Wyżnia Przełęcz Białego Przypisy | Menu...
Przełęcze Tatr ZachodnichPrzełęcze polskich Tatr
GiewontuTatrach ZachodnichBiałym GrzbiecieKalacką KopąBiałą CzubkąKalatówkiDoliny BiałegoŻlebu pod PatykiŚcieżka nad ReglamiKalackim Upłazemgospodarkę pasterskąroślinność wapieniolubnadębik ośmiopłatkowygoryczka krótkołodygowalepnica bezłodygowaskalnica seledynowa
| ||
Wyżnia Przełęcz Białego po prawej stronie Białej Czubki | ||
Państwo | Polska | |
Wysokość | 1331 m n.p.m. | |
Pasmo | Tatry, Karpaty | |
Sąsiednie szczyty | Kalacka Kopa, Biała Czubka | |
Położenie na mapie Tatr Wyżnia Przełęcz Białego | ||
49°15′41,0″N 19°57′44,4″E/49,261389 19,962333 |
Wyżnia Przełęcz Białego (1331 m) – przełęcz w masywie Giewontu w polskich Tatrach Zachodnich. Znajduje się w Białym Grzbiecie pomiędzy Kalacką Kopą (ok. 1620 m) a Białą Czubką (1333 m)[1]. Dawna góralska nazwa tej przełęczy to Szałasiska, na niektórych mapach podawana jest też inna jej wysokość – 1325 m[2]. Południowo-wschodnie stoki przełęczy opadają na polanę Kalatówki, na północno-zachodnią stronę opada z nich do Doliny Białego odnoga Żlebu pod Patyki[3].
Wyżnia Przełęcz Białego jest bardzo płytko wcięta w grani, Biała Czubka wznosi się zaledwie 2 m powyżej siodła przełęczy. Przełęcz ma jednak znaczenie topograficzne i turystyczne, gdyż prowadzi przez nią znakowany szlak turystyczny (Ścieżka nad Reglami)[1]. Północno-zachodnie stoki przełęczy porasta las zwany Patykami, stoki wschodnie zwane Kalackim Upłazem poprzez dawną gospodarkę pasterską były silnie przetrzebione i mocno zerodowane, ale obecnie porasta je las modrzewiowy. Rejon przełęczy jest jednak nadal bezleśny, dzięki czemu roztaczają się z niego widoki[1]. Przełęcz porasta roślinność wapieniolubna, m.in. dębik ośmiopłatkowy, goryczka krótkołodygowa, lepnica bezłodygowa i skalnica seledynowa[4].
- Szlaki turystyczne
odcinek Ścieżki nad Reglami z Kalatówek do Doliny Strążyskiej.
Przypisy |
↑ abc Władysław Cywiński: Giewont. Przewodnik szczegółowy, tom 1. Poronin: Wyd. Górskie, 1994. ISBN 83-7104-002-3.
↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
↑ Tatry Polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, 1992.
↑ Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
|