Vladimir Jankélévitch Publikacje | Przypisy | Menu...
Francuscy filozofowieFrancuscy pisarze XX wiekuPisarze związani z ParyżemPisarze związani z PragąPisarze związani z TuluząLudzie urodzeni w BourgesUrodzeni w 1903Zmarli w 1985
1903Bourges1985ParyżufrancuskiOdessyÉcole normale supérieure19261932filozofięPradzeSchellingaLilleBesançonTuluzie1940rządu Vichyruchu oporuSorbonierewolty studentów w 1968Sartre’aegzystencjalnąHolocaustII wojny światowej
Vladimir Jankélévitch (ur. 31 sierpnia 1903 w Bourges, zm. 6 czerwca 1985 w Paryżu) – francuski filozof, pisarz i muzykolog.
Syn rosyjskich emigrantów, którzy uciekli z Odessy przed prześladowaniami na tle antysemickim. Ojciec, Samuel Jankelevitch, był lekarzem, filozofem i tłumaczem. Vladimir studiował w École normale supérieure w Paryżu. W latach 1926-1932 wykładał filozofię i muzykologię w Instytucie Francuskim w Pradze. Tematem jego pracy doktorskiej była filozofia Schellinga. W latach 30. kontynuował karierę naukową na uniwersytetach w Lille, Besançon oraz Tuluzie. W 1940 na mocy ustaw antysemickich rządu Vichy został wyrzucony z uniwersytetu. Działał w ruchu oporu. Po wojnie został profesorem filozofii moralnej na paryskiej Sorbonie. Podczas rewolty studentów w 1968 stanął po ich stronie.
Jankelevitch w swych poglądach był antagonistą Sartre’a. Co prawda wiązano go z filozofią egzystencjalną, lecz nie podzielał jej pesymizmu. W tym kontekście bliska mu była francuska filozofia ducha[1].
Jankelevitch znany był ze swoich bezkompromisowych opinii na temat odpowiedzialności za Holocaust oraz skutki II wojny światowej. Niejako w geście protestu po wojnie przestał zajmować się filozofią i muzyką niemiecką.
Publikacje |
- 1933: L'Odyssée de la conscience dans la dernière philosophie de Schelling
- 1936: Traité des vertus
- 1938: Gabriel Fauré, ses mélodies, son esthétique
- 1939: Ravel
- 1943: Du mensonge
- 1950: Debussy et le mystère de I'instant
- 1957: Le Je-ne-sais quoi et le presque-rien
- 1960: Le Pur et I'impur
- 1961: La Musique et l'Ineffable,
- 1963: L'Aventure, l'Ennui, le Sérieux
- 1966: La Mort
- 1967: Le pardon
- 1970: L 'Imprescriptible
Przypisy |
↑ Tadeusz Gadacz: Historia filozofii XX wieku. Nurty - tom 1. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2009, s. 528. ISBN 978-83-240-0964-0.
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0001 2142 5970
VIAF: 87816016
LCCN: n50036711
GND: 119523051
NDL: 00444534
BnF: 11908582b
SUDOC: 026935163
NKC: jn20000603193
BNE: XX906777
NTA: 070587094
Open Library: OL6209587A
- WorldCat