Stefan Hambura Spis treści Życiorys | Publikacje zwarte | Przypisy | Bibliografia | Linki...
Absolwenci i studenci Uniwersytetu w BonnNiemieccy adwokaciPolscy adwokaciPolscy publicyściWykładowcy Uniwersytetu WarszawskiegoLudzie związani z Radiem MaryjaLudzie związani z GliwicamiLudzie związani z BerlinemUrodzeni w 1961
1961GliwicachadwokatUniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma IIIBonnNiemiecHolandiiPolsceStanach ZjednoczonychBerlinieUniwersytecie WarszawskimNiemczechAnny WalentynowiczVolkera SchlöndorffaNSZZ „Solidarność”Angeli MerkelAndrzeja MelakaStefana MelakaAnny Walentynowiczkatastrofy polskiego Tu-154 w SmoleńskuDonalda TuskaBronisława KomorowskiegoRzeczypospolitej PolskiejKarty Praw PodstawowychMariuszem MuszyńskimUnii EuropejskiejTelewizji TrwamTVPTelewizji RepublikaRadiu MaryjaDer TagesspiegelFrankfurter Allgemeine ZeitungWprostNaszym DziennikuRzeczpospolitejGazecie Polskiejwyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014Polski RazemJarosława Gowinawojewództwo pomorskie
| ||
Data i miejsce urodzenia | 1961 Gliwice | |
Zawód, zajęcie | adwokat, publicysta |
Stefan Józef Hambura[1] (ur. 1961 w Gliwicach) – adwokat.
Spis treści
1 Życiorys
1.1 Wykształcenie
1.2 Prowadzone sprawy
1.3 Działalność publicystyczna i polityczna
2 Publikacje zwarte
3 Przypisy
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Wykształcenie |
Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma III w Bonn. Podczas studiów i aplikacji odbywał praktyki także poza granicami Niemiec, w Holandii, Polsce i Stanach Zjednoczonych. Podjął pracę adwokata w prowadzonej przez siebie kancelarii adwokackiej w Berlinie[2]. Specjalizuje się w obszarze roszczeń cywilnoprawnych[3]. Wykładał w Szkole Prawa Niemieckiego na Uniwersytecie Warszawskim.
Prowadzone sprawy |
Zajmował się w imieniu mieszkających w Niemczech polskich rodziców (z mieszanych polsko-niemieckich małżeństw) walką z urzędami ds. młodzieży (Jugendamt), które odebrały im dzieci na rzecz niemieckich współmałżonków[4][5].
W 2007 reprezentował Związek Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych, domagających się od niemieckiego ministerstwa finansów dodatku pielęgnacyjnego[6] oraz zadośćuczynienia. Złożył m.in. zapytanie do Sądu Najwyższego, który sąd jest właściwy w tych sprawach[7]. Żądania wobec Niemiec nie odniosły sukcesów[8].
W 2007 był pełnomocnikiem Anny Walentynowicz w wygranej sprawie przeciwko twórcom filmu Strajk w reżyserii Volkera Schlöndorffa, którym sąd zakazał utożsamiania bohaterki Agnieszki z działaczką NSZZ „Solidarność”, gdyż historia przedstawiona w filmie znacząco i na niekorzyść jej wizerunku różni się od jej biografii[9].
W 2009 zwrócił się w imieniu najważniejszych organizacji polonijnych w Niemczech[10] pisemnie do kanclerz Angeli Merkel w sprawie uchylenia nazistowskiego rozporządzenia w sprawie organizacji polskiej grupy narodowej, dyskryminującego polską mniejszość, odbierającego jej status mniejszości narodowej i konfiskującego mienie organizacji polskich[11]. Apel w sprawie uchylenia nazistowskiego rozporządzenia stanowił pierwszą od lat wspólną inicjatywę organizacji polonijnych w Niemczech[12].
W kwietniu 2010 został pełnomocnikiem Andrzeja Melaka (brata Stefana Melaka) i Janusza Walentynowicza (syna Anny Walentynowicz) – rodzin ofiar katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[13]. W lipcu 2010 złożył doniesienie do warszawskiej prokuratury, w związku z podejrzeniem działania przez Donalda Tuska i pełniącego obowiązki prezydenta Bronisława Komorowskiego na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej poprzez rezygnację ze wspólnego polsko-rosyjskiego śledztwa w sprawie przyczyn smoleńskiej katastrofy[14].
Był również doradcą polskiego Episkopatu w sprawie Karty Praw Podstawowych UE[15].
Działalność publicystyczna i polityczna |
Jest autorem i współautorem publikacji o tematyce prawniczej. Wspólnie z Mariuszem Muszyńskim wydał pierwsze w Polsce komentarze do traktatów Unii Europejskiej.
