Mrthfx

Parafia Przenajświętszego Sakramentu
Kościół mariawicki w Kadzidłowej (fot. M. Mirys)
Państwo	Polska
Siedziba	Kadzidłowa
Adres	Kadzidłowa 3 99-150 Grabów
Data powołania	1908
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Starokatolicki Mariawitów
Diecezja	śląsko-łódzka
Kościół	Przenajświętszego Sakramentu
Proboszcz	kapł. Mateusz Maria Felicjan Szymkiewicz
Wezwanie	Przenajświętszego Sakramentu
Wspomnienie liturgiczne	23 sierpnia
Położenie na mapie gminy Grabów Siedziba parafii
Położenie na mapie Polski Siedziba parafii
Położenie na mapie województwa łódzkiego Siedziba parafii
Położenie na mapie powiatu łęczyckiego Siedziba parafii
52°11′11,9″N 18°55′40,1″E/52,186639 18,927806
Multimedia w Wikimedia Commons

Parafia Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej – mariawicka parafia diecezji śląsko-łódzkiej, Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP.

Terytorium |

Kościół oraz dom parafialny, stanowiące siedzibę placówki religijnej znajduje się w Kadzidłowej, w gminie Grabów, w powiecie łęczyckim, w województwie łódzkim. Parafia w Kadzidłowej jest najdalej na zachód wysuniętą placówką mariawicką w Polsce. Swoim zasięgiem obejmuje miejscowości: Kłodawa, Kadzidłowa, Ostrówek i Osiny, a także diasporę w Niemczech. Dzieci i młodzież z tutejszej parafii objęte są katechizacją na terenie Szkoły Podstawowej w Kadzidłowej i Gimnazjum w Grabowie^[1].

Proboszcz mieszka na terenie parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Nowej Sobótce. Obecnie funkcję tę sprawuje kapłan Mateusz Maria Felicjan Szymkiewicz. Wierni z parafii w Kadzidłowej chowani są na mariawickim cmentarzu parafialnym w Nowej Sobótce.

Historia |

Parafia mariawicka w Kadzidłowej została założona dla mariawitów wywodzących się z rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława w Grabowie. Wówczas Kadzidłowa i okoliczne miejscowości należały terytorialnie do wspomnianej parafii. Od 25 czerwca 1908 roku mariawici urządzili kaplicę w domu brata Jana Potockiego. W 1912 roku parafia mariawicka w Kadzidłowej nabyła aktem rejentalnym 12 mórg ziemi (ok. 6,7 ha) z dworem, sadem i stawami. Do kupna przyczynił się Maciej Janiszewski, który kupił od ostatniego właściciela Karola Koszutskiego 2 włóki ziemi (ok. 33,5 ha), z których część przekazał na rzecz parafii.

W majątku młodość spędziła Maria Koszutska, szerzej znana jako Wera Kostrzewa – działaczka socjalistyczna i teoretyk ruchu robotniczego (PPS i KPP). Jej rodzice, Zuzanna i Karol Koszutscy, nabyli te ziemie w latach 80. XIX wieku. Młoda Maria rozpoczęła tajną edukację miejscowej ludności, przez co spotkała się z represjami ze strony carskich służb. Więziona była w łęczyckim więzieniu, potem skazana na Sybir^[2].

We dworze urządzono kaplicę a następnie ochronkę dla dzieci. Ponadto we włościach dworskich znalazło swe miejsce dziewięciomorgowe gospodarstwo rolne. W roku 1921 wylano fundamenty pod kościół. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, kapłana M. Alojzego Gromulskiego w 1924 r. wystawiono dom parafialny, w którym umieszczono szkołę i ochronkę. W 1928 roku zakończono budowę jednonawowego kościół neogotyckiego, o sklepieniu klepkowym. Zarówno kościół, jak i dom parafialny, pobudowano z cegły pochodzącej z rozebranego wcześniej dworu Koszutskich. Do dziś w murze prezbiterium kościoła widać jeden z elementów architektonicznych dawnej ich posiadłości. W tym też okresie przebywało w Kadzidłowej kilka sióstr zakonnych wraz z kapłanem M. Feliksem Anielakiem, który oprócz funkcji duszpasterskich pełnił obowiązki nauczyciela i doglądał gospodarstwa rolnego.
Do mariawickiej ochronki i szkoły uczęszczały dzieci i młodzież bez względu na wyznanie i narodowość. Wszystkie uroczystości uświetniała parafialna orkiestra dęta. Kobiety zrzeszone w kole „Templariuszek” organizowały pogadanki o żywieniu i higienie na wsi. Jeździły również do sąsiednich parafii na wystawy dzieł rękodzielniczych. Akademie okolicznościowe i występy przyciągały wiele osób spragnionych przeżyć duchowych. Całe życie kulturalne i intelektualne skupiało się w tym czasie wokół mariawickiej parafii, do której należało ¾ mieszkańców wsi. Mariawici imponowali pracowitością, dyscypliną, dobrą organizacją pracy, działalnością charytatywną i kulturalną^[3].

