Mrthfx

Stanisław Zgliczyński
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1900 Płock
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1940 Mauthausen
Zawód, zajęcie	adwokat
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Zgliczyński (ur. 27 kwietnia 1900 w Płocku, zm. 18 listopada 1940 w Mauthausen) – polski adwokat, działacz społeczny.

Życiorys |

Stanisław Zgliczyński w czasie wojny polsko-bolszewickej

W 1918 ukończył gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Płocku. Następnie jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i podczas wojny polsko–bolszewickej służył w 4 pułku Strzelców Konnych stacjonującym w Płocku. W okresie od lutego do listopada 1919 przebywał wraz z pułkiem na froncie białoruskim^[1]. W 1920 odbywał szkolenia w Szkole Podchorążych w Bydgoszczy oraz Szkole Kawaleryjskiej w Grudziądzu, które ukończył jako podchorąży kawalerii^[2].

W 1921 będąc porucznikiem rezerwy podjął studia prawnicze w Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1924. Podczas studiów był m.in. członkiem Uniwersyteckiego Sądu Koleżeńskiego. Po studiach przez dwa lata był aplikantem sądowym w Sądzie Okręgowym w Płocku. Po odbyciu aplikacji został mianowany podprokuratorem, a następnie przeniesiony na stanowisko sędziego Sądu Grodzkiego w Sierpcu^[3]. W 1928 powrócił do Płocka i otworzył kancelarię adwokacką^[1].

Działał w Stronnictwie Narodowym^[4][5], Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, Caritas^[6] oraz Akcji Katolickiej i Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Męskiej w diecezji płockiej, w którym od 1934 pełnił funkcję prezesa^[1]. W 1929 został wybrany do Rady Miejskiej Płocka. W 1934 w kolejnych wyborach odnowił swój mandat^[7]. Funkcję radnego sprawował do 1939 przewodnicząc komisji finansowej. Ponadto pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Koła Płockiego Związku Oficerów Rezerwy^[8]. Działał również w Komitecie Lokalnej Pomocy Zimowej^[9].

Według mu współczesnych „Adwokat Zgliczyński cieszył się nie tylko wśród prawników, ale również w szerokich kręgach społecznych opinią wybitnie prawego człowieka, o głęboko moralnej postawie i kryształowym charakterze, zjednującego sobie uznanie i szacunek nawet u swych przeciwników politycznych”^[3].

W 1938 wraz z senatorem Janem Rudowskim został odznaczony przez papieża Piusa XI Orderem Świętego Sylwestra^[1].

W dniu 26 sierpnia 1939 otrzymał kartę mobilizacyjną do 4 Pułku Strzelców Konnych w Płocku^[1]. Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej, jako rotmistrz rezerwy dowodził szwadronem marszowym^[10]. Szwadron przemieszczał się z Płocka przez Warszawę do Garwolina, a następnie z Garwolina przez Łuków w kierunku na Włodawę. W rejonie Rawa Ruska - Uchnów na wiadomość o kapitulacji Warszawy rozwiązał szwadron^[10]. Po rozwiązaniu szwadronu ukrywał się przed aresztowaniem przez Gestapo w ramach Intelligenzaktion. W kwietniu 1940 został aresztowany w Warszawie. Przetrzymywany na Pawiaku, następnie w dniu 2 maja przewieziony do obozu w Sachsenhausen^[11] i potem do Mauthausen^[12](numer obozowy 3138)^[1], gdzie został rozstrzelany 18 listopada 1940^[1].

Rodzina |

Urodził się w rodzinie Stefana (1864–1937) i Anieli (1866–1942) z domu Messner. Jego ojciec był urzędnikiem w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim w Płocku^[13]. Miał 3 braci: Władysława (1891–1904), Tadeusza (1893–1973) i Zygmunta (1896–1972) oraz siostrę Marię (1894–1894)^[14]. W dniu 16 września 1933 ożenił się z Marią Gościcką (1905–1994), córką Stefana Gościckiego, z którą miał czworo dzieci: Stefana (1935), Marię (1936), Wojciecha (1938–1949) i Teresę (1940)^[1].

Upamiętnienie |

• Stanisław Zgliczyński jest patronem jednej z ulic w Płocku^[15].


• Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Miejskim w Płocku.


• Na ścianie jego dawnego domu na ulicy Kolegialnej 14 w Płocku, można znaleźć wmurowaną tablicę, upamiętniającą adwokata Stanisława Zgliczyńskiego^[16].


• Przed budynkiem Sądu Okręgowego na ulicy Narutowicza 4 w Płocku znajduje się pomnik poświęcony pracownikom wymiaru sprawiedliwości z Płocka poległym w walce z okupantem i pomordowanych przez hitlerowców w latach 1939–1945, wśród których wymieniony został Stanisław Zgliczyński.

Przypisy |