Mrthfx

Camille Pissarro
Autoportret, 1873, Musée d’Orsay
Imię i nazwisko	Jacob Abraham Camille Pissarro
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1830 Saint Thomas, Wyspy Dziewicze USA
Data i miejsce śmierci	13 listopada 1903 Paryż
Narodowość	francuska
Dziedzina sztuki	Malarstwo
Epoka	Impresjonizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Camille Pissarro (ur. 10 lipca 1830, zm. 13 listopada 1903) – francuski malarz impresjonistyczny i neoimpresjonistyczny pochodzenia żydowskiego.

Życiorys |

Jacob-Abraham-Camille Pissarro urodził się w Charlotte Amalie na wyspie Saint Thomas w Duńskich Indiach Zachodnich (od 1917 Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych). Jego rodzicami byli: Abraham Gabriel Pissarro, portugalski Żyd sefardyjski i Rachel Manzano-Pomie, Kreolka z Dominikany. Pissarro w wieku 12 lat został wysłany do szkoły w Paryżu. Potem powrócił na wyspę Saint Thomas, gdzie w wolnym czasie zajmował się rysowaniem^[1].

W 1849 roku poznał duńskiego malarza Fritza Melbye, który niedawno przybył na wyspy z Kopenhagi, aby ćwiczyć pejzaż marynistyczny pod okiem brata Antona Melbye. Fritz Melbye zainspirował młodego Pissarro do zajęcia się zawodowo malarstwem, po czym został jego nauczycielem i bliskim przyjacielem. W 1852 roku obaj malarze popłynęli do Wenezueli, gdzie mieszkali razem aż do 1855, kiedy Pissarro powrócił na Saint Thomas by jeszcze w tym samym roku wyjechać do Paryża. W Paryżu studiował na różnych uczelniach (w tym École des Beaux-Arts^[1] i Académie Suisse, gdzie poznał Claude’a Moneta^[2]) oraz u takich mistrzów, jak Jean-Baptiste-Camille Corot, Gustave Courbet i Charles-François Daubigny^[1].

W 1863 Pissarro wystawiał w Salonie Odrzuconych. W latach 1863–1866 mieszkał w Pontoise, gdzie namalował swoje pierwsze dojrzale pejzaże^[2]. Tematem obrazów artysty były sceny z życia na wsi i w mieście (m.in. seria scen z Montmartre). Jego dojrzała twórczość wykazuje empatię dla chłopów i robotników, czasami ujawniając jego radykalne poglądy polityczne. Pissarro był mentorem Paula Cézanne’a i Paula Gauguina, zainspirował też wielu młodszych artystów, w tym kalifornijską impresjonistkę Lucy Bacon^[1].

Camille Pissarro z żoną Julie Vellay w Pontoise (1877)

Z powodu wojny francusko-pruskiej we wrześniu 1870 Pissarro musiał opuścić swój dom w Louveciennes. Początkowo znalazł schronienie u zaprzyjaźnionego artysty w Montfoucault, ale w grudniu 1870 wyjechał do Londynu i osiadł na Westow Hill w Upper Norwood (dziś znany jako Crystal Palace). Tematem namalowanych wówczas kilkunastu obrazów olejnych stały się okolice Sydenham i Norwoods. Jednym z najbardziej znanych jest widok kościoła św Bartłomieja przy Lawrie Park Avenue, obecnie w zbiorach National Gallery w Londynie. Inne ówczesne obrazy Pissarro to m.in. Norwood pod śniegiem, Lordship Lane Station, widoki Crystal Palace od strony Hyde Parku, Dulwich College, Sydenham Hill, Kościół Wszystkich Świętych, a także zaginiony Kościół św. Stefana. Podczas pobytu w Londynie Pissarro zawarł znajomość z marszandem Paulem Durand-Ruelem, który kupił dwa jego obrazy. Durand-Ruel stał się później najważniejszym marszandem nowej szkoły francuskiego impresjonizmu^[1].
Gdy Pissarro powrócił do Francji w czerwcu 1871 okazało się, że jego dom (a wraz z nim wiele jego wczesnych obrazów olejnych) został zniszczony przez żołnierzy pruskich. Pissarro poślubił Julie Vellay, pokojówkę swojej matki. Oboje doczekali się ośmiorga dzieci, z których jedno zmarło w chwili porodu, a drugie w wieku lat dziewięciu. Dzieci, które przeżyły, zajęły się malarstwem; najstarszy syn Lucien stał się naśladowcą Williama Morrisa^[1].

