Piotr Nowina-Konopka Spis treści Życiorys | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne | Menu...
Absolwenci Uniwersytetu GdańskiegoAmbasadorowie Polski przy Stolicy ApostolskiejCzłonkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)Działacze KIKEuropeiściLudzie urodzeni w ChorzowieLudzie związani z RadomiemOdznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)Polacy – Kawalerowie Legii HonorowejPolacy odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej NiemiecPolitycy Unii DemokratycznejPolitycy Unii WolnościPolscy ekonomiściPosłowie na Sejm III RzeczypospolitejRektorzy uczelni w PolsceWykładowcy Uniwersytetu GdańskiegoUrodzeni w 1949
27 maja1949Chorzowiepolskipolitykekonomistadziałacz społecznynauczyciel akademickiposełSejmIIIIII kadencjiambasadorStolicy ApostolskiejZakonie MaltańskimUniwersytetu GdańskiegodoktoraKlub Inteligencji KatolickiejGdańsku„Solidarności”rzecznikiem prasowymLecha WałęsyOkrągłym Stole„Solidarności”Wojciecha JaruzelskiegoIIIIII kadencjinr 7nr 37Unii DemokratycznejUnii Wolnościrządzie Jerzego BuzkaUrzędu Komitetu Integracji EuropejskiejRyszardem CzarneckimKPRMUnii EuropejskiejPartii DemokratycznejPolskiej Fundacji im. Roberta SchumanaKolegium EuropejskiegoNatolinieParlamentu EuropejskiegoKongresem Stanów ZjednoczonychKrzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia PolskifrancuskąLegią HonorowąniemieckimKrzyżem Zasługi I Klasy
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 27 maja 1949 Chorzów | |
Ambasador RP przy Stolicy Apostolskiej i Zakonie Maltańskim | ||
| Okres | od 2013 do 2016 | |
| Poprzednik | Hanna Suchocka | |
| Następca | Janusz Kotański | |
| Odznaczenia | ||
   | ||
Piotr Nowina-Konopka (ur. 27 maja 1949 w Chorzowie) – polski polityk, ekonomista, działacz społeczny, nauczyciel akademicki, poseł na Sejm I, II i III kadencji. Od 2013 do 2016 ambasador Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej oraz Zakonie Maltańskim.
Spis treści
1 Życiorys
2 Przypisy
3 Bibliografia
4 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Ukończył w 1972 studia na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. W 1978 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Następnie do 1989 był adiunktem w Instytucie Ekonomiki Handlu Zagranicznego UG. Na początku lat 80. zakładał Klub Inteligencji Katolickiej w Gdańsku. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był ekspertem ekonomicznym związku, w latach 1982–1989 rzecznikiem prasowym Lecha Wałęsy, zaś przy Okrągłym Stole rzecznikiem tzw. strony społecznej.
Z rekomendacji „Solidarności” w latach 1989–1990 pełnił funkcję ministra stanu w kancelarii prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego. Do jego zadań należała kwestia reformy samorządowej[1], a także kontakty prezydenta z partiami politycznymi i parlamentem.
Od 1991 przez 10 lat sprawował mandat posła na Sejm I, II i III kadencji z okręgów radomskich: nr 7 i nr 37 z ramienia Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Należał do założycieli i członków władz krajowych obu tych ugrupowań.
W rządzie Jerzego Buzka objął stanowisko zastępcy przewodniczącego Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej. Po konflikcie ze swoim przełożonym Ryszardem Czarneckim odszedł do KPRM, w której do marca 1999 był wiceprzewodniczącym zespołu negocjującego akcesję Polski do Unii Europejskiej. Po 2001 wycofał się z bieżącej działalności politycznej, przy czym w 2005 poparł inicjatywę powołania Partii Demokratycznej.
W 1991 należał do inicjatorów powstania Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana, promującej integrację europejską. Został członkiem rady fundatorów i przewodniczącym rady programowej fundacji. W latach 2005–2006 sprawował funkcję jej prezesa. Od 1999 do 2004 pełnił funkcję zastępcy rektora Kolegium Europejskiego (rektora w Natolinie). Od 2006 pracował jako dyrektor Parlamentu Europejskiego (będąc pierwszym Polakiem na tak wysokim stanowisku w strukturze PE), początkowo był dyrektorem ds. kontaktów z parlamentami krajowymi, w 2010 został dyrektorem ds. kontaktów z Kongresem Stanów Zjednoczonych.
19 czerwca 2013 powołany na stanowisko ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej[2], a także ambasadora RP przy Zakonie Maltańskim[3]. Urzędy objął 6 lipca 2013, został odwołany w czerwcu 2016.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4], francuską Legią Honorową i niemieckim Krzyżem Zasługi I Klasy.
Przypisy |
↑ Komisja pozytywnie o kandydaturze Piotra Nowiny-Konopki na ambasadora w Watykanie. wp.pl, 9 maja 2013. [dostęp 2017-09-02].
↑ M.P. z 2013 r. poz. 712
↑ M.P. z 2013 r. poz. 713
↑ M.P. z 2004 r. nr 53, poz. 900
Bibliografia |
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2017-09-02].
- Piotr Nowina-Konopka w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2017-09-02].
Linki zewnętrzne |
Piotr Nowina-Konopka w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2017-09-02].
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 1317 7209
VIAF: 165199398
- WorldCat
