Mrthfx

Kornel Michejda
Data i miejsce urodzenia	26 października 1887 Bystrzyca
Data i miejsce śmierci	5 listopada 1960 Kraków
Miejsce spoczynku	Cmentarz ewangelicki w Cieszynie
Zawód, zajęcie	chirurg
Odznaczenia

Grób Kornela Michejdy na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Cieszynie

Kornel Michejda (ur. 26 października 1887 w Bystrzycy na Śląsku Cieszyńskim, zm. 5 listopada 1960) – polski chirurg, profesor na Uniwersytecie Wileńskim (1922-1939), Akademii Medycznej w Gdańsku, Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie Akademii Medycznej w Krakowie.

Życiorys |

Jego rodzicami byli Karol Michejda i Maria z Szołtysów. Po ukończeniu w 1905 gimnazjum w Cieszynie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, 14 lutego 1914 uzyskał pod kierunkiem prof. Bronisława Kadera tytuł doktora wszech nauk lekarskich. W czasie I wojny światowej był ochotnikiem w stopniu majora rezerwy, pracował w Wojskowym Szpitalu Garnizonowym. Od października 1920 pełnił funkcję tymczasowego kierownika Kliniki Chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, siedem miesięcy później ustąpił z tego stanowiska, jego następcą był Maksymilian Rutkowski. Od 1922 mieszkał w Wilnie, gdzie był profesorem chirurgii na Uniwersytecie Stefana Batorego, równocześnie został profesorem nadzwyczajnym. W 1930 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, przez dwie kadencje był dziekanem Wydziału Lekarskiego, był redaktorem czasopisma "Polski Przegląd Chirurgów", autor wielu prac. W lipcu 1939 zorganizował we Lwowie ostatni przed II wojną światową Zjazd Chirurgów Polskich podczas którego został wybrany na prezesa Towarzystwa Chirurgów Polskich. Po zamknięciu Uniwersytetu Stefana Batorego w grudniu 1939 pracował jako chirurg w szpitalach na Wileńszczyźnie. W marcu 1945 podczas wysiedlania Polaków z Ziemi Wileńskiej wyjechał do Lublina, krótki czas mieszkał w Łodzi, a następnie w Katowicach, gdzie kierował oddziałem chirurgicznym w Szpitalu Miejskim. Po utworzeniu w październiku 1945 Akademii Medycznej w Gdańsku został tam skierowany, gdzie przekształcił tworzony oddział chirurgiczny w I Klinikę Chirurgiczną. Pełnił tam funkcję pierwszego dziekana Wydziału Lekarskiego, w 1946 był organizatorem pierwszego powojennego Zjazdu Chirurgów Polskich. Został powołany przez Główną Komisję do Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce jako biegły podczas procesów norymberskich, swoje wnioski zebrał w obszernym raporcie dotyczącym doświadczeń na ludziach. W 1948 przeniósł się do Krakowa, gdzie został nominowany na stanowisko kierownika II Kliniki Chirurgicznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1950-1953 był pierwszym rektorem utworzonej w Krakowie Akademii Medycznej, prowadził wówczas badania naukowe nad chirurgią żołądka i jelita grubego. W 1957 zwrócił się z prośbą do rektora Akademii Medycznej o odwołanie z funkcji kierownika i przejście w stan spoczynku.

Podczas okupacji hitlerowskiej pomagał Żydom i ukrywał przed Niemcami swoich kolegów Żydów, anatoma Michała Reichera i okulistę Ignacego Abramowicza^[1][2]. W uznaniu tych zasług w 1992 przyznano mu pośmiertnie tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

Dorobek naukowy |

W latach 1919-1921 opracował modyfikację operacji Albee'go podczas leczenia gruźlicy kręgosłupa poprzez przeszczep z grzebienia kości goleniowej.
Autor wielu prac. Opublikował m.in. Diagnostykę chirurgiczną, głównie z zakresu chirurgii jamy brzusznej. Propagator szybszego wykrywania nowotworów.

Swoje wspomnienia zawarł w autobiografii pt. Wspomnienia chirurga (Wydawnictwo Literackie, 1986, ​ISBN 83-08-01551-4​, z przedmową i w opracowaniu jego syna, Andrzeja Michejdy).

Członkostwo |

• Towarzystwo Chirurgów Polskich;


• Międzynarodowe Towarzystwo Chirurgiczne;


• Towarzystwo Ortopedów Polskich;


• Wileńskie Towarzystwo Naukowo-Lekarskie.


• 
  Polska Akademia Umiejętności, od 1946 członek korespondent^[3].

Odznaczenia |

W 1929 został odznaczony Orderem Świętego Sawy. Uchwałą Rady Państwa z dnia 22 lipca 1953 r. „Za zasługi w pracy dydaktycznej i naukowej w dziedzinie medycyny” odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4]. 19 lipca 1946 nadano mu Krzyż Oficerski tego orderu^[5].

Przypisy |

Bibliografia |

• Mała encyklopedia medycyny PWN, PiotrP. Kostrzewski (red.), JanuszJ. Ziółkowski (red.), PiotrP. Andziak, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, ISBN 83-01-12729-5, OCLC 749426940 .


• "Czy wiesz kto to jest?", praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I s. 483;


• 
  Szymon Pietruszka, Michał Natkaniec, Paweł Kuczia, Maciej Wybraniec "Życie i działalność profesora Kornela Michejdy" Studenckie Koło Naukowe II Katedry Chirurgii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum;


• 
  J. Zieliński, A. Kopacz, W.J.Kruszewski "Kornel Michejda - prekursor powojennej chirurgii gdańskiej" Ann. Acad. Med. Gedan. 2006, 36, s. 241-250.

Zobacz też |

• Historia medycyny w Gdańsku