Mrthfx

Cynamonowiec kamforowy
Systematyka[1]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	Euphyllophyta
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	magnoliowe
Rząd	wawrzynowce
Rodzina	wawrzynowate
Rodzaj	cynamonowiec
Gatunek	cynamonowiec kamforowy
Nazwa systematyczna
Cinnamomum camphora Ness et Eberm. Hadb. Med. Pharm. Bot. 1831
Multimedia w Wikimedia Commons

Cynamonowiec kamforowy, drzewo kamforowe, kamforowiec (Cinnamomum camphora Ness et Eberm.) – gatunek drzewa należący do rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Występuje w południowych Chinach, na Tajwanie i w Japonii oraz w Wietnamie. Gatunek długowieczny, żyje do 1000 lat.

Morfologia |

Pokrój drzewa

Liście

Pokrój

Drzewo wysokości 50 m z masywnym pniem.

Drewno

Brązowożółte, twarde, trwałe, nie podlega uszkodzeniom owadzim.

Liście

Skrętoległe, skórzaste, całobrzegie, długość do 10 cm, jajowate lub eliptyczne, błyszczące.

Kwiaty

Niepozorne, żółtawe, o średnicy ok. 4 mm. Kwitnie od maja do lipca.

Owoce

Pestkowiec kulisty, granatowy lub prawie czarny, o silnie pachnącym miąższu.

Zastosowanie |

• 
  Roślina uprawna: plantacje na skalę przemysłową prowadzone są w prawie całej południowo-wschodniej Azji, a także w Australii, Afryce, Europie, Ameryce Północnej. Najwięcej kamfory produkują jednak Chiny i Japonia
  


• 
  Roślina lecznicza: wytwarza olejek kamforowy, który stosuje się nie tylko w medycynie, ale i w przemyśle chemicznym (do wyrobu celuloidu, kauczuku, lakierów, bezdymnego prochu), przemyśle zbrojeniowym i perfumeryjnym.


• 
  Drewno służy do wyrobu mebli, galanterii drzewnej a także w budownictwie.

Znaczenie w kulturze |

• Cynamonowiec jest symbolem miast Fukuoka i Kariya.

Znaczenie w hinduizmie |

• W hinduizmie cynamonowiec kamforowy symbolicznie reprezentuje boga Ćandrę. Jego znaczenie kultowe zostało objasnione w tekście Susrutasamhita. Sutry wspominają również o rytualnym spożywaniu soku tego drzewa^[2].


• Jest używany podczas hinduistycznej ceremonii ślubnych.


• Znajduje zastosowanie jako składnik podczas ofiar ogniowych hawan i jadźńa.

Przypisy |

Bibliografia |

Czikow P., Łaptiew J., ,,Rośliny lecznicze i bogate w witaminy", Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1988.