Stanisław Konstanty Pietruski Spis treści Życiorys | Dzieła (wybór) | Przypisy | Bibliografia |...
Członkowie LeopoldinyPietruscy herbu StarykońPolscy botanicyPolscy ornitolodzyUrodzeni w 1811Zmarli w 1874
11 marca1811Podhorodcach (rejon skolewski)28 stycznia1874Zarwanicy (rejon trembowelski)zoologbiologornitologpomologfaunyKarpatogrodu zoologicznegoUniwersytecie LwowskimAleksandra ZawadzkiegozwierzyniecBrehmaAlfredem BrehmemMaksymilianem Siłą- NowickimLorenzem OkenemRudolfem KneremPolskiej Akademii UmiejętnościKrakowskiego Towarzystwa NaukowegoNiemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina
Stanisław Konstanty Pietruski (ur. 11 marca 1811 w Podhorodcach (rejon skolewski), zm. 28 stycznia 1874 w Zarwanicy (rejon trembowelski)) – polski zoolog, biolog, ornitolog, pomolog, badacz fauny Karpat. Założyciel pierwszego ogrodu zoologicznego na ziemiach polskich we własnym majątku w Podhorcach (1833).
Spis treści
1 Życiorys
2 Dzieła (wybór)
3 Przypisy
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
W latach 1828–1830 studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Lwowskim u Aleksandra Zawadzkiego, kontynuował studia w Niemczech.
Osiadł w Podhorcach i tam prowadził badania zarówno biologii, jak i psychologii zwierząt, a po pożarze w roku 1848, który strawił znaczną część jego zbiorów zoologicznych, poświęcił się głównie badaniom w zakresie sadownictwa i ogrodnictwa. W Podhorodcach założył sad, w którym przeprowadził liczne próby aklimatyzacji południowych drzew owocowych[1]. Od 1833 do pożaru w 1848 r. prowadził założony przez siebie naukowy zwierzyniec zawierający około 500 gatunków, głównie polskiej fauny, ale zebrał również kolekcję papug z całego świata[1]. Zwierzyniec Pietruskiego uważany był przez Brehma za największy prywatny ogród zoologiczny tych czasów[2]. Zajmował się też krajową ichtiofauną i rozpoczął badania nad nomenklaturą ryb galicyjskich. Interesował się entomologią Galicji, zgromadził
kolekcję około 9000 gatunków owadów[1].
Współpracował z Alfredem Brehmem, Maksymilianem Siłą- Nowickim i Lorenzem Okenem. Przyjaźnił się z Rudolfem Knerem[1].
W latach 1867–1869 był dyrektorem sadu lwowskiego Towarzystwa Ogrodniczo-Sadowniczego. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Krakowskiego Towarzystwa Naukowego, Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina, wiedeńskiego Stowarzyszenia Zoologiczno-Botanicznego i wielu innych.
Dzieła (wybór) |
Jest autorem 53 publikacji przyrodniczych[3], które drukował od 1837 roku w czasopismach polskich i zagranicznych[1], w tym:
- Wykaz ptaków galicyjskich, 1840[2]
- Główne początkowe zasady i określenia nauk przyrody a szczególniej zoologii powszechnej [w] : Przegląd Naukowy, 1846
- Historya naturalna zwierząt ssących dzikich galicyjskich, 1853, Lwów[4]
- Historya naturalna i hodowla ptaków zabawnych i użytecznych, 4 tomy 1860-1866, Lwów[4]
- O niektórych rzadszych krajowych zwierzętach ssących, 1869, Lwów[4]
- Krótki pogląd na rozwój ogrodnictwa w Europie ze szczególnym uwzględnieniem tej sztuki w Polsce, [w] ; Gazeta Narodowa, 1869
Przypisy |
↑ abcde Gabriel Brzęk. Historia zoologii w Polsce do 1860 roku. „Prace Komisji Historii Nauki PAU”. 3, s. 115-158, 2001. Polska Akademia Umiejętności.
↑ ab Szyszka M., 2015: "Stanisław Konstanty Pietruski". Ptaki Polski2/2015, str. 40-41.
↑ Szyszka M., 2015: "Stanisław Konstanty Pietruski". Ptaki Polski2/2015, strona 41.
↑ abc Katalog Bibl. Narodowej
Bibliografia |
- Biografia
- Stanisław Konstanty Pietruski
Linki zewnętrzne |
- Stanisław Konstanty Pietruski z Siemuszowy h. Starykoń (ID: psb.22598.1)
Podhorodce w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VIII: Perepiatycha – Pożajście. Warszawa 1887.
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 7153 7260
VIAF: 102086073
GND: 115393528
NKC: jo2013767334
NLP: A11375899
- WorldCat