Kazimiera Zawistowska Ważniejsze prace | Przypisy | Linki zewnętrzne | Menu nawigacyjneKazimiera...


Polscy poeciPolscy samobójcyPolscy tłumacze literatury francuskojęzycznejSymboliści (pisarze)Urodzeni w 1870Zmarli w 1902


ps.17 stycznia1870RasztowcachPodolu28 lutego1902Krakowiepowstania styczniowegoKufsteinuDziennika LwowskiegoGazety NarodowejSzwajcariiWłochpowiecie skałackimlwowskimkrakowskimwarszawskichbelgijskichfrancuskichCharlesa Baudelaire'aPaula Verlaine'aZenona Przesmyckiego - „Miriama”




KazimieraZawistowska.jpg

Kazimiera Zawistowska z domu Jasieńska, ps. Ira (ur. 17 stycznia 1870 w Rasztowcach [Раштівці] na Podolu, zm. 28 lutego 1902 w Krakowie) – polska poetka okresu Młodej Polski, tłumaczka.


Była córką ziemianina dr. Henryka Jasieńskiego, uczestnika powstania styczniowego, więźnia Kufsteinu, a później publicysty „Dziennika Lwowskiego" i „Gazety Narodowej". Po odebraniu gruntownego domowego wykształcenia podróżowała m.in. do Szwajcarii i Włoch. Po powrocie wyszła za mąż za ziemianina Stanisława Jastrzębca-Zawistowskiego i zamieszkała z nim w Supranówce (Супранівка, Podole) w powiecie skałackim.


Utrzymywała ścisłe kontakty z lwowskim i krakowskim środowiskiem literackim. Publikowała w literackich czasopismach krakowskich i warszawskich („Życie", „Krytyka" i „Chimera")[1], erotyki i pejzażowe wiersze z życia wsi podolskiej oraz przekłady wierszy belgijskich i francuskich symbolistów - m.in. Charlesa Baudelaire'a i Paula Verlaine'a.


Za życia była mało znana. Jej jedyny tomik - „Poezje" (1903) spotkał się z życzliwą przedmową Zenona Przesmyckiego - „Miriama”. Zbiór zawiera nastrojową lirykę, w której dominuje pejzaż kresowy. Poetycki język wzbogacają słowa zapożyczone z ukraińskiego i rosyjskiego, krąg aluzji mitologicznych poszerzają odwołania do mitologii słowiańskiej. Zawistowska napisała m.in. sonet „Lato" należący do cyklu „We wsi", dziś uznawany za jeden z najpiękniejszych wierszy tamtego okresu na temat lata[2]. Przykłady form sonetowych w twórczości Zawistowskiej to m.in. „Mniszki" i „Zmierzch". Tworząc lirykę osobistą i pełną szczerości ukazywała budzenie się erotyzmu, jego znaczenie w psychice człowieka i ukrytą obecność we wszystkich sferach życia. Przypominała jednocześnie, że miłość jest nade wszystko poszukiwaniem i tęsknotą.


Zmarła śmiercią samobójczą.



Ważniejsze prace |










Zbiory wierszy wydane pośmiertnie




  • Poezje (1903) – ze wstępem Miriama


  • Poezje (1923) - z rękopisów wydał i wstępem poprzedził Stanisław Wyrzykowski


  • Utwory zebrane (1982)



Przypisy |




  1. Stanisław Wyrzykowski, Ver sacrum - Poemat mojej młodości - Pamiętnik z zapisem biograficznym życia K. Zawistowskiej, napisany w r. 1947 (rękopis w Bibliotece Narodowej)


  2. Jan Tomkowski, „Młoda Polska", PWN Warszawa 2001



Linki zewnętrzne |




  • Kazimiera Zawistowska − zbiór wierszy poetki

  • Utwory Kazimiery Zawistowskiej w serwisie eLektury


  • Utwory Kazimiery Zawistowskiej w serwisie Wolne Lektury









Popular posts from this blog

Can't compile dgruyter and caption packagesLaTeX templates/packages for writing a patent specificationLatex...

Schneeberg (Smreczany) Bibliografia | Menu...

Hans Bellmer Spis treści Życiorys | Upamiętnienie | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne |...