Przylądek Flissingski Menu nawigacyjne76°42′07″N 69°05′28″E/76,701944 69,091111notowano drobną...
Przylądki RosjiPrzylądki Arktyki
ros.:przylądekRosjiNowej ZiemiwschódEuropienotowano drobną wyspę nieco na północny wschód od przylądka1596północnego przejścia do IndiiWillem Barentswyspy Północnej
Przylądek Flissingski na mapie holenderskiej 1664 roku (Atlas van Loon)
Przylądek Flissingski na zdjęciu satelitarnym. Widoczny jest brak wysp w otoczeniu
Przylądek Flissingski (ros.: мыс Флиссингский) – przylądek w Rosji, na Nowej Ziemi. Jest najbardziej wysuniętym na wschód miejscem w Europie. Na starszych mapach topograficznych notowano drobną wyspę nieco na północny wschód od przylądka, aktualne zdjęcia satelitarne nie potwierdzają jej istnienia.
Przylądek Flissingski został odkryty w 1596 w czasie wyprawy holenderskiej (w poszukiwaniu północnego przejścia do Indii) której dowodził Willem Barents. Wkrótce po okrążeniu przylądka statek ekspedycji wmarzł w lód, członkowie załogi byli zmuszeni do zejścia na ląd (na mapie z Atlas van Loon sporządzonej z użyciem wyników ekspedycji Barentsa na końcu zbadanego wybrzeża są przedstawione wmarznięty statek Barentsa oraz dom, w którym ekspedycja spędziła zimę). Po spędzeniu zimy zbudowali dwie łodzie i ponownie okrążając przylądek udali się w drogę powrotną. W czasie tego powrotu Barents umarł na brzegu zachodnim wyspy Północnej Nowej Ziemi (przylądek Flissingski jest punktem wschodnim tej wyspy).
