Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne w Poznaniu Spis treści Historia | Architektura | Galeria |...
Architektura PoznaniaArchitektura modernizmu w województwie wielkopolskimTelekomunikacja w PolsceStare Miasto (Poznań)Centrum (Poznań)
modernistycznyTelekomunikacji PolskiejpierzeiAlei MarcinkowskiegoStarego MiastaCentrumosiedlu samorządowym Stare MiastoPoznaniustarego budynku pocztowegoMuzeum NarodowegożelbetowejZdzisław PiwowarczykReginę Pawułę-PiwowarczyktelekomunikacjiżaluzjielewacjigranitulastrikoZamku Królewskiego
| ||
 Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne i Muzeum Narodowe | ||
Państwo |  Polska | |
| Miejscowość | Poznań | |
| Styl architektoniczny | modernizm | |
| Architekt | Zdzisław Piwowarczyk, Regina Pawuła-Piwowarczyk | |
| Ukończenie budowy | 1975 | |
Położenie na mapie Poznania   Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne | ||
Położenie na mapie Polski  Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne | ||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne | ||
 52°24′34,10″N 16°55′47,21″E/52,409472 16,929781 | ||
Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne – modernistyczny gmach Telekomunikacji Polskiej zlokalizowany przy wschodniej pierzei Alei Marcinkowskiego na pograniczu Starego Miasta i Centrum na osiedlu samorządowym Stare Miasto w Poznaniu, w bezpośrednim sąsiedztwie starego budynku pocztowego i Muzeum Narodowego.
Spis treści
1 Historia
2 Architektura
3 Galeria
4 Przypisy
5 Bibliografia
Historia |
Obiekt wzniesiono w technice żelbetowej, w 1975, a projektantem był Zdzisław Piwowarczyk, wspomagany przez Reginę Pawułę-Piwowarczyk. Konstruktorem był Janusz Gunderman. Powodem budowy gmachu była konieczność rozbudowy poczty o nowoczesne przestrzenie potrzebne gwałtownie rozwijającej się w końcu lat 60. XX wieku telekomunikacji. Zlokalizowano tutaj Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne.
Architektura |
Odważnym i nieszablonowym rozwiązaniem, zwłaszcza w kontekście starej tkanki architektonicznej śródmieścia, było zastosowanie charakterystycznych kamiennych, poziomych żaluzji na całej elewacji, które z czasem zdjęto, a w początkach XXI wieku (po modernizacji obiektu) - przywrócono, na wyraźne żądanie współautorki rozwiązania, która nie chciała pozostawienia jedynie części tych elementów, co wstępnie zaproponowano. Obecne żaluzje wykonano z wysokiej jakości granitu, w miejsce wcześniejszego, nietrwałego lastriko[1].
Gmach stanowi istotny element panoramy centralnej części Alei Marcinkowskiego, stanowiąc tło i wizualne uzupełnienie dla długiego, horyzontalnego budynku Muzeum Narodowego. Projektant planował także przebudowę głównego wejścia do starego gmachu pocztowego, do czego jednak nie doszło[2].
Galeria |
Detal elewacji
Z Zamku Królewskiego
Przypisy |
↑ Aleksandra Robakowska, Jarosław Trybuś, Od Zamku do Browaru. O architekturze Poznania ostatnich stu lat, wyd. Galeria Miejska Arsenał, Poznań, 2005, s.93, ISBN 83-88947-39-7
↑ PiotrP. Marciniak PiotrP., Doświadczenia modernizmu. Architektura i urbanistyka Poznania w czasach PRL, PiotrP. Chojnacki, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2010, s. 141, ISBN 978-83-7503-113-3, OCLC 750779978 .
Bibliografia |
- Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 186, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
