Cedric Fauntleroy Spis treści Życiorys | Ordery i odznaczenia | Przypisy | Bibliografia | Menu...
Amerykańscy piloci wojskowiAmerykańscy oficerowie kontraktowi WPCudzoziemscy ochotnicy w wojnach o niepodległość Polski 1918–1921Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)Odznaczeni Odznaką PilotaPułkownicy piloci II RzeczypospolitejPolscy piloci myśliwscyUczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (ochotnicy USA)Urodzeni w 1891Zmarli w 1973Żołnierze Legii Cudzoziemskiej
NatchezMissisipiamerykańskipułkownikWojska PolskiegoLegii CudzoziemskiejAmerykańskim Korpusie Ekspedycyjnym7 Eskadry Lotniczej Pościgowej Polsko-Amerykańskiej im. Tadeusza KościuszkiIII Dywizjonu LotniczegopodpułkownikaIgnacym PaderewskimFundacji KościuszkowskiejNowym JorkuMiG-2923 Bazy Lotnictwa Taktycznego
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
ppłk Cedric Fauntleroy | ||
pułkownik pilot | ||
Data i miejsce urodzenia | 22 listopada 1890 okolice Natchez | |
Data i miejsce śmierci | 1973 USA | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | sierpień 1919 - 10 maja 1921 (w Wojsku Polskim) | |
Siły zbrojne | - lotnictwo Wojska Polskiego | |
Stanowiska | dowódca 7 Eskadry Myśliwskiej, dowódca III Dywizjonu Lotniczego | |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | |
Odznaczenia | ||
, |
Cedric Erald Fauntleroy lub Cedric Erald Faunt le Roy (ur. 22 listopada 1890 na plantacji blisko Natchez, Missisipi, zm. 1973) – amerykański lotnik wojskowy, pułkownik pilot Wojska Polskiego.
Spis treści
1 Życiorys
2 Ordery i odznaczenia
3 Przypisy
4 Bibliografia
Życiorys |
Opuścił dom rodzinny w wieku 14 lat, prowadząc żywot podróżnika. Służył w Legii Cudzoziemskiej, a następnie w Amerykańskim Korpusie Ekspedycyjnym (AEF) jako oblatywacz samolotów.
Po I wojnie światowej przyjechał do Polski. Od 1 sierpnia 1919 był współorganizatorem i dowódcą 7 Eskadry Lotniczej Pościgowej Polsko-Amerykańskiej im. Tadeusza Kościuszki – jednostki składającej się z amerykańskich pilotów ochotników. Następnie mianowany dowódcą III Dywizjonu Lotniczego. Z dniem 30 września 1920 roku został zwolniony z dotychczasowego kontraktu i „w uznaniu jego wybitnych zasług bojowych” został z dniem 1 października 1920 roku przyjęty na kontrakt w stopniu podpułkownika. Znajdował się wówczas w dyspozycji Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[1].
10 maja 1921, na własną prośbę, zwolniony został ze służby w Wojsku Polskim. W uznaniu wybitnych zasług zwolniony w stopniu pułkownika.
Po powrocie do USA współpracował na rzecz Polski z Ignacym Paderewskim i środowiskami polonijnymi. Należał między innymi do założycieli Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku.
Wizerunek pilota został umieszczony na samolocie myśliwskim MiG-29 nr 42 z 23 Bazy Lotnictwa Taktycznego[2].
Ordery i odznaczenia |
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
Krzyż Walecznych czterokrotnie - 30 kwietnia 1921[3]
Polowa Odznaka Pilota Nr 103 - 1928[4]
Przypisy |
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 29 grudnia 1920 roku, s. 1441.
↑ Myśliwce z portretami wybitnych pilotów (pol.). polska-zbrojna.pl, 1 marca 2015. [dostęp 2016-01-31].
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 1002.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.
Bibliografia |
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].