Mrthfx

Marian Stanisław Wieroński
pułkownik piechoty
Data urodzenia	2 sierpnia 1896
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1948 Edynburg
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
Jednostki	3 Pułk Strzelców Podhalańskich Korpus Kadetów Nr 3 2 Pułk Strzelców Podhalańskich 3 Batalion Strzelców 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa Batalionu Strzelców Podhalańskich 1 Brygada Strzelców 3 Brygada Strzelców
Stanowiska	dowódca batalionu dowódca brygady piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa front zachodni
Odznaczenia

Marian Stanisław Wieroński^[1] (ur. 2 sierpnia 1896, zm. 2 czerwca 1948) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys |

Marian Stanisław Wieroński urodził się 2 sierpnia 1896. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1386. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 81 pułk piechoty^[2]. W latach 20. pozostawał oficerem 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku-Białej^[3][4][5]. W 1924, jako oficer nadetatowy tej jednostki, był przydzielony na stanowisko oficera instruktora w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Nowy Targ^[6]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. Do lata 1934 roku pełnił służbę w Korpusie Kadetów Nr 3 w Rawiczu^[8][9]. 20 września 1930 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu szkolnego^[10]. 7 czerwca 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku na stanowisko dowódcy batalionu^[11][12][13]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Przed 1939 został dowódcą 3 batalionu strzelców w Rembertowie^[14].

Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w czasie kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy 3 batalionu strzelców do 11 września 1939. Po klęsce wojny obronnej i agresji ZSRR na Polskę przedostał się na Zachód. Został oficerem Wojska Polskiego we Francji. W stopniu podpułkownika był dowódcą 9 Pułku Piechoty podczas kampanii francuskiej w 1940^[15]. Później wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Od września 1941 w stopniu podpułkownika był dowódcą I batalionu 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, sformowanej w Wielkiej Brytanii. 16 stycznia 1942 roku objął dowództwo 1 batalionu Strzelców Podhalańskich^[16]. Z dniem 10 maja 1942 roku został przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie^[17]. 6 maja 1943 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Brygady Strzelców^[18]. Do 24 sierpnia 1944 roku, w stopniu pułkownika, dowodził 3 Brygadą Strzelców^[19][20]. Walczył w bitwie o Mont Ormel.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 2 czerwca 1948 i został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w szkockim Edynburgu^[21].

Ordery i odznaczenia |

• 
  Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari „za kampanię we Francji, Belgii, Holandii i Niemczech 1944-1945”^[22]
  


• Krzyż Niepodległości


• 
  Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921” – trzykrotnie


• 
  Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”^[23]
  


• Srebrny Krzyż Zasługi

Przypisy |

Bibliografia |

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].


• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.


• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.


• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.


• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.


• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.


• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.


• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa, 1935. [dostęp 2016-06-05].


• Rozkazy dzienne 1 Samodzielnej Brygady Strzelców i 1 Dywizji Grenadierów, sygn. R.27. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-14].


• Rozkazy dzienne 1 Batalionu Strzelców Podhalańskich, sygn. R.19. [dostęp 2016-09-21].


• Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych zestawiona na podstawie Dzienników Personalnych Naczelnego Wodza i Ministra Obrony Narodowej oraz Rozkazów Dziennych 1 Dywizji Pancernej. W: Stanisław Maczek: Od podwody do czołga. Wyd. III (I krajowe). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990, s. 249-293.


• Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.