Mrthfx

Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie w dekanacie Kamień Pomorski i archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej.

Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela
kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Pobierowo
Adres	ul. Lubelska 1, 72-346 Pobierowo
Data powołania	31 grudnia 1986 r.
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	szczecińsko-kamieńska
Dekanat	Kamień Pomorski
Kościół	Kościół pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie
Proboszcz	ks. kan. mgr Stanisław Krzyżanowski
Wspomnienie liturgiczne	9 listopada
Położenie na mapie gminy Rewal Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela
Położenie na mapie Polski Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela
Położenie na mapie powiatu gryfickiego Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela
54°03′21,058″N 14°56′09,240″E/54,055849 14,935900

Historia^[1] |

Parafię erygowano 31 grudnia 1986 r.

Od zakończenia II wojny światowej w 1945 roku, do 1957 roku, Pobierowo wchodziło w skład parafii Kamień Pomorski. Dalsze 30 lat należało do Gostynia Szczecińskiego.

Najstarsza informacja o miejscowości pochodzi z 1386 r. W 1590 roku została zbudowana w Pobierowie kaplica ewangelicka. Od 1791 roku odprawiane były w miejscowości stałe nabożeństwa. W 1806 roku dobudowano przy kaplicy wieżę. Obecnie nie ma śladu po tym obiekcie.

Jeszcze przed rozpoczęciem budowy, 19 czerwca 1983 roku, na Jasnej Górze papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny. Dzisiejszą świątynię, po długich staraniach rozpoczęto budować 20 marca 1984 roku. Ostatecznie, pozwolenia na budowę nie ma do dziś. Pierwszą mszę św. w nowym kościele odprawiono 30 listopada 1986 roku.

Kościół jest na rzucie czworoboku o wymiarach 16 x 16 m. Mury są wykonane z betonu i pustaków ze szlaki. Sufit jest wykonany z betonu o grubości 20 cm, w którym zabetonowano kotwy, aby było do czego przymocować łaty, a do nich przymocowano blachę. Między łatami znajduje się ocieplenie z wełny mineralnej. Ogniomurki wykonane są z betonu, zbrojone, opierzone blachą miedzianą, na którą ściekają opady z dachu. Kościół nie ma tradycyjnych rynien. Tę funkcję pełnią grube łańcuchy, które zwisają do więźby dachowej do ziemi.

Zasadniczą rolę nośną konstrukcji dachowej pełni żebro kalenicowe: jest to zbrojona belka o wymiarach 24 m długości, 2,5 m wysokości, 0,5 m szerokości. Jest ono zespolone ze stropem betonem. Podczas budowy, aby tę belkę uzbroić, trzeba było poza kościołem zbudować specjalne do tego celu rusztowanie, ponieważ inaczej nie można było wsuwać drutów do środka. Było to uciążliwe, jak zresztą budowa całej konstrukcji dachowej.

Okna wstawiono w listopadzie 1986 roku (powierzchnia okien 90 m²). Wówczas też kościół był tynkowany. Szyby w oknach są potrójne: w środku paski kolorowego szkła, a po obu stronach szyby bezbarwne. Okna wykonał p. Szulc z Pszczyny.

Prezbiterium usytuowane jest 68 cm nad posadzką. Najpierw jest jeden stopień, który służy do udzielania Komunii Świętej. Następnie kolejne 3 stopnie, na których znajduje się ołtarz. Żeby stanąć przed tabernakulum trzeba wejść na kolejne 2 stopnie. Każdy stopień ma 17 cm. Pod prezbiterium znajduje się nie wykończona jeszcze krypta.

Posadzka wykonana została z marmuru Biała Marianna, sprowadzona z Kudowy Zdroju. W kościele jest szlifowana, a w prezbiterium dodatkowo polerowana. Położył ją w październiku 1988 r. mieszkaniec Pobierowa - śp. Jan Waszkiewicz, który miał największe zasługi w budowie kościoła.

Ołtarz wykonany jest z modrzewia. Konfesjonał, ambonka, sedilia, ołtarz boczny Matki Bożej (1999 r.), chrzcielnica (2001 r.) wykonane są z jesiona. Klęczniki wykonane są z olchy, natomiast ławki z sosny. Drzwi główne pierwotnie miały 4 m szerokości, natomiast drzwi boczne (2 pary) pierwotnie miały po 3 m szerokości. W 2015 roku zostały zastąpione nowymi drzwiami, o podobnych wymiarach, wykonanymi z plastiku. Drzwi do zakrystii wykonane są z jesiona. Drzwi na chór – z dębu.

