Klęski głodu w Etiopii Spis treści Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne | Menu...
Historia EtiopiiSusze i klęski głodu
Gospodarka Etiopiirolnictwie samowystarczalnymarystokracjęzbiorówEtiopiiAhmada GragnaAhmad an-Nagasi
Spis treści
1 Przypisy
2 Bibliografia
3 Linki zewnętrzne
Gospodarka Etiopii tradycyjnie bazowała na rolnictwie samowystarczalnym, z nadwyżkami produkcji przejmowanymi przez arystokrację. Chłopom brakowało impulsów do zwiększania produkcji lub przechowywania nadwyżek zbiorów.
Pomimo znacznej modernizacji Etiopii w ciągu ostatnich 120 lat, w roku 2006 wciąż większość populacji tego kraju stanowili chłopi, którzy nadal cierpią na skutek niskich plonów.
| Rok | Opis |
|---|---|
| Pierwsza połowa IX wieku | Głód wskutek epidemii |
| 1535 | Głód i epidemia w prowincji Tigraj. Według opisu w Futuh al-Habasha, klęska przyczyniła się do ciężkich strat w armii imama Ahmada Gragna: „Gdy wchodzili do Tigraj, każdy Muzułmanin miał pięćdziesiąt mułów; niektórzy z nich mieli sto. Gdy odchodzili, każdy z nich miał tylko jednego lub dwa muły”[1]. Wśród zmarłych był młody syn imama Ahmad an-Nagasi[2] |
| 1540 | Nowożytni sprawozdawcy opisali ten głód jako "gorszy niż ten który wystąpił w czasie niszczenia Drugiej Świątyni”[3]. |
| 1543 | Pankhurst nie podał żadnych szczegółów |
| 1567–1570 | Głód w Harer, połączony z plagą i ekspansją ludu Oromo. Zginął Nur ibn Mudżahid, emir Harer. J. Spencer Trimingham opisał to wydarzenie: „Emir Nur dokładał wszelkich starań, aby jego lud podniósł się z klęski, ale po każdej chwili wytchnienia Oromo ponownie nawiedzali i gnębili kraj niczym plaga szarańczy, zaś sam Nur zmarł (975/1567-1568) od zarazy, jaka szerzyła się w czasie głodu”[4]. |
| 1611 | Ulewne deszcze, które spadły w tym roku i znaczne ochłodzenie doprowadziły do bardzo niskich plonów w północnych prowincjach. W tym samym roku plaga zwana mentita nawiedziła Etiopię. |
| 1623 | Źródła Jezuitów |
| 1634/1635 | Raporty o szarańczy w Tigraj 1633-1635 za czasów panowania Fasiledesa. Epidemia kantara lub fangul (cholera) także dotknęła Dembiję, docierając do Tigraj. |
| 1650 | Pankhurst nie dostarczył żadnych szczegółów |
| 1653 | Epidemia kabab |
| 1678 | Zawyżone ceny zboża; to doprowadziło do śmierci wielu mułów, koni i osłów. |
| 1700 | To mógł być głód, który nawiedził Szeua między panowaniem Negasi Krystosa i Sebestianosa, wspomniany przez Donalda Levine’a[5]. |
| 1702 | Wygłodniali chłopi zaapelowali do cesarza Jozue I o ratunek przed śmiercią głodową. W odpowiedzi cesarz i jego arystokraci karmili głodnych przez dwa miesiące. |
| 1747/1748 | Klęska głodu towarzysząca szarańczom w Królewskiej Kronice. Była również epidemia febry (gunfan) i grypy w 1747 roku. |
| 1752 | Remedius Prutky rezydujący w Gonderze, ignoruje (nieświadomie?) klęskę głodu. |
| 1783 | Głód zwany „moja choroba” („my sickness”, həmame) w Królewskiej Kronice. |
| 1789 | Głód dotyka „wszystkie prowincje” |
| 1796 | Ten głód był szczególnie poważny w Gonderze i został wywołany przez plagę szarańczy. |
| 1797 | Z Kroniki Królewskiej |
| 1800 | Żołnierze umierają w kampanii podczas klęski głodu. |
| 1829 | Głód w Szeua po którym nastąpił wybuch cholery w latach 1830-1831 za czasów rządów króla Sahle Syllasje. Król udostępnił poddanym swoje spichlerze. |
| 1835 | Brak opadów doprowadził do głodu i "ogromnej śmiertelności" w Szeua i prawdopodobnie w Erytrei |
| 1880–1881 | Plaga dotykająca bydło (1879) rozprzestrzenia się z sułtanatu Adel, powodując głód na dalekim zachodzie – w Begemder. |
| 1888–1892 | Księgosusz sprowadzony z Indii zabija w przybliżeniu 90% sztuk bydła. Susza w 1888 roku doprowadziła do klęski głodu we wszystkich prowincjach, ale najbardziej ucierpiały prowincje południowe; szarańcze i plaga gąsienic zniszczyły zbiory w Akele Guzaj, Begemder, Szeua i wokół Harer. Warunki pogorszył wybuch cholery (1889-92), epidemia tyfusa i epidemia ospy prawdziwej (1889-90). Warunki doprowadziły do przygaszenia wydarzenia jakim była koronacja Menelika II. |
| 1913–1914 | Głód w północnych prowincjach |
| c.1929 | Głód wśród ludu Oromo, który doprowadził do lokalnej rewolty gdy poborcy podatkowi odmówili odpowiedniej redukcji podatków. |
| 1958 | Głód w Tigraj pochłonął 100 000 istnień[6] |
| 1966 | Głód w Wollo dotyka szereg dystryktów[7] |
| 1973 | Głód wraca do Wollo, przechodząc przez północne prowincje; niepowodzenia rządu w powstrzymaniu kryzysu doprowadzają do upadku cesarstwa i objęcia władzy przez Derg. |
| 1984–1985 | Zobacz Klęska głodu w Etiopii 1984-1985 |
| 2011 | Zobacz Głód w Rogu Afryki (2011) |
Przypisy |
↑ Paul Lester Stenhouse translator, The Conquest of Abyssinia [Hollywood: Tsehai, 2003], s. 367.
↑ ibidem, s. 373.
↑ Pankhurst.
↑ Islam in Ethiopia, s. 94.
↑ Wax and Gold, s. 32.
↑ Bahru Zewde, A History of Modern Ethiopia: 1855-1974 [London: James Currey, 1991], s. 196.
↑ ibidem, s. 196.
Bibliografia |
(ang.) Webb, Patrick, von Braun, Joachim, and Yohannes, Yisehac, 1992, Famine in Ethiopia, Research Report 92, International Food Policy Research Institute (IFPRI): Washington, DC.
Dla okresu przed rokiem 1800:
- Richard R.K. Pankhurst, An Introduction to the Economic History of Ethiopia (London: Lalibela House, 1961), s. 236f; information about related epidemics taken from Pankhurst Introduction, s. 239f.
Dla okresu po roku 1800:
- Richard R.K. Pankhurst, Economic History of Ethiopia (Addis Ababa: Haile Selassie I University Press, 1968), s. 216-222.
Linki zewnętrzne |
- Disaster Prevention and Preparedness Agency (DPPA) of Ethiopia Home page
