Thomas Wilmer Dewing Spis treści Życiorys | Przypisy | Bibliografia | Linki zewnętrzne | Menu...
Amerykańscy impresjoniściUrodzeni w 1851Zmarli w 1938
4 maja1851Newton Lower Falls5 listopada1938Nowym JorkuamerykańskiimpresjonistatonalistaTen American PaintersMassachusettslitograficznymMuseum of Fine Arts w BostonieJeana ChardinaParyżaAcadémie JulianGustave’a Boulanger’aJulesa Josepha Lefebvre’aWilliama Merritta Chase’aNowy JorkBostonuJean-Léon GérômeSociety of American ArtistsNational Academy of DesignSociety of American ArtistsArt Students LeagueAbbotta H. ThayeraJohna La Farge’aJana VermeeraJamesa WhistleraAlberta Moore’aTen American PainterstonalizmuSmithsonian InstitutionWaszyngtonieFreer and Sackler Galleries
| ||
Thomas Wilmer Dewing | ||
Data i miejsce urodzenia | 4 maja 1851 Newton Lower Falls, Massachusetts | |
Data i miejsce śmierci | 5 listopada 1938 Nowy Jork | |
Narodowość | amerykańska | |
Dziedzina sztuki | malarstwo | |
Epoka | tonalizm |
Thomas Wilmer Dewing (ur. 4 maja 1851 w Newton Lower Falls, zm. 5 listopada 1938 w Nowym Jorku) – amerykański malarz impresjonista i tonalista. Członek-założyciel Ten American Painters.
Spis treści
1 Życiorys
2 Przypisy
3 Bibliografia
4 Linki zewnętrzne
Życiorys |
Urodził się 4 maja 1851 roku w miejscowości Newton Lower Falls w stanie Massachusetts. W dzieciństwie przejawiał zainteresowanie rysunkiem i muzyką, zwłaszcza grą na skrzypcach. Ta ostatnia pasja w życiu dorosłym była motywem w jego dziełach plastycznych. W 1872 roku, po odbyciu praktyki w zakładzie litograficznym Dominique'a Fabroniusa[1], zdecydował, że chce zostać artystą[2]. Malarstwa uczył się odwiedzając Museum of Fine Arts w Bostonie. Analizował zwłaszcza dzieła francuskiego malarza Jeana Chardina (1699–1779). Wprawiał się w rysowaniu z natury ludzkiej postaci, uczęszczając na zajęcia organizowane przez Boston Art Club. Być może uczestniczył w zajęciach rysunku anatomicznego, prowadzonych w Bostonie w latach 1874–1875 przez anatoma i artystę Williama Rimmera (1816–1879)[1][2][3].
W lipcu 1876 roku wyjechał do Paryża, gdzie uczył się w prywatnej szkole malarstwa Académie Julian pod kierunkiem Gustave’a Boulanger’a (1824–1888) oraz Julesa Josepha Lefebvre’a (1836–1911), skupiając się na rysunku anatomicznym oraz modelunku. Podczas pobytu w Paryżu poznał amerykańskiego malarza Williama Merritta Chase’a (1849–1916), pod wpływem którego rozwinął zainteresowanie malarstwem hiszpańskim[2].
Do Stanów Zjednoczonych powrócił na początku 1878 roku i poprzez Nowy Jork udał się do Bostonu, w którym pod koniec lat 70. brał udział w kilku wystawach. Prezentował na nich obrazy powstałe pod wpływem dzieł francuskich artystów, takich jak Jean-Léon Gérôme (1824–1904) i Jean-Louis Hamon (1821–1874). W 1880 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie nawiązał kontakt z młodymi artystami, którzy utworzyli Society of American Artists w opozycji do National Academy of Design. W tym samym roku Dewing został członkiem Society of American Artists, a w 1881 rozpoczął nauczanie w Art Students League[2].
W 1881 roku ożenił się z malarką Marią Oakey[2][4], dzięki której został wprowadzony do kręgu artystów tworzonego m.in. przez malarzy Abbotta H. Thayera (1849–1921) i Johna La Farge’a (1835–1910)[2], i która miała wpływ na późniejszy styl jego malarstwa[5]. W tym czasie prace Dewinga były regularnie pokazywane m.in. na nowojorskich wystawach[2]. Począwszy od lat 90. specjalizował się w wyidealizowanych, intelektualnych portretach kobiecych[5][4]. Inspiracją dla niego były obrazy holenderskiego artysty Jana Vermeera (1632–1675), amerykańskiego Jamesa Whistlera (1834–1903) i angielskiego Alberta Moore’a (1841–1893)[2].
W grudniu 1897 roku zrezygnował z udziału w pracach Society of American Artists i dołączył do grupy malarzy z Bostonu i Nowego Jorku, tworząc Ten American Painters (The Ten)[5][2], pomimo że prace impresjonistów z The Ten odbiegały od nurtu prezentowanego wówczas przez Dewinga – tonalizmu[4]. W kolejnych latach aktywnie tworzył, a jego prace zdobyły uznanie kolekcjonerów, m.in. Charlesa Freera i Johna Gellatly’ego[2]. John Gellatly nabył 31 obrazów, które później zostały w większości przekazane do Smithsonian Institution, a 27 obrazów Charles Freer, który umieścił je w swojej galerii w Waszyngtonie – Freer and Sackler Galleries[5].
Thomas Dewing zmarł 5 listopada 1938 w Nowym Jorku[2].
Przypisy |
↑ ab Dearinger 2004 ↓.
↑ abcdefghijk Dewing, Thomas Wilmer, American, 1851–1938 (ang.). nga.gov. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)].
↑ Davidson 1978 ↓.
↑ abc Thomas Wilmer Dewing – Tonalist/Impressionist painter (ang.). tuttartpitturasculturapoesiamusica.com. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)].
↑ abcd Thomas Wilmer Dewing (1851–1938) (ang.). gpgallery.com. [dostęp 2018-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)].
Bibliografia |
Abraham A. Davidson: The Eccentrics and Other American Visionary Painters. E. P. Dutton, 1978, s. 17. via Questia. ISBN 978-0-525-47500-2. (ang.)
David B. Dearinger: Paintings & Sculpture in the Collection of the National Academy ofDesign. T. I: 1826–1925. New York: Hudson Hills Press, 2004, s. 156. ISBN 1-55595-029-9. (ang.)
Linki zewnętrzne |
Galeria obrazów (ang.)
Biografia i galeria (ang.)
Galeria obrazów (ang.)
- Susan Hobbs, Yu-tarng Cheng and Jacqueline S. Olin: Thomas Wilmer Dewing: A Look beneath the Surface (ang.). jstor.org, 1990. [dostęp 2017-12-23].
- Tia Anne Vasiliou: „The Power of Suggestiveness:” Sadakichi Hartmann, Thomas Wilmer Dewing, and American Modernism (ang.). escholarship.org, 2011. [dostęp 2017-12-24].
|
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 6677 304X
VIAF: 47570886
ULAN: 500014554
LCCN: nr92038681
GND: 11940768X
SUDOC: 158271416
- WorldCat