Mrthfx

Ichthyomyzon gagei[1]
Hubbs & Trautman, 1937
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	bezżuchwowce
Gromada	Petromyzontida
Rząd	minogokształtne
Rodzina	minogowate
Rodzaj	Ichthyomyzon
Gatunek	Ichthyomyzon gagei
Synonimy
Ichthymyzon gagei
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Ichthyomyzon gagei – gatunek ryby z rodziny minogowatych (Petromyzontidae), nazwany na cześć amerykańskiego badacza minogów Simona Henry'ego Gage^[3]. Jest słodkowodnym gatunkiem^[4][5] znanym z Ameryki Północnej. Jako larwa żywi się zawieszonymi w toni organicznymi szczątkami, glonami i bakteriami. Jako osobnik dorosły nie pobiera pokarmu, a jedynie korzysta z zasobów zgromadzonych w poprzedniej fazie życia^[5] (nie posiada jelita)^[6]. Na larwy Ichthyomyzon gagei polują skorupiaki, ptaki oraz inne ryby.

Charakterystyka |

Długość ciała larw zależy od płci. Osobniki żeńskie są większe i mierzą 117–127 mm, zaś osobniki męskie 106–116 mm^[7]. U form dorosłych długość ciała oscyluje w granicach 160–166 mm^[8][9]. Grzbiet osobnika dorosłego jest szary do brązowego, rozjaśniający się stopniowo, aż do kremowego na bokach. Ogon i głowa są generalnie ciemniejsze, niż reszta ciała. Wyraźna linia boczna występuje w postaci czarnych plam lub jaśniejszych pierścieni, otoczonych ciemną obręczą. Osobniki dorosłe posiadają wyraźne oko^[8].

Ciało jest walcowate, kształtem przypomina węgorza. Na jego końcu umieszczony jest otwór gębowy^[10] ze zredukowanymi zębami^[11]. Larwy, tzw. ślepice (ammocoetes), nie mają oczu ani aparatu przyssawkowego, zamiast tego występują u nich mięsiste wargi^[12].

Największą aktywność Ichthyomyzon gagei wykazuje w ciągu dnia, gdy woda osiąga temperaturę w granicach 14–24 °C^[8].

Występowanie |

Ichthyomyzon gagei spotyka się w rzekach i czystych strumieniach^[13][14][15], czasem także w jeziorach^[15], o podłożu piaskowym lub żwirowym^[7][15][16]. Osobniki dorosłe preferują dość szybko płynącą wodę (30–50 cm/s), choć mogą występować także w odcinkach o wolniejszym nurcie, zdominowanych przez ślepice^[7][16]. Zwierzęta te występują w grupach liczących około 30–40 osobników, na niewielkich głębokościach (do 1 m), zakopane w dennym mule^[15].

Występuje głównie w stanach: Luizjana, Missisipi, Alabama, Floryda, Georgia, Oklahoma, Missouri i Arkansas^[8]. Osobną, dysjunktywną populację zarejestrowano w górnym odcinku rzeki Missisipi, w Wisconsin i Minnesocie. Tam też, w rzece Saint Croix (dopływ Missisipi), po raz pierwszy znaleziono ten gatunek^[17].

Rozmnażanie |

Tarło trwa od dwóch do czterech tygodni^[8] i odbywa się wiosną^[8][14] (zaobserwowano jedynie pojedyncze, późniejsze przypadki)^[14], na dnie zbiornika wodnego, zazwyczaj gromadnie. Osobniki dorosłe drążą płytkie dołki w mule, do których samice składają 700–2500 jajeczek o średnicy nie większej niż 1 mm. Dwa do trzech tygodni później wylęgają się larwy^[8][18]. 2 do 26 dni po tarle osobniki dorosłe umierają^[11]. Ammocoetes potrzebują co najmniej 3 lat do osiągnięcia pełnej dojrzałości^[13], ale już 80 milimetrowe osobniki mogą mieć w pełni rozwinięte gonady^[19]. Młode migrują do czystych wód o średnim nurcie i piaszczystym lub żwirowym podłożu, gdzie ostatecznie dorastają^[11][19].

W badaniach populacji z Alabamy liczba oocytów wahała się w przedziale 820–2485, a maksymalny indeks gonadosomatyczny wynosił 17,1% u samców i 26,3% u samic^[20]. Zaobserwowano także, że płodność podlega wpływowi środowiska^[21].

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• Southern Brook Lamprey (ang.). North Amercia Native Fishes.