Eosentomon dawsoni Spis treści Taksonomia | Opis | Występowanie | Przypisy | Menu nawigacyjne

Multi tool use
EosentomidaePierwogonki Nowej Zelandii
pierwogonkaEosentomataEosentomidaeBruna CondéSøren Ludvig TuxenŻuwaczkilabrumApodemynadustkaPseudooczkaEmpodiumChetotaksjaodwłokasternatergumŁuska genitalnaendemitemNowej ZelandiiWyspy Północnej
Eosentomon dawsoni | |
Condé, 1952 | |
Systematyka | |
Domena |
eukarionty |
Królestwo |
zwierzęta |
Typ |
stawonogi |
Gromada |
skrytoszczękie |
Podgromada |
pierwogonki |
Rząd |
Eosentomata |
Rodzina |
Eosentomidae |
Podrodzina |
Eosentominae |
Rodzaj |
Eosentomon |
Gatunek |
Eosentomon dawsoni |
Eosentomon dawsoni – gatunek pierwogonka z rzędu Eosentomata i rodziny Eosentomidae.
Spis treści
1 Taksonomia
2 Opis
3 Występowanie
4 Przypisy
Taksonomia |
Gatunek ten opisany został w 1952 roku przez Bruna Condé i nazwany na cześć E. W. Dawsona. Søren Ludvig Tuxen dokonał jego redeskrypcji w 1964 i ponownie 1986 roku[1].
Opis |
Długość wyciągniętego ciała 800 μm. Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 79 μm. Narządy gębowe typu eosentomidalnego. Żuwaczki zakończone trzema małymi ząbkami. Szczecinki labrum obecne. Apodemy nadustka z dobrze rozwiniętym połączeniem przednim. Pseudooczka prawie okrągłe ze środkową globulą. Przednie stopy z kompletem szczecinek. Empodium przednich stóp długości pazurka. Empodium stóp środkowych i tylnych długości 1/5 pazurka. Kolce stóp tylnych wyraźne. Chetotaksja odwłoka tego gatunku wyróżnia się spośród innych nowozelandzkich korczyków (Eosentomon sp.) tym, że sterna odwłokowe IX i X mają po 4 szczecinki, tergum XI ma ich 4, a tergum X ma 2. Łuska genitalna (squama genitalis) z wyrostkiem caput processus kształtem przypominającym kaczą głowę, kwadratowo zgiętym za linią środkową, wyrostkiem corpus processus z wcięciem, a wyrostkiem filum processus całkiem długim, bardzo słabo proksymolateralnie zesklerotyzowana[1].
Występowanie |
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii, gdzie znany jest wyłącznie z Wyspy Północnej[2][1].
Przypisy |
↑ abc S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.
↑ Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 129.
pU2b661vsUiCSXL7Jk0r,EV tUZ4m SdAYMriF1eVTuR,KkY7s XCYa8MrFXyGH up2gwx7 3nr ixyKtiRNWMf,piKH fn7paZ U