Każdego dnia mariawici gromadzili się licznie w swoim kościele uczestnicząc we Mszy Świętej, śpiewając Godzinki do Najświętszej Maryi Panny, odmawiając modlitwy poranne, wieczorne, Anioł Pański, Różaniec i inne nabożeństwa. Codziennie od 6. rano do 9. wieczór zmieniali się wierni na odprawianie adoracji Przenajświętszego Sakramentu.

Na krótko przed rozłamem w 1935 roku, który nie ominął mariawickiej społeczności w Kadzidłowej, parafialne gospodarstwo rolne zostało sprzedane okolicznym chłopom. Zwolennicy abpa Kowalskiego urządzili kaplicę w domu brata Włoszkiewicza w Jastrzębi. Następnie wierni Kościoła Katolickiego Mariawitów spotykali się w domu rodzin Kamińskich a później Błaszczyków w Kadzidłowej, gdzie dojeżdżali z Felicjanowa: kpł. M. Felicjan Wojtera oraz s. M. Magdalena. Kościół i dom parafialny w Kadzidłowej przeszły w posiadanie Starokatolickiego Kościoła Mariawitów z siedzibą w Płocku. 15 sierpnia 1936 roku bp. Jakub Maria Roman Próchniewski dokonał konsekracji kościoła i ołtarza.

W czasie II wojny światowej większość mieszkańców Kadzidłowej i okolicznych miejscowości została wysiedlona do Niemiec, Austrii czy Francji. Wielu z nich nigdy już nie wróciło do swojej Ojczyzny. Po wojnie część parafian emigrowała w poszukiwaniu poprawy bytu. Wielu osiedliło się na tzw. „Ziemiach Odzyskanych”, gdzie nie mając dostępu do mariawickich kościołów oddalali się stopniowo od swojego wyznania. Z roku na rok zmniejszało się grono mariawitów, którzy często przez małżeństwa mieszane odchodzili do Kościoła rzymskokatolickiego.

W dobie Rzeczypospolitej Ludowej część domu parafialnego została zajęta przez szkołę podstawową i prywatne osoby. Z czasem parafię zaczęły opuszczać siostry zakonne a kapłan Feliks przeniósł się do Nowej Sobótki. Najdłużej kościołem opiekowała się s. M. Zuzanna Basek, po jej odejściu obowiązki przejęły parafianki i mieszkańcy domu parafialnego.

W latach sześćdziesiątych XX wieku wspólnym wysiłkiem parafian i ówczesnego proboszcza kpł. M. Lucjana Wierzbickiego poprawiono dach na kościele i wykonano nowe sklepienie. W miarę upływu lat pogorszył się stan zdrowia proboszcza, który coraz rzadziej przybywał do Kadzidłowej.

W 1995 roku nowym proboszczem dla parafii w Nowej Sobótce i Kadzidłowej został kpł. M. Bogumił Grzelak, który rozpoczął gruntowny remont kościoła. Dzięki pomocy biskupa M. Ludwika Jabłońskiego świątynia w Kadzidłowej otrzymała blachę zdjętą z dachu kościoła w Piątku. Remont został ukończony za kolejnego proboszcza – kpł. M. Karola Babi, kiedy to 20 września 1998 roku bp. M. Ludwik poświęcił kościół po remoncie.

W ramach ekumenicznej współpracy, w murach mariawickiego kościoła w Kadzidłowej, w latach 2011-2013 odprawiane były nabożeństwa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

W latach 2012-2013 za kpł. M. Daniela Mamesa przebudowano prezbiterium, pomalowano kościół, został też wykonany z drewna krzyż do ołtarza. Za jego kadencji ustanowiono także uroczystość parafialną w sobotę po święcie Krwi Przenajdroższej Zbawiciela i Ofiary Mateczki.

W maju 2016 r. z inicjatywy mieszkańców domu parafialnego i kapłana M. Felicjana Szymkiewicza poświęcona została przed kościołem kapliczka Niepokalanej Maryi Dziewicy. Ponadto w kościele zawieszone zostały nowe obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz św. Marii Franciszki – założycielki mariawityzmu^[4].

Źródła |

• Oficjalna strona Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP


• Strona diecezji śląsko-łódzkiej


• Strona parafii pw. Przenajświętszego Sakramentu w Kadzidłowej

Przypisy |