Współczynnik zwarcia doziemnego Przypisy | Menu nawigacyjneDz. U. z dnia 29 maja 2007 r.
Zwarcia
punktu neutralnegowspółczynnik uziemienia sieciIRiESDnapięciu znamionowympunktem neutralnym
Współczynnik zwarcia doziemnego (ang. earth fault factor) - wielkość charakteryzująca ogólne warunki uziemienia punktu neutralnego sieci trójfazowej obliczoną dla wybranego miejsca w sieci według następującej zależności[1][2]:
- kE=UfkUfn{displaystyle k_{E}={frac {U_{fk}}{U_{fn}}}}
gdzie:
Ufk{displaystyle U_{fk},} - wartość skuteczna najwyższego napięcia o częstotliwości sieciowej znamionowej występującego podczas zwarcia doziemnego (jedno lub wielofazowego w dowolnym punkcie sieci) między zdrową fazą a ziemią;
Ufn{displaystyle U_{fn},} - skuteczna wartość napięcia fazowego, która występuje w tym samym miejscu sieci w normalnych warunkach ruchowych.
Współczynnik zwarcia doziemnego ma wartość 3{displaystyle {sqrt {3}}} razy większa niż współczynnik uziemienia sieci.
Według IRiESD o sieci o napięciu znamionowym 110 kV powinny pracować z bezpośrednio uziemionym punktem neutralnym w taki sposób, aby we wszystkich stanach ruchowych, współczynnik zwarcia doziemnego nie przekraczał wartości 1,4. Natomiast w przypadku sieci o napięciach wyższych niż 110 kV (220 kV, 400 kV) nie powinien przekraczać wartości 1,3[3].
Przypisy |
↑ Musiał E.: Sposób uziemienia punktu neutralnego sieci. Biul. SEP INPE „Informacje o normach i przepisach elektrycznych”, 2004, nr 63, s. 72-76.
↑ PN-EN 62271-100:2004 Wysokonapięciowa aparatura rozdzielcza i sterownicza. Część 100:
Wyłączniki wysokiego napięcia prądu przemiennego. pkt 3.1.109
↑ ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. z dnia 29 maja 2007 r.).
