | |
Д д | дэ | [d] | |
Дь дь | дьэ | [ɟ] | |
Е е | е | [e], [je] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ё ё | ё | [jo] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ж ж | жэ | [ʒ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
З з | зэ | [z] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
И и | и | [i] | |
Й й | йот | [j], [j̃] | |
К к | ка | [k], [q] | |
Л л | эл | [l] | |
М м | эм | [m] | |
Н н | эн | [n] | |
Ҥ ҥ | эҥ | [ŋ] | Ligatura нг |
Нь нь | эньэ | [ɲ] | |
О о | о | [o] | |
Ө ө | ө | [ø] | |
П п | пэ | [p] | |
Р р | эр | [r] | |
С с | эс | [s] | |
Һ һ | һэ | [h] | |
Т т | тэ | [t] | |
У у | у | [u] | |
Ү ү | ү | [y] | |
Ф ф | эф | [f] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Х х | ха | [x] | |
Ц ц | цэ | [ʦ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ч ч | че | [ʧ] | |
Ш ш | ша | [ʃ] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Щ щ | ща | [ɕː] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ъ ъ | кытаанах бэлиэ | [◌.] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Ы ы | ы | [ɯ] | |
Ь ь | сымнатар бэлиэ | [◌ʲ] | |
Э э | э | [e] | |
Ю ю | ю | [ju] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Я я | я | [ja] | Wykorzystywana tylko w zapożyczeniach z języka rosyjskiego |
Przypisy |
↑ ВПН-2010, www.gks.ru [dostęp 2017-11-24] (ros.).
↑ Ł.N. Charitonow: Samouczitiel jakutskogo jazyka. Jakuck: Jakutskoje kniżnoje izdatielstwo, 1987, s. 232.
Linki zewnętrzne |
- Wikipedia w języku jakuckim
|
Kontrola autorytatywna (język):
GND: 4226341-4
NDL: 00574206