Mrthfx

Funryu 2
Państwo	Japonia
Rodzaj	przeciwlotniczy pocisk ziemia-powietrze
Długość	2,2 m[1][2]
Średnica	0,28[1] - 0,30[2]
Rozpiętość	0,88 m [1]
Masa	370 kg[2]
Napęd	silnik rakietowy na paliwo stałe[1][2]
Prędkość	845 km/h[1][2]
Zasięg	5000 m (pułap)[1][2]
Naprowadzanie	radiowe[1][2]
Masa głowicy	50 kg[1][2]

Funryu 2 – japoński pocisk rakietowy ziemia-powietrze z okresu II wojny światowej. Wybudowano kilka prototypów i przeprowadzono zakończone sukcesem testy pocisków ale nie weszły one do produkcji seryjnej i nie były użyte bojowo.

Historia |

Prace nad pociskiem rozpoczęto w 1 Arsenał Lotniczo-Techniczny Lotnictwa Marynarki (Kūgishō) w 1944 w ramach programu Funryu^[3].

Od początku zdecydowano, że pocisk ma być zbudowany jako rakieta na paliwo stałe z naprowadzaniem radiowym^[3]. Pomimo, że zaprojektowano i przetestowano już wówczas w Japonii trzy rakiety które mogły być użyte do napędu pocisku (Ro-Tsu, Ro-Sa i Ro-Ta), do napędu Funryu 2 postanowiono zaprojektować i zbudować nową rakietę^[3]. Nowy silnik miał ciąg o mocy 2400 kilogramów i czas pracy wynoszący 3,5 sekundy^[3][2].

Z powodu bardzo poważnych trudności z zaopatrzeniem w materiały strategiczne, Kūgishō nie mogło zdobyć wystarczających ilości duraluminium do zbudowania prototypów pocisku, ostatecznie wymagane materiały zostały ukradzione z rządowych magazynów^[1].

Z wykradzionych materiałów zbudowano kilka egzemplarzy pocisku, jeden z nich używany był do testów w tunelu aerodynamicznym, a pozostałe użyte zostały w testach przeprowadzanych w okolicy wulkanu Asama^[1]. Pierwsze odpalenia pocisków miały za zadanie jedynie ewaluację pracy silnika i sprawdzenie charakterystyki lotu rakiety i nie były one z żaden sposób kierowane^[1]. Pierwszy prawdziwy test Funryu 2 odbył się w lipcu 1945 kiedy w obecności przedstawicieli Marynarki odpalono pocisk w kierunku stacjonarnego celu na ziemi^[1]. Lot rakiety był korygowany drogą radiową i pocisk uderzył o 20 metrów od celu^[1]. Pomimo, że nie trafiono w cel test został uznany za udany ale był to także ostatni test tego pocisku i dalsze prace nad nim zostały przerwane z powodu zakończenia wojny^[1].

Opis konstrukcji |

Funryu 2 był przeciwlotniczym pociskiem rakietowym napędzanym silnikiem rakietowym na paliwo stałe i naprowadzanym na cel drogą radiową^[3]. Rakieta miała bardzo prosty kształt, do kadłuba pocisku przymocowano cztery drewniane skrzydła z ruchomy powierzchniami sterowymi działającymi jak sterolotki (elewony), na końcu rakiety, przy silniku, umieszczone cztery, mniejsze i nieruchome lotki^[3].

Pocisk wyposażony był w podwójny, radiowy system naprowadzania na cel^[3] i dwa żyrokompasy do stabilizacji pionowej^[1][2].

Przypisy |

Bibliografia |

• René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.


• Edwin M. Dyer III: Japanese Secret Projects: Experimental Aircraft of the IJA and IJN 1939-1945. Hersham, Surrey: Midland Publishing, 2009. ISBN 978-1857803-174.