Pissarro brał udział we wszystkich wystawach impresjonistów. W latach 1884–1890 zbliżył się do neoimpresjonizmu i pod wpływem Seurata stosował technikę puentylizmu^[2].

W 1890 Pissarro ponownie odwiedził Anglię i namalował około dziesięciu widoków centralnego Londynu. Wrócił tu ponownie w 1892, malując kilka widoków Kew Gardens i Kew Green, a także w 1897, kiedy namalował kilka obrazów przedstawiających Bedford Park i Chiswick.

W marcu 1893 paryska Galerie Durand-Ruel zorganizowała dużą wystawę 46 prac Pissarro wraz z 55 pracami Antonio de La Gandary. Ale, podczas gdy krytycy entuzjastycznie przyjęli dorobek de La Gandary, ich ocena sztuki Pissarro była chłodniejsza^[1]. Pissarro raz z synem Lucienem przystąpił do Société des artistes indépendants (Stowarzyszenia artystów niezależnych). Od 1895 z powodu choroby oczu zaprzestał pracy w plenerze. Wiele swoich ostatnich pejzaży namalował z okna w Paryżu, Rouen i Éragny, gdzie mieszkał. Przed śmiercią całkowicie stracił wzrok^[2].

Pissarro zmarł w Paryżu 13 listopada 1903. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise^[1].

• 
  

  

  
  

  
  

  Droga, zimowe słońce i śnieg, ok. 1870, Muzeum Thyssen-Bornemisza
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Hyde Park, 1890
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Ogród w Éragny, 1896, Muzeum Thyssen-Bornemisza
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Boulevard Montmartre, 1897, Ermitaż
  

  
  

  
  

Przypisy |

Bibliografia |

• Wiesław Juszczak: Postimpresjoniści. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985. ISBN 83-221-0258-5.

Linki zewnętrzne |

• 
  Strona poświęcona artyście (ang.)
  


• 
  Wykaz muzeów, w których znajdują się dzieła artysty (ang.)
  

p • d • e Impresjonizm Ogólne Impresjonizm w sztuce impresjonizm amerykański Heidelberg School Sztuki plastyczne Prekursorzy: Eugène Boudin Johan Barthold Jongkind Édouard Manet Théodore Rousseau William Turner Francja Frédéric Bazille Pierre Bonnard Marie Bracquemond Gustave Caillebotte Edgar Degas Eva Gonzalès Armand Guillaumin Albert Lebourg Claude Monet Berthe Morisot Camille Pissarro Auguste Renoir Alfred Sisley Niemcy Lovis Corinth Max Liebermann Max Slevogt Polska Józef Pankiewicz Władysław Podkowiński Rosja Konstantin Korowin Walentin Sierow USA Lucy Bacon Frank Weston Benson Mary Cassatt William Merritt Chase Joseph DeCamp Thomas Wilmer Dewing Childe Hassam Willard Metcalf Lilla Cabot Perry Robert Lewis Reid Theodore Robinson Edward Simmons Edmund Tarbell John Henry Twachtman Robert Vonnoh Julian Alden Weir Kanada Helen McNicoll Laura Muntz Lyall Australia Tom Roberts John Peter Russell Arthur Streeton inni Milo Milunović Francisco Oller y Cestero Marszandzi: Paul Durand-Ruel Georges Petit Ambroise Vollard Muzyka Ogólne Impresjonizm w muzyce Twórcy Claude Debussy Maurice Ravel Manuel de Falla Karol Szymanowski Literatura Ogólne Impresjonizm w literaturze Film Ogólne Impresjonizm w filmie Twórcy Abel Gance Marcel L'Herbier Louis Delluc Jean Epstein Germaine Dulac Zobacz też: Neoimpresjonizm Postimpresjonizm