Kazimierz Lubomirski Bibliografia | Przypisy | Menu nawigacyjneBiografia w iPSBFotografia...
Członkowie Międzynarodowego Komitetu OlimpijskiegoDziałacze ziemiańscy II RzeczypospolitejOdznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)Lubomirscy herbu Szreniawa bez KrzyżaPolacy odznaczeni Orderem Zasługi Rolniczej (Francja)Polacy – Komandorzy Legii HonorowejPolitycy Stronnictwa Prawicy NarodowejPolscy ziemianiePosłowie II RzeczypospolitejPosłowie Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencjiPosłowie Sejmu Krajowego Galicji IX kadencjiPrezesi Polskiego Komitetu OlimpijskiegoSzefowie misji dyplomatycznych II Rzeczypospolitej w USAUrodzeni w 1869Zmarli w 1930Ludzie urodzeni w Przeworsku
16 lipca1869Przeworsku15 grudnia1930Krakowiesportowyposeł RP w WaszyngtonieMKOl1922Jerzego HenrykaAndrzejaIII Państwowym Gimnazjum im Jana III Sobieskiego w KrakowieUJSejmu Krajowego GalicjiStronnictwa Prawicy NarodowejArmii gen. HalleraOrderu Polonia RestitutaLegii HonorowejZasługi RolniczejKościele OO Dominikanów w Krakowie
Kazimierz Lubomirski (ur. 16 lipca 1869 w Przeworsku – zm. 15 grudnia 1930 w Krakowie) – polski książę, dyplomata i działacz sportowy, pierwszy poseł RP w Waszyngtonie (1919–1922), w latach 1921–1929 prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Członek MKOl od 1923, w 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 13 020 ha[1].
Był synem Jerzego Henryka i Cecylii z Zamoyskich, bratem Andrzeja. W 1888 zdał maturę w III Państwowym Gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie a następnie studiował prawo na UJ. W latach 1901-1913 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji VIII i IX kadencji reprezentując IV kurię okręg myślenicki. W sejmie pracował w komisjach szkolnej, kolejowej (projekt budowy linii kolejowej do Chabówki) i reform agrarnych. Związany z krakowskimi konserwatystami od 1913 należał do Stronnictwa Prawicy Narodowej w 1918 w Paryżu wraz z bratem Andrzejem zabiegał o pomoc dla oblężonego Lwowa i powrót Armii gen. Hallera do kraju. Jako poseł Polski w Waszyngtonie od 1 września 1919 prowadził rozmowy w sprawie pożyczki amerykańskiej dla Polski. Po zakończeniu misji 31 października 1922 wycofał się za służby dyplomatycznej poświęcając działalności na rzecz ziemiańskich organizacji rolniczych. W latach 1924 – 1930 z przerwą w 1926 był prezesem Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. Od 1923 był także delegatem polskim do MKOl. Odznaczony Komandorią Orderu Polonia Restituta i komandoriami francuskich orderów Legii Honorowej oraz Zasługi Rolniczej. W 1902 ożenił się z Teresą Marią Wodzicką (1883-1948) był ojcem czworga dzieci: Henryka (1905-1986), Cecylii (1907-2001), Sebastiana (ur. 1908) oraz Andrzeja (1911-2003). Pochowany został w kaplicy rodzinnej św. Róży Limańskiej w Kościele OO Dominikanów w Krakowie.
Bibliografia |
- Biografia w iPSB
- Fotografia maturalna
Przypisy |
↑ Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., w: Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 285
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0003 6641 9384
VIAF: 232464509
GND: 1019589167
- WorldCat