Styl zerowy Cechy stylu zerowego | Przykłady | Przypisy | Menu nawigacyjne


Teoria filmu


poetyka normatywnanarracjiformętreściamerykańskiego kina klasycznegolat 30.lat 60.Mirosław Przylipiakopery mydlaneblockbusterów




Styl zerowy – poetyka normatywna filmu, polegająca na poprowadzeniu narracji w sposób niezwracający uwagi widza na formę, skupiający ją na treści. Celem użycia stylu zerowego jest dostarczenie widzowi poszukiwanych przez niego wrażeń poprzez opowiedzenie pewnej historii. Historia ta powinna być jednocześnie interesująca dla jak największej liczby potencjalnych odbiorców.


Styl zerowy nazywany jest rodzajem filmowej mowy potocznej[1]. Jest stylem przekazu najbardziej zbliżonym do sposobu patrzenia na świat człowieka. Wywodzi się on z tradycji amerykańskiego kina klasycznego funkcjonującego od lat 30. (według niektórych badaczy od 1917) do lat 60. XX wieku. Styl zerowy zmieniał się wraz z rozwojem kina, jednak jego ogólne założenia pozostawały zawsze takie same.



Cechy stylu zerowego |


Mirosław Przylipiak wyróżnia następujące cechy kina stylu zerowego[1]:















Jednoznaczność i zrozumiałość Realizm i obiektywizm Przezroczystość formy Oddziaływanie na emocje


  • odpowiedni dobór zdarzeń,

  • odpowiedni punkt widzenia,

  • psychologiczna motywacja montażu,

  • orientacja przestrzenna,

  • preferencja porządku chronologicznego,

  • postacie mają główne cechy charakteru,

  • rola stereotypów




  • realizm fotografii,

  • realizm struktury,

  • prawdopodobieństwo,

  • wyraźny rozdział obiektywnego i subiektywnego




  • kamera wydaje się nieobecna,

  • płynność i ciągłość,

  • aktorzy nie patrzą prosto w obiektyw,

  • brak odwołań do innych dzieł




  • rozciągnięcie w czasie,

  • podobieństwo do snu,

  • intensywność,

  • mechanizmy identyfikacji i projekcji




Przykłady |


Przykładami filmów stylu zerowego są filmy okresu amerykańskiego kina klasycznego, takie jak Sokół Maltański, Casablanca albo Przeminęło z wiatrem. Do bardziej współczesnych przykładów należą opery mydlane takie jak Dynastia lub Moda na sukces oraz większość współczesnych wysokobudżetowych filmów komercyjnych, tzw. blockbusterów.



Przypisy |




  1. ab Mirosław Przylipiak: Kino stylu zerowego. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 1994, s. 58-63. ISBN 83-85416-16-1.








Popular posts from this blog

Paper upload error, “Upload failed: The top margin is 0.715 in on page 3, which is below the required...

Emraan Hashmi Filmografia | Linki zewnętrzne | Menu nawigacyjneGulshan GroverGulshan...

How can I write this formula?newline and italics added with leqWhy does widehat behave differently if I...