Mrthfx

.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}

Jean Carrier
Antypapież Benedykt XIV
Data śmierci	1433
antypapież
Okres sprawowania	ok. 1430 – ok. 1433
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki

Jean Carrier (zm. w 1433) – francuski duchowny katolicki, zwolennik antypapieża Benedykta XIII w okresie wielkiej schizmy zachodniej.

Jean Carrier pojawia się w źródłach po raz pierwszy w 1406 jako jeden z liderów buntu przeciwko nominacji Vitala de Castelmourou na arcybiskupa Tuluzy. W jego wyniku arcybiskupem został Pierre Ravat, późniejszy kardynał w kurii Benedykta XIII^[1]. Począwszy od 1412 otrzymał wiele beneficjów od antypapieża, m.in. został archidiakonem w Rodez^[2]. Od 1413 należał do kręgu doradców hrabiów Armagnac, najpierw Bernarda VII, a potem jego syna Jana IV.

Jean Carrier wraz z hrabią Janem IV pozostali stronnikami Benedykta XIII nawet po Soborze w Konstancji. W 1420 został wymieniony w bulli Marcina V jako jeden z potępionych schizmatyków. Antypapież, rezydujący w Peniscoli w Aragonii, do końca życia uważał się za prawowitego papieża. 27 listopada 1422, dwa dni przed jego śmiercią, Carrier został przez niego mianowany kardynałem prezbiterem Santo Stefano in Monte Celio^[1][3]. Oprócz niego umierający antypapież kreował jeszcze trzech innych kardynałów, którzy 10 czerwca 1423 wybrali na jego następcę Gila Sancheza jako Klemensa VIII. Carrier jako jedyny nie uczestniczył w tej elekcji i po przybyciu do Peniscoli nie uznał jej wyników, zarzucając elektorom symonię^[2]. W obawie o swoje życie wyjechał z Peniscoli i powrócił do hrabstwa Armagnac. Hrabia Jan IV uznał Klemensa VIII, ale udzielił schronienia Carrierowi i jego zwolennikom.

12 listopada 1425 Carrier, oświadczając wobec kilku świadków i notariusza, że jest jedynym prawowitym kardynałem mianowanym przez papieża Benedykta XIII, desygnował na papieża zakrystiana z Rodez Bernarda Garniera, który przybrał imię Benedykt XIV^[2]. W obawie przed represjami Carrier i jego zwolennicy utrzymywali ten fakt w tajemnicy. Dopiero 29 stycznia 1429 poinformował o nim swojego protektora, hrabiego Jana IV^[1]. Poddany jednak bardzo silnym naciskom ze strony Rzymu hrabia, mimo abdykacji Klemensa VIII w lipcu 1429, nie uznał Benedykta XIV i na początku 1430 podporządkował się papieżowi Marcinowi V. Prawdopodobnie to samo uczynił wówczas Bernard Garnier.

Jean Carrier wraz z garstką zwolenników odmówił uznania Marcina V, a potem jego następcy Eugeniusza IV i przez kilka lat ukrywał się w górach. W 1433 został jednak schwytany przez wojska hrabiego i wtrącony do więzienia, gdzie zmarł^[1].

Według niepotwierdzonych informacji Jean Carrier około 1430 miał zostać obwołany papieżem przez swoich zwolenników i używał imienia pontyfikalnego Benedykt XIV (tak samo jak Bernard Garnier)^[1]. Jeszcze w 1467 inkwizycja schwytała kilku jego zwolenników w diecezji Rodez. O jego domniemanym wyborze na papieża wiadomo ze zgromadzonych w toku tego procesu zeznań rodziny Trahinier, ich wiarygodność jest jednak dyskusyjna przynajmniej co do okoliczności tej elekcji. Według zeznań Trahinierów Carrier został wybrany na papieża po śmierci Garniera, podczas gdy w rzeczywistości Garnier podporządkował się Rzymowi i żył jeszcze wiele lat po śmierci Carriera. W trakcie procesu przed parlamentem w Tuluzie w 1450 Bernard Garnier zaprzeczał, by kiedykolwiek był antypapieżem Benedyktem XIV i twierdził, że pod tym imieniem krył się właśnie Jean Carrier. Bez względu na to, jak było naprawdę, ewentualne roszczenia Carriera do papiestwa nie miały już żadnego praktycznego znaczenia.

Przypisy |

Bibliografia |

• La prolongation du Grand Schisme d'Occident au XVe siècle dans le midi de la France (fr.). Annuaire-bulletin de la Sociètè de l'histoire de France. [dostęp 2014-11-11].


• Mathieu Desachy: Cité des hommes. Le chapitre cathédral de Rodez (1215-1562). Rodez: Éditions du Rouergue, 2005, s. 577. ISBN 2-84156-665-X.