Hieronim Konieczka Spis treści Życiorys | Filmografia | Nagrody | Odznaczenia | Upamiętnienie |...
Polscy aktorzy teatralniPolscy aktorzy filmowiUrodzeni w 1920Zmarli w 1994Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia PolskiOdznaczeni Złotym Krzyżem ZasługiOdznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”Ludzie związani z teatrem bydgoskim
19201994aktorteatralnyfilmowyreżyserBydgoszczą1920BydgoszczySzwederowoPaństwowym Gimnazjum Klasycznymokupacji niemieckiejElblągaGrudziądzaII wojny światowejSzkole DramatycznejAdama Grzymałę-SiedleckiegoAleksandra RodziewiczaPWST w ŁodziLeon SchillerTeatrze Miejskim w BydgoszczyTeatrze Ziemi Pomorskiej w ToruniuBydgoszczyStanisława Ignacego WitkiewiczaRozgłośnią Bydgoską Polskiego RadiaTeatru Polskiego w PoznaniuBałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza SłowackiegoKoszalinieTeatrów Dramatycznych w SzczecinieTeatru im. Wilama HorzycyL. KruczkowskiegoToruniaTeatru Polskiego w BydgoszczyKlubie Międzynarodowej Prasy i KsiążkiIredyńskiegoEliotaR.M. GrońskiegoR. KapuścińskiegoZ. HerbertaK. WojtyłyTygodniach Kultury Chrześcijańskiejkościele św. Wincentego a PauloAdamem Grzymałą-SiedleckimJerzym Sulimą-KamińskimKrzysztofem NowickimTeilharda de ChardinAntoniego de Mello1994Bydgoszczykatolickim Cmentarzu Nowofarnym w BydgoszczyTeatr Polski w Bydgoszczy
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 marca 1920 Bydgoszcz | |
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 1994 Bydgoszcz | |
| Zawód | aktor teatralny i filmowy | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Teatr Polski w Bydgoszczy, którego aktorem w latach 1945-1948,1949-1961 i 1976-1994 był Hieronim Konieczka
Hieronim Włodzimierz Konieczka (ur. 1920, zm. 1994) – aktor teatralny i filmowy, działacz kultury, reżyser teatralny, związany z Bydgoszczą.
Spis treści
1 Życiorys
2 Filmografia
3 Nagrody
4 Odznaczenia
5 Upamiętnienie
6 Bibliografia
7 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Urodził się 29 marca 1920 r. w Bydgoszczy na osiedlu Szwederowo. Był synem Bronisława, kupca-restauratora i Katarzyny z Klósków. Przez cztery lata uczył się w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Bydgoszczy, po czym kontynuował naukę w Szkole Przysposobienia Kupieckiego. Od 1936 r. pracował w Domu Towarowym Braci Małeckich w Bydgoszczy. W czasie okupacji niemieckiej był zatrudniony w Urzędzie Ziemskim jako pomocnik kreślarza. W 1944 r. władze okupacyjne wysłały go na roboty przymusowe w okolice Elbląga i Grudziądza.
Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Komisji Mieszkaniowej w Bydgoszczy. Równocześnie uczył się w Szkole Dramatycznej, założonej przez Adama Grzymałę-Siedleckiego i Aleksandra Rodziewicza. Edukację aktorską zakończył w 1946 r. egzaminem państwowym, złożonym w PWST w Łodzi przed komisją, której przewodniczył Leon Schiller.
Karierę artystyczną rozpoczął w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy (1946), zaś w sezonie 1948/1949 występował w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu. W latach 1949-1961 był aktorem Teatrów Dramatycznych Bydgoszczy i Torunia. W 1956 r. z jego inicjatywy powstała w Bydgoszczy Scena Studyjna. Prezentował w niej m.in. twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza, którego był zagorzałym wielbicielem oraz utwory bydgoskich autorów. W latach 40. i 50. aktywnie współpracował z Rozgłośnią Bydgoską Polskiego Radia. W sezonie 1961/1962 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, a w sezonie 1962/1963 Bałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie. W latach 1963-1969 występował na scenach Teatrów Dramatycznych w Szczecinie. Od 1969 do 1976 r. występował na scenie Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu. Stworzył w nim szereg kreacji, m.in. Radowana w „Domu na Wzgórzu i” Anzelma w „Pierwszym dniu wolności” L. Kruczkowskiego. Uczestniczył również w życiu społeczno-kulturalnym Torunia i regionu.
