UC-82 Spis treści Projekt i budowa | Dane taktyczno-techniczne | Losy jednostki | Uwagi | Przypisy |...
Nazwy okrętów niemieckichNieukończone okręty niemieckieOkręty podwodne typu UC IIIOkręty zbudowane w Kaiserliche Werft Danzig
niemieckipodwodny stawiacz minI wojny światowejtypuStępkęstoczniKaiserliche WerftGdańskuzwodowanyZezłomowanopochylnidziało pokładowekalibrzeminStępkędwukadłubowymdługości całkowitejmetraszerokościzanurzeniustalikadłub sztywnystępkikioskuWypornośćtonycylindroweczterosuwowesilniki DieslaBenzKMsilnikom elektrycznymSSWwały napędoweśrubamiwęzłaMmZbiornikiDopuszczalna głębokość zanurzeniasekundmin kotwicznychUC/200dziobowejwyrzutnie torpedkalibruśródokręciurufietorpeddziało pokładowenaboirozejmu w CompiègneKaiserliche Marinezezłomowanypochylni
| ||
 Bliźniaczy UC-97 w 1919 r. | ||
Klasa | okręt podwodny | |
Typ | UC III | |
| Projekt | 41a | |
| Historia | ||
| Stocznia | Kaiserliche Werft, Gdańsk | |
| Położenie stępki | 1917 | |
Zamówiony dla  Kaiserliche Marine | ||
| Los okrętu | złomowany w 1919 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu | 474 tony 560 ton | |
| Długość | 56,1 m | |
| Szerokość | 5,54 m | |
| Zanurzenie | 3,76 m | |
Zanurzenie testowe | 75 m | |
| Rodzaj kadłuba | dwukadłubowy | |
| Materiał kadłuba | stal | |
| Napęd | ||
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 600 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 770 KM 2 śruby | ||
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu | 11,5 węzła 6,6 w. | |
| Zasięg | powierzchnia: 9 850 Mm przy 7 w. zanurzenie: 40 Mm przy 4,5 w. | |
| Uzbrojenie | ||
| 14 min UC/200, 1 działo kal. 105 mm L/45 (lub kal. 88 mm L/30), 7 torped | ||
Wyrzutnie torpedowe | 3 × 500 mm | |
| Załoga | 32 | |
UC-82 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 88 zamówionych jednostek typu UC III. Stępkę okrętu położono w 1917 roku w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku, nie został jednak nigdy zwodowany i ukończony. Zezłomowano go na pochylni w 1919 roku.
Spis treści
1 Projekt i budowa
2 Dane taktyczno-techniczne
3 Losy jednostki
4 Uwagi
5 Przypisy
6 Bibliografia
Projekt i budowa |
Podwodne stawiacze min typu UC III były lekko ulepszoną wersją swoich poprzedników (typu UC II), zaprojektowaną w celu uzupełnienia wojennych strat tych ostatnich i likwidacji wad zauważonych podczas eksploatacji[1][2]. Powiększono minimalnie wymiary, wyporność i moc układu napędowego, zwiększono liczbę członków załogi, zainstalowano działo pokładowe o większym kalibrze (105 mm), zwiększono maksymalną głębokość zanurzenia do 75 metrów, skrócono czas alarmowego zanurzenia do 15 sekund, zmniejszono natomiast ilość przewożonych min do 14 sztuk[2][3]. Łącznie zamówiono 88 jednostek tego typu, jednak do zakończenia działań wojennych do służby przyjęto jedynie 16 okrętów[4][5].
UC-82 zamówiony został w czerwcu 1917 roku jako jedna z 39 jednostek z I serii okrętów typu UC III (numer projektu 41a, nadany przez Inspektorat Okrętów Podwodnych), w ramach wojennego programu rozbudowy floty[6][7]. Budowany był w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku jako jeden z siedmiu okrętów typu UC III zamówionych w tej wytwórni[3][8]. UC-82 otrzymał numer stoczniowy 51 (Werk 51)[8]. Stępkę okrętu położono w 1917 roku[8].
Dane taktyczno-techniczne |
UC-82 miał być średniej wielkości dwukadłubowym przybrzeżnym okrętem podwodnym o długości całkowitej 56,1 metra, szerokości 5,54 metra i zanurzeniu 3,76 metra[8]. Wykonany ze stali kadłub sztywny miał 42,2 metra długości i 3,65 metra szerokości[5]. Wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 7,98 metra[5]. Wyporność w położeniu nawodnym miała wynosić 474 tony, a w zanurzeniu 560 ton[8][9]. Okręt miał być napędzany na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki Diesla Benz o łącznej mocy 600 KM, zaś pod wodą miał się poruszać dzięki dwóm silnikom elektrycznym SSW o łącznej mocy 770 KM[8]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami miały zapewnić prędkość 11,5 węzła na powierzchni i 6,6 węzła w zanurzeniu[10][9]. Zasięg miał wynosić 9 850 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym oraz 40 Mm przy prędkości 4,5 węzła pod wodą[3][10][a]. Zbiorniki mieściły 64 tony paliwa[8]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia miała wynieść 75 metrów[3][10], zaś czas zanurzenia 15 sekund[2][11].
Głównym uzbrojeniem okrętu miało być 14 min kotwicznych typu UC/200 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych w podwyższonej części dziobowej[3][10]. Uzbrojenie uzupełniały dwie zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 500 mm (strzelające w kierunku dziobu, umiejscowione na pokładzie na śródokręciu po obu stronach kiosku), jedna wewnętrzna wyrzutnia torped kal. 500 mm na rufie (z łącznym zapasem 7 torped) oraz umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 105 mm Utof L/45 C16, z zapasem amunicji wynoszącym 150 naboi[2][8][b].
Załoga okrętu składać się miała z 3 oficerów oraz 29 podoficerów i marynarzy[2][12].
Losy jednostki |
Budowa UC-82 nie została zakończona do momentu podpisania rozejmu w Compiègne, w związku z czym nie wszedł on nigdy do służby w Kaiserliche Marine[8]. U-Boot został w 1919 roku zezłomowany bezpośrednio na pochylni, na której był budowany[8][13].
Uwagi |
↑ Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313 podają, że zasięg na powierzchni wynosił 8200 mil morskich przy prędkości 7 węzłów.
↑ Część okrętów typu UC III wyposażono w starsze działo pokładowe kal. 88 mm TK L/30 C08, z zapasem 230 naboi[2][8].
Przypisy |
↑ Rössler 1989 ↓, s. 76.
↑ abcdef Perepeczko 2000 ↓, s. 400.
↑ abcde Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182.
↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 117.
↑ abc UC III ↓.
↑ Rössler 1989 ↓, s. 76-80.
↑ Perepeczko 2000 ↓, s. 398.
↑ abcdefghijk Gogin ↓.
↑ ab Gozdawa-Gołębiowski 1994 ↓, s. 565.
↑ abcd Möller i Brack 2004 ↓, s. 63.
↑ Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313.
↑ Witkowski 2009 ↓, s. 16.
↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182-183.
Bibliografia |
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
- R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-074-4.
- Ivan Gogin: UC III type coastal submarine minelayers (1916-1917) (ang.). Navypedia. [dostęp 2018-11-21].
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Guðmundur Helgason: UC III (ang.). uboat.net. [dostęp 2018-11-21].
- Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
- Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-51-X.
- Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.)
- Igor Witkowski: U-booty. Historia niemieckich okrętów podwodnych. Warszawa: WIS-2, 2009. ISBN 978-83-88259-45-6.
| ||||||||||||
