Blitzkrieg Spis treści Założenia | Blitzkrieg w kulturze masowej | Zobacz też | Przypisy |...
II wojna światowaWojnyStrategia
niem.Alfred von SchlieffenI wojny światowejplan SchlieffenaHeinza GuderianaAchtung – Panzer!dywizjipancernychpiechoty zmotoryzowanejlotnictwoszturmowegokampania we Francjiplanu „Barbarossa”MoskwyStalingradublokada Leningraduwojna sześciodniowamiędzywojennejII wojny światowej
Blitzkrieg, niemieckie samoloty Junkers Ju 87 nad Polską podczas kampanii wrześniowej
Blitzkrieg (niem. wojna błyskawiczna) – termin oznaczający błyskawiczne uderzenie wojskowymi siłami zbrojnymi (powietrznymi, morskimi i lądowymi) na dany kraj.
Spis treści
1 Założenia
2 Blitzkrieg w kulturze masowej
3 Zobacz też
4 Przypisy
5 Bibliografia
Założenia |
Najważniejszym elementem wojny błyskawicznej jest wykorzystanie momentu zaskoczenia[1] poprzez napad w skali strategicznej oraz dążenie do maksymalnego zmasowania głównych sił w kierunku pierwszego uderzenia. Nieprzyjaciel powinien zostać obustronnie oskrzydlony przez siły pancerne, a jego główne siły okrążone i zniszczone przez piechotę i artylerię w początkowym okresie wojny. Twórcą blitzkriegu był Alfred von Schlieffen. Na początku I wojny światowej tzw. plan Schlieffena zakładał pokonanie Francji w ciągu 6 tygodni, dzięki czemu możliwe miało być przerzucenie wszystkich sił na front wschodni, przeciwko Rosji. Teoretyczne podstawy blitzkriegu z użyciem czołgów zostały opracowane i po raz pierwszy zaprezentowane przez Heinza Guderiana w jego książce pt. Achtung – Panzer! wydanej w 1937 roku.
Wyróżniającym elementem blitzkriegu było to, że dywizje czołgów po wygraniu pierwszych bitew nie zatrzymywały się w celu umocnienia przyczółków na nowej linii frontu, ale parły wciąż do przodu, ścigając pokonane wojsko i wdzierając się w głąb terytorium atakowanego kraju przy wsparciu zmasowanych sił powietrznych.
Zgodnie z teorią Guderiana, o powodzeniu wojny błyskawicznej decyduje zmasowane użycie dywizji pancernych i piechoty zmotoryzowanej na głównych kierunkach uderzenia. Owe uderzeniowe kliny pancerne winny być wspierane przez lotnictwo we wszystkich sytuacjach bojowych. Zadaniem lotnictwa, głównie szturmowego (w ówczesnych realiach niemieckich – samolotów nurkujących), jest też prowadzenie rozpoznania w taktycznej i operacyjnej głębi, zapobieganie podejściu nieprzyjacielskich odwodów, ubezpieczanie wojska z powietrza i zapewnianie im zaopatrzenia.
Jednym z najlepszych przykładów użycia taktyki „wojny błyskawicznej” jest kampania we Francji w 1940 roku. Kraj ten został pokonany dzięki tej taktyce zaledwie w kilka tygodni. W 1941 roku po rozpoczęciu planu „Barbarossa” wojna błyskawiczna napotkała po raz pierwszy na poważny opór, kiedy Niemcom nie udało się zdobyć Moskwy, Stalingradu, a blokada Leningradu trwała bardzo długo.
Innym spektakularnym wykorzystaniem taktyki blitzkriegu była izraelsko-arabska „wojna sześciodniowa” w 1967 roku.
Blitzkrieg w kulturze masowej |
Samo słowo blitzkrieg pojawiło się w prasie międzywojennej[2][3], po czym zostało rozpowszechnione na początku II wojny światowej[4].
Zobacz też |
- głęboka operacja
Przypisy |
↑ Raymond Limbach: Blitzkrieg, military tactic (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2018-06-17].
↑ [1] Pariser Tageszeitung 1936 nr 139.
↑ Blitzkrieg (ang.). history.com. [dostęp 2018-06-17].
↑ [2] Time Sep. 25, 1939.
Bibliografia |
- PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
