Bitwa o Fort Duquesne Przypisy | Bibliografia | Menu...
Bitwy w historii KanadyBitwy wojny o panowanie w Ameryce PółnocnejHistoria PensylwaniiWydarzenia 1758
Jumonville GlenGreat MeadowsFort BeauséjourMonongahelaLake GeorgeFort OswegoSabbath Day PointFort William HenryLouisbourgFort CarillonFort DuquesneFort LigonierFort NiagaraLa Belle FamilleRównina AbrahamaSainte-FoyTysiąc WyspSignal HillJohna Forbesawojny o koloniewojny siedmioletniejMarylandwirgińskiejJerzego WaszyngtonaOhioFort DuquesneWilliama Pitta
| ||||
| ||||
 Brytyjska okupacja ruin Fortu Duquesne, ryc. Alfreda Wauda | ||||
| Czas | 14 września 1758 | |||
| Miejsce | Pittsburgh | |||
| Terytorium | Prowincja Pensylwania | |||
| Wynik | zwycięstwo francuskie | |||
| Strony konfliktu | ||||
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie Pittsburgha   miejsce bitwy | ||||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  miejsce bitwy | ||||
Położenie na mapie Pensylwanii  miejsce bitwy | ||||
40°26′29,86″N 80°00′39,40″W/40,441628 -80,010944 | ||||
Rozmieszczenie fortów brytyjskich i francuskich w czasie wojny
Wojna o panowanie w Ameryce Północnej |
|---|
Jumonville Glen • Great Meadows • Fort Beauséjour • Monongahela • Lake George • Fort Oswego • Sabbath Day Point • Fort William Henry • Louisbourg • Fort Carillon • Fort Duquesne • Fort Ligonier • Fort Niagara • La Belle Famille • Równina Abrahama • Sainte-Foy • Tysiąc Wysp • Signal Hill |
Bitwa o Fort Duquesne – starcie zbrojne, które stanowiło nieudaną próbę zajęcia francuskiego Fortu Duquesne przez elementy brytyjsko-amerykańskiej armii generała Johna Forbesa, podczas wojny o kolonie, będącej północnoamerykańskim frontem wojny siedmioletniej.
John Forbes miał łącznie około 6 000 ludzi skoncentrowanych w Fort Cumberland w stanie Maryland, wliczając w to 2-tysięczny kontyngent wirgińskiej milicji stanowej przyprowadzony przez Jerzego Waszyngtona.
14 września 1758 roku major James Grant z 77 Regimentu Piechoty ruszył z 800 ludźmi na Fort Duquesne, jako część brytyjskiej inwazji na dolinę Ohio. Jego przeciwnik – De Lignery – zdający sobie sprawę z tych ruchów, wysyłał około 500 ludzi do utworzenia zasadzki. Otoczeni Szkoci walczyli zajadle, ale nieprzyzwyczajeni do taktyki stosowanej na północnoamerykańskim teatrze działań, zadawali niewielkie straty Francuzom. Grant wraz z 18 oficerami został wzięty do niewoli. Zabici żołnierze szkockiego regimentu zostali umieszczeni na palach, a ich kilty poniżej nich.
Pomimo, że Francuzi odnieśli wielkie zwycięstwo, prawie zupełnie niszcząc 77 Highlander Regiment, de Lignery zrozumiał, iż jego słabe siły, stworzone w oparciu o kruche sojusze z miejscowymi plemionami, nie będą w stanie utrzymać Fort Duquesne wobec przeważających sił generała Forbesa. Francuzi utrzymywali Duquesne do 26 listopada, kiedy to wycofujący się garnizon spalił go. Wkraczający do ruin Brytyjczycy z przerażeniem natknęli się na makabryczne pale. W późniejszym czasie armia Anglo-Amerykańska odbudowała Fort Duquesne, nazywając go Fort Pitt na cześć ówczesnego premiera Williama Pitta.
Przypisy |
↑ ab Stewart, tom II, s. 17.
↑ Steele, s. 214.
Bibliografia |
Ian K. Steele: Warpaths: Invasions of North America. Nowy Jork i Oxford: Oxford University Press, 1994. ISBN 0-19-50822-2. (ang.)Nieznane pola: "authorid".
- David Stewart, Sketches of the Character, Manners and Present State of the Highlanders of Scotland, 2 tomy, John Donald Publishers Ltd., Edinburgh, 1977 (oryginalnie wydane w 1822)
