Ołeksa Ałmaziw Bibliografia | Menu nawigacyjne
Oficerowie Imperium RosyjskiegoGenerałowie Armii Ukraińskiej Republiki LudowejLudzie związani z WołyniemOdznaczeni Orderem Świętego JerzegoOdznaczeni Orderem Świętego WłodzimierzaOdznaczeni Krzyżem Symona PetluryUrodzeni w 1886Zmarli w 1936Internowani w II Rzeczypospolitej
ukr.6 stycznia1886Chersoniu13 grudnia1936ŁuckuArmiiUkraińskiej Republiki LudowejArmii Imperium Rosyjskiego1 Dywizji Zaporoskiej1918KijowemCharkowieI pochodzie zimowymWadowicach1921CzechosłowacjiPolsceUkraińską Akademię Gospodarczą w PodiebradachŁuckuHołodomoruKomitetu Pomocy dla Głodujących w Ukraińskiej SRROrderem Świętego JerzegoOrderem Świętego Włodzimierza
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
 | ||
 generał-porucznik | ||
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1885 Chersoń | |
| Data i miejsce śmierci | 13 grudnia 1936 Łuck | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1907 - 1921 | |
| Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego, Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej | |
| Jednostki | Twierdza Kowno, 11 Brygada Artylerii, 53 Oddzielony Dywizjon ciężkiej artylerii, Hajdamacki Kosz Słobodzkiej Ukrainy, Zaporoski Konno-górski Dywizjon Artylerii | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, Wojna ukraińsko-radziecka 1917-1921, I pochód zimowy | |
| Późniejsza praca | urzędnik | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Ołeksa Dmytrowycz Ałmaziw, ukr. Олекса Дмитрович Алмазів, ur. 6 stycznia 1886 w Chersoniu – zm. 13 grudnia 1936 w Łucku) – generał-chorąży Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Od 1907 oficer artylerii Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 roku zorganizował w Kijowie Dywizję Armatnią, która później weszła w skład 1 Dywizji Zaporoskiej. W styczniu 1918 r. brał udział w walkach z bolszewikami pod Kijowem. Pod koniec marca 1918 r. w Charkowie dywizje przeformował w Zaporoski Konno-Górski Dywizjon Armatni – popularna nazwa „ałmazowcy”. Brał udział w I pochodzie zimowym w 1919-1920 roku. Internowany w obozie w Wadowicach. Od 1921 roku na emigracji w Czechosłowacji i Polsce. Ukończył Ukraińską Akademię Gospodarczą w Podiebradach. Następnie pracował w Łucku jako technik budowlany w wydziale ziemskim. Brał aktywny udział w ukraińskim ruchu narodowym. W czasie Hołodomoru był przewodniczącym Komitetu Pomocy dla Głodujących w Ukraińskiej SRR. Był odznaczony ukraińskim Krzyżem Żelaznym, Krzyżem Semena Petlury, rosyjskim Orderem Świętego Jerzego IV klasy i Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy. Pochowany w Łucku.
Bibliografia |
- Петро Андрухов. “600 імен Великої Влдині”. Остріг, 1993. – С. 3.
- “Довідник з історії України: А-Я”. Київ, 2001. – С. 2.
