Alina Hejnowicz Spis treści Życiorys | Kariera naukowa | Członkostwo | Odznaczenia | Linki...
Absolwenci Uniwersytetu WrocławskiegoPolscy botanicyPolscy dendrolodzyOdznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)Ostaszewscy herbu OstojaUrodzeni w 1926Zmarli w 2010
6 sierpnia1926Głębokim29 października2010botanikdoc. dr hab.Instytucie Dendrologii Polskiej Akademii Naukanatomii drzewGłębokie6 sierpnia1926kresowiansowieckiej w latach 1939–1941niemieckiej w latach 1941–1945sowieckiej19001944łagrze sowieckim19 lutego1954Podola1945WileńszczyznySopocie1946Uniwersytecie ToruńskimUniwersytetu Wrocławskiego19521955Zakładzie Dendrologii i Pomologii Polskiej Akademii NaukKórniku1964stopień doktoraUniwersytecie Warszawskim1983Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu1986docentaPolskiego Towarzystwa BotanicznegoZłotym Krzyżem Zasługi1975
Alina Hejnowicz | |
| Kraj działania |  Polska |
| Data i miejsce urodzenia | 6 sierpnia 1926 Głębokie (miasto) |
| Data śmierci | 29 października 2010 |
| doktor habilitowany nauk biologicznych | |
| Specjalność: anatomia roślin | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
Doktorat | 1964 |
| Instytut | Instytut Dendrologii PAN |
| Okres zatrudn. | 1955-2010 |
Odznaczenia | |
 | |
Alina Hejnowicz (ur. 6 sierpnia 1926 w Głębokim, zm. 29 października 2010) – botanik, doc. dr hab. w Instytucie Dendrologii Polskiej Akademii Nauk, znawczyni anatomii drzew[1].
Spis treści
1 Życiorys
2 Kariera naukowa
3 Członkostwo
4 Odznaczenia
5 Linki zewnętrzne
6 Przypisy
Życiorys |
Urodziła się w miejscowości Głębokie 6 sierpnia 1926 jako córka Michała Ostaszewskiego i Klementyny Buławskiej. Należała do pokolenia kresowian, którzy doświadczyli kolejnych okupacji: najpierw sowieckiej w latach 1939–1941, potem niemieckiej w latach 1941–1945 i znów sowieckiej, zakończonej ekspatriacją. Jej ojciec, Michał Ostaszewski (ur. 1900 Kantorówka), aresztowany przez Rosjan w 1944, umarł na zesłaniu w łagrze sowieckim 19 lutego 1954 (jego rodzina pochodziła z Podola)[2].
W lipcu 1945 roku wraz z rodziną wyjechała z Wileńszczyzny i osiedliła się w Sopocie[2].
Kariera naukowa |
W 1946 podjęła studia, początkowo na Uniwersytecie Toruńskim na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym, następnie na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończyła w 1952. W 1955 podjęła pracę w Zakładzie Dendrologii i Pomologii Polskiej Akademii Nauk w Kórniku, gdzie stworzyła od podstaw jedyną wówczas w Polsce pracownię zajmująca się kompleksowo zagadnieniami z zakresu anatomii rozwojowej drewna[2]..
W 1964 uzyskała stopień doktora nauk przyrodniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Po doktoracie kontynuowała badania anatomiczne nad drewnem różnych gatunków drzew. Jednym z najbardziej znanych osiągnięć naukowych Aliny Hejnowicz z tego okresu stała się opracowana przez nią oryginalna metoda rozróżniania drewna modrzewia i świerka, która okazała się niezwykle przydatną w archeologii i paleobotanice. Po przeprowadzeniu habilitacji w 1983 Rada Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu nadała jej stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w zakresie botaniki. W 1986 została powołana na stanowisko docenta i przeszła wraz z kierowaną przez siebie Pracownią do Zakładu Genetyki Drzew.
Była autorem rozpraw naukowych[2].
Członkostwo |
Była członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego[2].
Odznaczenia |
Za osiągnięcia naukowe została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1975)[2].
Linki zewnętrzne |
- Portrety Botaników Polskich: Wiadomości Botaniczne 56(1/2). 2012
Przypisy |
↑ Z. Mirek, L. Musiał, J.J. Wójcicki: Kto jest kim w botanice polskiej?. Kraków: Instytut Botaniki PAN im. W. Szafera, 1995, s. 120. ISBN 83-85444-34-3.
↑ abcdef Portrety Botaników Polskich. „Wiadomości Botaniczne”. 56 (1-2), 2012.