Bierze udział w audycjach telewizyjnych, m.in. w Telewizji Trwam, TVP, Telewizji Republika oraz w Radiu Maryja[16]. Publikuje w „Der Tagesspiegel”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Wprost”, „Naszym Dzienniku”, „Rzeczpospolitej” i „Gazecie Polskiej”. Był także prelegentem klubu „Gazety Polskiej”[17].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był liderem listy Polski Razem Jarosława Gowina w okręgu obejmującym województwo pomorskie, zdobywając 2793 głosy[18] (partia nie osiągnęła progu wyborczego). Został później prezesem Światowego Kongresu Polaków[19].
Publikacje zwarte |
Traktaty Unii Europejskiej po zmianach z Lizbony. Deklaracje, załączniki, protokoły wraz z wprowadzeniem, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2010 (wspólnie z Mariuszem Muszyńskim)
Traktaty o Unii Europejskiej, o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, EURATOM, Karta Praw Podstawowych, po zmianach wprowadzonych Traktatem z Lizbony, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2007 (wspólnie z Mariuszem Muszyńskim)[20]
Wymiar sprawiedliwości RFN: sądownictwo: wprowadzenie w problematykę ze szczególnym uwzględnieniem sądownictwa powszechnego, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2002 (wspólnie z Anitą Muszyńską i Mariuszem Muszyńskim)[21]
Wymiar sprawiedliwości RFN: adwokatura, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2002 (wspólnie z Grażyną Stańczuk-Hamburą i Mariuszem Muszyńskim)[21]
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską z komentarzem, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2002 (wspólnie z Mariuszem Muszyńskim)[21]
Traktat o Unii Europejskiej z komentarzem, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2001 (wspólnie z Mariuszem Muszyńskim)[21]
Karta praw podstawowych z komentarzem, Studio Sto, Bielsko-Biała, 2001 (wspólnie z Mariuszem Muszyńskim)[21]
Niemieckie ustawy o spółce z o.o. oraz o spółce akcyjnej, C.H. Beck, Warszawa 1996, 1999 (tłumaczenie wspólnie z Anną Łukasik)[21]
Przypisy |
↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ Stefan Hambura (niem.). hambura.com. [dostęp 10 kwietnia 2015].
↑ Lista polskojęzycznych adwokatów i notariuszy praktykujących na obszarze Berlina i Brandenburgii. Ministerstwo Spraw Zagranicznych. [dostęp 2015-04-10].
↑ Nowa germanizacja. wprost.pl, 26 sierpnia 2006. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Piotr Cywiński: Złodzieje dzieci. W: Nr 46/2008 (1351) [on-line]. wprost.pl. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Ofiary żądają wsparcia. rp.pl, 30 listopada 2007. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Pokrzywdzeni mogą podnosić głowy. rp.pl, 30 października 2007. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Byli więźniowie hitlerowskich więzień bez dodatków pielęgnacyjnych. rp.pl, 3 stycznia 2008. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Kontrowersje w dniu premiery Strajku. onet.pl, 19 lutego 2007. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Piotr Cywiński: Czy niemiecka Polonia odzyska prawa mniejszości. rp.pl, 28 sierpnia 2009. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ Piotr Cywiński: Prawo do bycia mniejszością. zyciewarszawy.pl, 25 sierpnia 2009. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Piotr Cywiński: Walka o symbole złączyła Polaków w Niemczech. rp.pl, 25 sierpnia 2009. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ Nie będzie przesłuchania Tuska i Komorowskiego. wprost.pl, 13 lipca 2010. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Doniósł na Tuska i Komorowskiego prokuratorowi generalnemu. gadu-gadu.pl, 28 lipca 2010. [dostęp 3 sierpnia 2010].
↑ Komisja Wspólna przyjęła poprawkę do ustawy. kai.pl, 24 lutego 2004. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ Informacje na stronie radiomaryja.pl. [dostęp 24 stycznia 2012].
↑ Stefan Hambura: Traktat Lizboński – sytuacja aktualna. Spotkanie w Warszawie i Bydgoszczy. blogmedia24.pl, 24 października 2009. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ Wyniki głosowania na listę komitetu w okręgu wyborczym. pkw.gov.pl. [dostęp 22 czerwca 2014].
↑ Kontakt. swiatowykongrespolakow.pl. [dostęp 2018-10-13].
↑ Treść książki na stronie wydawnictwa. [dostęp 17 kwietnia 2014].
↑ abcdef Wyniki wyszukiwania w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 3 sierpnia 2010].
Bibliografia |
- Nota biograficzna na portalu alejka.pl
Linki zewnętrzne |
- Blog Stefana Hambury
- Stefan Hambura – strona prywatna
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 1777 8378
VIAF: 101883215
LCCN: no2002101463
- WorldCat