Guido Alberto Fano Spis treści Główne dzieła | Przypisy | Menu...


Urodzeni w 1875Zmarli w 1961Włoscy kompozytorzyWłoscy pianiściWłoscy dyrygenci


18 maja1875Padwie14 sierpnia1961SpilimbergoGiuseppe MartucciegoGabrielem D’AnnunzioAntonia Scontrinokonserwatorium w ParmieNeapoluPalermoFranco CapuanaFossombroneAsyżu






Guido Alberto Fano


Guido Alberto Fano (ur. 18 maja 1875 w Padwie, zm. 14 sierpnia 1961 w Spilimbergo) – włoski kompozytor, pianista, pedagog i dyrygent.


W latach 1894-1897 uczył się gry na fortepianie i zasad kompozycji u Giuseppe Martucciego, który uważał go za swojego najlepszego studenta. Wkrótce po uzyskaniu dyplomu zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez mediolańskie „Società del Quartetto” za sonatę na fortepian i wiolonczelę. Wraz z Gabrielem D’Annunzio pracował nad opublikowaniem dorobku muzycznego Antonia Scontrino[1]. W latach 1905-1912 pełnił funkcję dyrektora konserwatorium w Parmie, ucząc tam zarazem kompozycji i dyrygentury. Następnie kierował konserwatoriami w Neapolu i Palermo. Jego studentem był między innymi Franco Capuana. Występował jako pianista i członek zespołów kameralistycznych, dyrygował także koncertami symfonicznymi. Aktywnie wspierał liczne instytucje popularyzujące muzykę klasyczną. W roku 1938 musiał zaprzestać pracy pedagogicznej ze względu na ustawy rasowe, a w latach 1943-1945 ukrywał się w Fossombrone i w Asyżu. Po wojnie powrócił do nauczania[1].




Spis treści






  • 1 Główne dzieła


    • 1.1 Opery


    • 1.2 Muzyka symfoniczna


    • 1.3 Kameralistyka


    • 1.4 Muzyka fortepianowa


    • 1.5 Muzyka wokalna na głos i fortepian




  • 2 Przypisy





Główne dzieła |



Opery |




  • Astrea, 1903


  • Juturna, 1912



Muzyka symfoniczna |




  • Preludio sinfonico, 1896


  • Andante e allegro con fuoco per pianoforte e orchestra, 1900


  • Due poemi per canto e grande orchestra, 1907


  • La tentazione di Gesù, 1909


  • Impressioni sinfoniche da Napoleone, 1949



Kameralistyka |




  • Fantasia Sonata na skrzypce i fortepian, 1893


  • Romanza na fortepian i wiolonczelę, 1894


  • Pagine d'album na skrzypce i fortepian, 1895


  • Andante appassionato na skrzypce i fortepian, 1896


  • Sonata na fortepian i wiolonczelę, 1898


  • Quintette na fortepian i instrumenty smyczkowe, 1917


  • Ansietà na skrzypce i fortepian, 1932


  • Allegretto scherzoso na fortepian i wiolonczelę, 1932



Muzyka fortepianowa |




  • Allegro, Melodia, Presto, 1892


  • Preludio, Mestizia, Valse-Impromptu, Intermezzo, Studio, Finale, 1892-93


  • Sonatina, 1895


  • Sonata, 1895-99


  • Quattro Fantasie, 1896


  • L'enfant s'amuse; Imago ... e Solitudo, 1933


  • Tema con variazioni, 1941


  • Corale variato, 1942



Muzyka wokalna na głos i fortepian |




  • Cinque canti do tekstu Giuseppe Lippariniego, 1900


  • Tre Canzoni del Decameron do tekstu Giovanniego Boccaccia, 1901


  • Nebbia do tekstu Giovanniego Pascolego, 1906


  • Passa la nave mia do tekstu Giosuè Carducciego, na podstawie wiersza Heinricha Heinego, 1906


  • Vere novo do tekstu Giosuè Carducciego, 1906


  • Il sogno della vergine do tekstu Giovanniego Pascolego, 1913


  • Le Lis do tekstu Alphonse’a de Lamartine’a, 1916


  • Triste canto do tekstu Enrica Panzacchiego, 1933


  • Tre canti do tekstów Gabriele D’Annunzia i Giosuè Carducciego, 1945



Przypisy |




  1. ab Fano Vitale, « Maestro compositore a pieni voti e con lode ». Vita e opere di Guido Alberto Fano, [w:] “Martini” docet. Atti delle giornate di studio, Conservatorio di musica “Giovan Battista Martini”, Bologna 2007, s. 67–85.









Popular posts from this blog

Can't compile dgruyter and caption packagesLaTeX templates/packages for writing a patent specificationLatex...

Schneeberg (Smreczany) Bibliografia | Menu...

Hans Bellmer Spis treści Życiorys | Upamiętnienie | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne |...