Mrthfx

.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}

Atanazy Atanasije
Biskup
Kraj działania	Bośnia i Hercegowina
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1938 Brdarici
Biskup zahumsko-hercegowiński
Okres sprawowania	1992–1999
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	3 grudnia 1960
Diakonat	1961
Prezbiterat	28 sierpnia 1961
Chirotonia biskupia	7 lipca 1991
Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 lipca 1991
Konsekrator	Paweł
Współkonsekrowani biskupi Konstantyn (Đokić) 21 lipca 1991 Jan (Purić) 19 maja 2004 Teodozjusz (Šibalić) 20 czerwca 2004 Maksym (Vasiljević) 18 lipca 2004 Gerazym (Popović) 25 lipca 2004 Jan (Ćulibrk) 4 września 2011 Metody (Ostojić) 22 lipca 2018

Atanazy, nazwisko świeckie Jevtić (ur. 8 stycznia 1938 w Brdaricach) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys |

Po ukończeniu gimnazjum w Šabacu wstąpił do seminarium duchownego św. Sawy w Belgradzie, którego dyplom uzyskał w czerwcu 1958. 3 grudnia 1960, po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej, złożył wieczyste śluby zakonne przez archimandrytą Justynem (Popoviciem, którego był uczniem duchowym^[1]). Kontynuował również podjęte w 1958 studia teologiczne, które ukończył w 1963. Wcześniej, w 1961, przyjął święcenia diakońskie, zaś 28 sierpnia tego samego roku – kapłańskie.

Za zgodą Świętego Synodu Serbskiego Kościoła Prawosławnego w lutym 1964 udał się na studia doktoranckie, które rozpoczął w Akademii Teologicznej Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na wyspie Chalki, zaś ukończył na uniwersytecie w Atenach. Tytuł doktora teologii uzyskał w 1967 na podstawie dysertacji poświęconej eklezjologicznej nauce św. Pawła w świetle prac św. Jana Złotoustego. Hieromnich Atanazy pozostawał w Atenach jeszcze przez rok, studiując patrystykę i służąc w cerkwi przy rosyjskiej ambasadzie w stolicy Grecji.

Jesienią 1968 przybył do Paryża, gdzie uczył się języka francuskiego i wykładał w Instytucie św. Sergiusza podstawy teologii oraz historię Kościoła w Bizancjum. Prowadził również wykłady z patrologii w Instytucie Katolickim w Paryżu oraz z literatury bizantyjskiej na Sorbonie. Pracował w różnych parafiach prawosławnych w stolicy Francji. Od 1973 wykładał na Uniwersytecie Belgradzkim historię Cerkwi, od 1983 jako profesor nadzwyczajny, zaś od 1987 – jako profesor zwyczajny. W latach 1980/81 oraz 1990/91 był dziekanem wydziału teologicznego. Opublikował ponad 100 prac, wielokrotnie występował również z odczytami publicznymi lub uczestniczył w otwartych debatach w Belgradzie.

7 lipca 1991 przyjął chirotonię biskupią i objął katedrę banacką. W maju 1992 został przeniesiony do eparchii zahumsko-hercegowińskiej z siedzibą w Mostarze. Z powodu wybuchu wojny w Bośni musiał opuścić swoją dotychczasową rezydencję i przenieść się do monasteru Tvrdoš w Trebinje, gdzie przebywa do dnia dzisiejszego. W 1994 założył Akademię Duchowną im. Bazylego Ostrogskiego w Srbinje, której pierwszym rektorem został osobiście.

Wielokrotnie w krytyczny sposób oceniał politykę Stanów Zjednoczonych i państw Europy zachodniej wobec Jugosławii, a następnie Serbii^[2]. Negatywnie ocenił układ z Dayton i należał do grupy duchownych, która zażądała od patriarchy serbskiego Pawła ustąpienia za publiczne wyrażenie poparcia wobec tejże umowy^[3]. Obok biskupów Amfilochiusza (Radovicia) i Artemiusza (Radosavljevicia), również uczniów duchowych archimandryty Justyna (Popovicia) zaliczany był do najbardziej konserwatywnego, nacjonalistycznego skrzydła Serbskiego Kościoła Prawosławnego, utożsamiającego się z teologią św. Mikołaja (Velimirovicia)^[4]. W swoich tekstach wielokrotnie nawiązywał do ideologii świętosawia i mitów związanych z bitwą na Kosowym Polu^[5]. Przez wiele lat popierał politykę Slobodana Miloševicia, z czego ostatecznie wycofał się^[6].

W 1999 na własną prośbę odszedł w stan spoczynku, kontynuuje przy tym pracę naukową. Jest członkiem Związku Pisarzy Serbii i Czarnogóry. Współautor przekładu Pisma Świętego na współczesny język serbski^[7].

Przypisy |

Bibliografia |

• ЕПИСКОП АФАНАСИЙ (ЕВТИЧ)


• DorotaD. Gil DorotaD., Prawosławie Historia Naród. Miejsce kultury duchowej w serbskiej tradycji i współczesności, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2005, ISBN 83-233-1951-0, OCLC 69347941 .


• Gil D., Świętosawie a dzisiejsze oblicze kultury duchowej Serbów [w:] Przemiany w świadomości i kulturze duchowej narodów Jugosławii po 1991 roku, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999, ​ISBN 978-83-233-1254-3​

Poprzednik Amfilochiusz (Radović)

Biskup banacki 1991 – 1992

Następca Chryzostom (Stolić)

Poprzednik Władysław (Mitrović)

Biskup zahumsko-hercegowiński 1992 – 1999

Następca Grzegorz (Durić)