W 1976 r. wrócił do Teatru Polskiego w Bydgoszczy i występował w nim do końca swego życia zawodowego. W tym okresie do ważniejszych jego ról należały m.in.: Dziennikarz („Wesele”), Johann Ludwik Heiberg („Z życia glist”), Szambelan („Iwona, księżniczka Burgunda”), Doktor Stockman („Wróg ludu”), Kniaź Bazyli („Nienasycenie”), Hieronimus („Czerwona magia”).
W latach 1977-1981 prowadził przy bydgoskim Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki, zreaktywowaną Scenę Klubową pod nazwą: Scena Postaw Moralnych. Wystawiał w niej m.in. sztuki: „Kwadrofonię” Iredyńskiego, „Coctail party” Eliota, „Diogenes i pies” Solomona. Nie stronił również od polskiej literatury współczesnej. Prezentował utwory R.M. Grońskiego („Planeta Ko”), R. Kapuścińskiego („Cesarz”), Z. Herberta („Jaskinia filozofów”), K. Wojtyły („Przed sklepem jubilera”). Wszystkie przedstawienia kończyły się dyskusjami z widzami.
Czynnie uczestniczył w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej organizowanych w Bydgoszczy od 1981 roku. W 1984 r. wystawił w kościele św. Wincentego a Paulo Pasję wg św. Mateusza, a w ramach małych form teatralnych „Mszę na Ołtarzu świata”. W kolejnym IV Tygodniu Kultury Chrześcijańskiej wspólnie z Romą Warmus i Wandą Rucińską przygotował spektakl pt. „Jonasz”. Przyjaźnił się z wieloma ludźmi pióra, m.in. Adamem Grzymałą-Siedleckim, Jerzym Sulimą-Kamińskim i Krzysztofem Nowickim. Był zwolennikiem filozofii Teilharda de Chardin i Antoniego de Mello.
Zmarł 27 grudnia 1994 r. w Bydgoszczy. Został pochowany na katolickim Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy przy ul. Artyleryjskiej.
Filmografia |
- 1978 - ... GDZIEKOLWIEK JESTEŚ PANIE PREZYDENCIE... Obsada aktorska (nie występuje w czołówce),
- 1972 - TAK BARDZO ZMĘCZENI... (3) w ODEJŚCIA, POWROTY Obsada aktorska (starosta),
- 1964 - KONIEC NASZEGO ŚWIATA Obsada aktorska (lagerfuhrer),
- 1962 - CZERWONE BERETY Obsada aktorska (dyrektor Zakładu Poprawczego w Małkach),
Nagrody |
- Nagroda artystyczna miasta Bydgoszczy (1959),
- Indywidualna nagroda na III Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za tytułową rolę w sztuce Jeana Anouilha „Beckett czyli honor Boga” (1961),
- Laureat dwóch Złotych Masek w plebiscytach Dziennika Wieczornego na najlepszego aktora (1971, 1972),
- Honorowe wyróżnienie za całokształt pracy artystycznej ze szczególnym uwzględnieniem reaktywowania „Sceny Klubowej” (1978),
- Nagroda Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia dla najbardziej twórczego aktora teatru (1980),
- Nagroda Bydgoskiego Informatora Kulturalnego (1980),
- Wyróżnienie za drugoplanową rolę Straussa w inscenizacji „Palacza zwłok” L. Fuksa na XXVIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1986),
- W plebiscycie bydgoskiego oddziału Gazety Wyborczej w 2000 r. został uznany przez czytelników za jednego z najznakomitszych bydgoszczan XX w.
Odznaczenia |
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi,- Odznaka honorowa „Zasłużony Działacz Kultury”,
- Odznaka honorowa „Bydgoszcz - Zasłużonemu Obywatelowi”,
- Odznaka honorowa „Za szczególne zasługi dla województwa bydgoskiego”.
Upamiętnienie |
Jego imię od 2000 r. nosi Teatr Polski w Bydgoszczy.
Bibliografia |
- EwaE. Adamus-Szymborska EwaE., Bydgoski leksykon teatralny, ZdzisławZ. Pruss, ZofiaZ. Pietrzak, Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, 2000, s. 210-213, ISBN 83-85327-59-2, OCLC 749203349 .
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VII. Bydgoszcz 2006. ISBN 83-85327-70-3, str. 64-65
- Chwile Obecności 1979-2004, JanJ. Kaja (oprac.), JacekJ. Soliński (oprac.), Bydgoszcz: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego, 2004, ISBN 83-914388-5-6, OCLC 749658745 .
http://www.filmpolski.pl/ - serwis internetowy (dostęp 22.03.2011)
Linki zewnętrzne |
Hieronim Konieczka w bazie IMDb (ang.)
Hieronim Konieczka w bazie Filmweb
Hieronim Konieczka w bazie filmpolski.pl
Hieronim Konieczka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