Droga Krzyżowa namalowana jest na tablicach kreślarskich 53 x 73 cm, autorstwa jezuity Bronisława Podsiadło, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Obrazy Drogi Krzyżowej malował na probostwie w Pobierowie, a krzyż św. Franciszka (wiszący nad ołtarzem), ze względu na rozmiary (2,90m x 3,30m) na chórze w kościele. Krzyż jest z drewna lipowego. Na obrazie na krzyżu znajduje się Jezus Chrystus, nad nim Bóg Ojciec i Duch Święty. Prawą ręką Pan Jezus wskazuje, by w życiu korzystać z Sakramentu Pokuty i Eucharystii, a lewą by żyć Pismem Świętym. Pod nogami Jezusa Ziemia i kosmos. Dzieła powstały na przełomie lipca i sierpnia 1987 roku.

Oświetlenie kościoła założono w październiku 1996 roku przez firmę Przybylskich z Poznania. Nagłośnienie zmieniano wielokrotnie, po raz ostatni w 2015 roku.

Wieża kościelna, probostwo i pomieszczenie katechetyczne budowano równocześnie. Wieża ma 22,5 m wysokości. Cała wykonana jest z żelbetonu, stoi na płycie o wymiarach 7 m x 7 m, która jest podwójnie zbrojona. Wieżę wieńczy krzyż zrobiony z desek, obłożony blachą miedzianą (4,5 m wysokości). Dach pokryty blachą miedzianą.

Kościół posiada trzy dzwony spiżowe: Maksymilian Kolbe (100 kg), Jan Paweł II (250 kg), Maryja (360 kg). Na początku uruchamiane były ręcznie, a od 1993 roku elektrycznie. Poruszają je elektromagnesy. Urządzenie ma zegar sterujący (10 programów). Mechanizm sterujący założył Antoni Rduch spod Wodzisławia Śląskiego. Dzwony odlane zostały w Poznaniu przez Saturnina Skubiszyńskiego, przywiezione zostały w 1985 roku.

Jeszcze przed porządkowaniem terenu przykościelnego rozpoczęte były prace przy cmentarzu. Ostatecznie przed zimą 1987 roku gotowa była kaplica cmentarna. Pierwszą osobę pochowano na cmentarzu w 1992 r. Porządkowanie terenu wokół kościoła rozpoczęto dopiero w 1994 roku. Wiosną 1999 roku, po uszykowaniu terenu przed kościołem zamontowano 50 ławek, na których mieści się 400 osób. Drewno jest zamocowane na betonowych stopach. Na początku maja 2002 roku rodzice dzieci I-komunijnych obsadzili posesję kościoła 160 ozdobnymi jałowcami.

W 2014 r. pomalowano wnętrze Kościoła i pomieszczenia zakrystii, ocieplono ławki, z myślą o okresie zimowym. Rozpoczęto także remonty i modernizacje pomieszczeń w domu parafialnym. W kościele zamontowano także wiatrołap. Zakupiono także organy elektroniczne.

W 2016 r. miejscowa malarka Marzena Trzeciak-Tomczyk namalowała dwa obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej (ołtarz boczny) oraz św. Jana Pawła II, które zawisły w kościele jako wotum Roku Miłosierdzia.

W październiku 2017 r. w kościele pod ołtarzem została urządzona kaplica Matki Bożej Fatimskiej i świętego Floriana (wejście schodami po prawej stronie ołtarza). Ołtarz w kaplicy, to ołtarz z czasów Mszy św. polowych, jeszcze przed budową kościoła. Figura Matki Boskiej Fatimskiej została przywieziona z Fatimy do Polski przez siostrę Miriam ze Szczecina, a podarowana do kaplicy przez przyjaciół parafii. Figura św. Floriana została podarowana przez miejscowych strażaków^[2].

Proboszczowie |

Parafią administrowali następujący księża:

• 1987-2013 - ks. prałat mgr lic. Zygmunt Wawszczak


• od 08.2013 do 25.08.2017– ks. mgr Henryk Marszałek


• od 26.08.2017 - ks. kan. mgr Stanisław Krzyżanowski^[3]
  

Linki zewnętrzne |

• Informacje o parafii na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej

Przypisy |